عاشق شدم چه کار کنم؟

با سلام به شما کاربر محترم

ضمن درک شرایط روحی شما باید عرض کنم که با رسیدن به سن بلوغ و تغییر و تحولات هورمونی این طبیعی است که نوجوان دچار یکسری کشش و تمایل به جنس مخالف و حتی موافق می شود و چه بسا ناخواسته از یکی خیلی خوشش میاد (حالا ممکن است طرف جنس موافق باشد یا جنس مخالف) و بعضا این حس رو با عاشقی خلط می کنند.

درباره وضعیت شما هم باتوجه به شرایط سنی که دارید و اینکه اشاره کردید که هیچ گونه رابطه ای هم با فرد موردنظر نداشتید و حتی هیچ شناختی هم از ایشان ندارید، احتمال اینکه این حس شما برخواسته از همان کشش و تمایل دوران نوجوانی باشد، زیاد است، از این رو در قدم اول سعی کنید احساسی رفتار نکنید و جانب منطق تون رو قوی تر کنید؛ لذا با خود گویی های منطقی و واقع بینانه از قبیل اینکه: من که ایشون رو نمی شناسم، برای چی باید ازش خوشم بیاد؟ شاید از تیپ و قیافه اش خوشم اومده! ولی خوب بودن افراد که به تیپ و قیافه نیست! ... واکنش های انفعالی و احساسی رو از خودتون دور می کنید و کم کم مدیریت احساسات و عواطفتون دستتون میاد!

از طرفی عشق و علاقه در بستر شناخت اتفاق می افتد نه هیجانان و احساسات! احتمال اینکه صرفا به خاطر تیپ و قیافه طرف خوشتون اومده باشد وجود دارد، لذا این کشش و تمایلتون به طرف معنایش عشق نیست! لذا ذهن خودتون رو درگیر این مسئله نکنید بلکه با خودگویی منطقی و مستمر، می توانید احساسات و عواطفتون رو کنترل کنید.

اشاره کردید «خانواده بر ازدواج در سنین بالا تاکید دارند» خب اگر واقعا دنبال ازدواج در آینده نزدیک هستید، باید اولا برای ازدواج برنامه ریزی کنید؛ اینکه چه زمانی قصد سربازی رو دارید؟ چه زمانی می خواهید پول توجیبی تون از خانواده قطع کنید؟ چه زمانی دنبال کار و اشتغال می روید؟ همه اینها مسائل مهمی هستند که خانواده شما رو مجاب می کند که آیا شما آمادگی ورود به زندگی مشترک رو دارید یا نه! آیا آمادگی تعهد به طرف مقابل رو دارید یا نه؟ لذا بهتر است اول این مسائل را برای خودتون حل کنید تا خانواده ببینند که فرزندشان در این زمینه در حال تلاش و برنامه ریزی است. وقتی تلاش و مسئولیت پذیر و برنامه ریزی شما رو مشاهده کنند، آن وقت بهتر به شما اعتماد می کنند و در زمینه ازدواج در آینده نزدیک با شما همکاری خواهند کرد، ولی اگر هیچ برنامه ای برای آینده خود ندارید و معلوم نیست که چه برنامه ای برای اشتغال و ادامه تحصیل خود دارید، باعث می شود که خانواده به شما اعتماد نکند و طبیعتا حرفشون این می شود که باید در سنین بالاتر ازدواج کنید!

البته بخشی از حرف خانواده می تواند مربوط به مسائل مادی هم باشد، لذا برنامه ریزی شما و تلاش و پشتکار شما در عرصه تحصیل و اشتغال می تواند نگرانی‌های خانواده رو از این جهت برطرف کند و متوجه شوند که شما مسئولیت پذیر هستید و حاضرید برای تشکیل زندگی کار کنید.

جهت مطالعه مطلب مشابه می توانید به لینک ذیل مراجعه کنید.
https://btid.org/fa/news/123985

موفق باشید.