سلام و خسته نباشید
داستان تلخی پیش اومده ... من چند سال پیش به یه آقا پسر همکاری علاقه داشتم البته یه طرفه بود ... ولی خیلی شدید بود ...جوری که برا دل خودم بیش از 50 بار راهم رو عوض کردم که از مسیر خونه اونا رد بشم و ... آقا پسر اولاش که دیدم پسر خوبی میاومد و من خیلی تلاش کردم جذبش کنم و نشد ... (البته هیچ وقت نشناختم )بعد هم مدام میدیدم که دخترای دیگه سمتش میرن ..البته جنس اون دخترا با من خیلی فرق داش ..من یه خانم چادری بودم و اونا همه خوش تیپ و بد حجا پیب ...
کم کم بهش سرد شدم و بعد یه حادثه هم برای همیشه خودش و خاطراتش رو از ذهنم بیرون کردم و به زندگی خودم پرداختم .... و شاید اون هیچ وقت متوجه احساس من نشد ... بیشتر از یک سال گذشته از این ماجرا ...تا این یه چند روز پیش همسایمون شمارمون رو گرفت و گفت یکی از دوستاش میخواد برای پسرش زن بگیره و دنبال دختر محجبه هم هست و خلاصه فهمیدیم که خواستگار مزبور همون همکار خودمه.....!!1
تعجب کردم.... موضوع به خاطر امتحان ما مسکوت موند تا این که تو جلسه امتحان کاریمون که بر حسب تصادف شماره صندیم دقیقا کنارش بود .... متوجه یه موضوع شدیدا ناراحت کننده شدم.... این آقا پسر همکارم دچار یه بیماری پوستی شده بود و روی دستاش لکه های سفید زیادی داشت ... بیماریشو میشناختم .. تو همون جلسه حالم منقلب شد ... دچار یه غم خیلی بزرگ شدم آخه پسر خوش قیافه وخیلی با شخصیتی بود....
اومدم خونه حس بدی داشتم گریه کردم براش .. خیلی دلم براش سوخت ... حتی اون دخترا که قبلا دورش بودن بهش نگاهم نمیکردن... امروزم به خاطرش کلی گریه کردم .. عمیقا حس کردم خیلی مظلوم واقع شده و متعجب که چرا این بلا سرش اومده...تا حالا تو زندگیم این قدر دلم برای کسی نسوخنه بود.....
حالا احتمالش هست مادرش بازم زنگ بزنه ... بیماری بیماری دیابت و.. نیست که بشه ساده ازش گذشت .. ظاهریه ..از طرفی ممکنه خوب بشه ممکنه هم نشه ... دوست ندارم خودخواهانه مثل اون دخترا طردش کنم ...فکر میکنم گناه باشه ... دلش میشکنه... قصد دارم زنگ زدن از مادرش بخوام بذاره با پسرش حرف بزنم وسنگامو باهاش وابکنم ... واگه بیماریش خوب بشه و به هم بخوریم و کفو باشیم وآدم شده باشه ...حتی حاضرم باهاش ازدواج کنم... ولی کلا نمیخوام به صرف بیماریش پشت تلفن مادرشو سبک کنم دلم براش خیلی میسوزه....حالشو میفهمم مادر خودمم یه مدت دچار این بیماری شده بود ولی کم بود وکنترل شد .... حس دیگران رو بهش کاملادرک میکنم....
ناراحتیمو نمیتونم توصیف کنم ...از دیشب دارم براش دعا میکنم که خوب بشه ... الان اون یه عیب داره روی دستاشه ...برص داره ... شما بگین جای من بودین چی میکردین؟؟؟ تصمیم درسته یا غلط .. ممنون میشم دقیقا راهنماییم کنید
با سلام
منم این مشکل پیسی و 10سال هست دارم چندبار دکتر رفتم ولی فایده ایی نداشت
من بدنم هیچ لکی نداره
فقط جاهای خاصی این مشکل و دارم
مثل الت تناسلی فقط همین قسمت
خداروشکر صورت و دستم پاکه
ولی همینم گاهی اذیتم میکنه این مشکل ممکنه رو فرزندانم اثر کنه یا نه؟
هنوز ازدواج نکردم
ولی بعضی ها براشون مهم نیست این لکه ها منظورم دختر هستش
ولی در کل یکم زیبایی و خراب کرده
یکی دوبار هم روی صورتم افتاد که ی داروی ساختنی شیمیایی دارم که چند سال پیشا از دکتری گرفتم اثرشو فقط روی صورتم دیدم نه جای دیگم
خب چرا با کسی که مثل خود شما هست ازدواج نمیکنید؟
عزیز این بیماری درمان میشه که حالا اگه بخواین من میتونم راهنماییتون بکنم
سلام وقتتون بخیر. منم همین بیماری رو دارم, برای درمان چیکار باید بکنم؟
چجوری تورو خدا راهنمایی کنید
پسر منم صورتش یکم سفیدک داره
خب بگید
ب نظرم اگه از روي ترحمه ن زنش نشو اگه واقعن دوستش داري و مطممئني روي بچه هاتون اثر نميذاره ازدواج کن شخصيت طرف مهمه برام
سلام عزیزم این بیماری اصلا چیز بدی. نیست من خودم دارمش اصلا ناراحت نیستم. شما ممکنه روصورتت لک قهو ه ایی بزنی حالا این لکه ها سفیدن.
سلام .
عزيزم سری ک درد نمیکنه، دستمال نبند
سلام .
عزيزم سری ک درد نمیکنه، دستمال نبند.
شما برا خودت و برنامه های خودت هدف بزار،
ش
رو دست که اشکال نداره وقتی بهش علاقه داری بله روبگو..اما هیچی درمرحله اول مثه اخلاق نکمیشه اینم بیماری هم کم کم میشه برطرف کرد اگرم نشدکه نشد.مایه فامیل داریم تمام صورتش بادستاش اینجوریه الانم بهترین زن داره بادوتا پسرخوشتیپ موفق شی.
سلام عالی
سلام .اولا این آقا هرگز دیگه خواتستگاری نبنده نیومدن و درواقع یه موضوع و ماجرای تموم شدس .....
اما چیزی که برام خیلی جالبه نظرات شما دوستانه ...
خیلی ها ا طرف اون آقا رو میگیرن و منو متهم میکنن ...!!!
نمیدونم این که صد بار بری دنبال خونه کسی نه خود طرف علتش هوسه یا ....؟؟؟
من نمیخوام از عشق بودن احساسم دفاع کنم فقط خوشحالم علاقم هیچ وقت باعث نشد به راه دوستی و انحراف کشیده بشم و راه آسون تری رو انتخاب کنم ...
من احساسم رو فقط تو این صفحه نوشتم نه توی قلب کسی ....مثل اون آقا ..و از این بابت خدا رو شکر گذارم و البته بی عیبو بی گناه هم قطعا نیستم
فقط خواستم بگم زندگی همش درس میتونه باشه ..کم نیستن دخترا و پسرایی که وقتی متوجه علاقه کسی به خودشون میشن آزار دهنده رفتار میکنن ...کم نیستن بلکه زیادن...
این یه نمونه کوچیکه ...من خودم درس میگیرم که دنیا ناشناخته تر از اینه که بخوایم خودخواهانه رفتار کنیم ....
... و اگه کسی رو دوست نداریم حق نداریم خردش کنیم ...
و از همه مهم تر این که حق نداریم درمورد هم قضاوت کنیم ...
این داداش ما road
یه مطالبی رو نوشت که دفعه اول که خوندم چندشم شد اما وقتی یه مقدار بیشتر فکر کردم فقط یه احساس در من به وجود اومد که بیراه نمیگه در هر صورت این فقط یک احساس بود و من هیچ دلیل منطقی دیگه ای هم ندارم که بخوام تاییدش کنم.
توی نوشته شما و نظرات بعدی شما باز همین حس در من بیدار شد.
یه مطلب رو من برای شما سرو ناز میخوام روشن کنم اون دخترای بدحجاب رو که شما با گردن افراشته میگی جنسش باهات فرق داره منو آزار میده چطوری مطمئنی که از اونها جنس ناب تری داری؟؟؟ برو داستان حضرت موسی رو بخون که دنبال بدترین آدم دنیا میگشت دست آخر خودشو معرفی کرد. خواهرم اگه میتونی کمک کن تا خواهر دینیت هم بهتر بشه اگه نه براش دعا کن اگه نه دیگه قضاوتش نکن چون هیچی از زندگی و گذشته و .... اون آدمها نمیدونی
حالا بیا قصه رو یجور دیگه برای خودت تعریف کن بزار برات بگم:
خیال کن اونموقعیکه دلت براش تاپ تاپ میکرد میومد و با هم زن و شوهر و شریک غم و غصه میشدین.
بعد یه سال میدیدی که ای داد بیداد شوهرت ، عشقت زندگیت این مرض رو گرفته تصمیمت چی بود؟؟ واقعا چیکار میکردی طلاق میگرفتی یا باهاش میموندی؟
مثل پدرت که پای مادرت واستاد. ها چیکار میکردی وجدانا؟؟!!!
بری اون ته، نظریه مشاور این سایت که الحق متخصصه و نظرش صائب میدونی چی میگن؟؟؟
میگن ببین با خودت چند چندی همین ببین میخواهیش یا نه اگه نه دیگه این حرفها نیست
حقیقتش خواهر بوی انتقام میدی عشق اگه تو جون و دل آدم باشه دیگه این حرفها نیست شاید چیزی که شما اسمشو علاقه و عشق یک طرفه گذاشتی هوس بوده
شاید حس میکنی بخاطر این عیبش اومده سراغ تو اگه نه میرفت با همونایی که قبلا دور برش پرسه میزدن شایدم حق داشته باشی. خدا عاقبت ههم مارو به خیر کنه
دیروز داشتم یه فیلم میدیدم. همسر یک شهید بود بعد بیست سال استخونای شوهرشو براش اورده بودن جمجمه شوهرشو تو دست گرفته بود بهش عشق میورزید. اینا رو میبینم گریم میگیره ما کجاییم اونا کجا
اگه ما آدمیم اونا کین اگه اونا آدمن ما چی هستیم.
خانواده ایشون هرگز زنگ نزدن که من بخوام دیگه بهشون فکر کنم ...!!
بله من زمانی به این اقا فکر میکردم ....
همسایه بودیم همکار بودیم هم دوره ای بودیم ....
ولی حسی که من داشتم رو اون آقا نداشت ....
الانم اصلا نمیدونم چه کار میکنه چون مدت هاس که اصلا نه دیدمش ونه خبری ازششون دارم...حقیقتش اصلا هم پیگیر نبودم .
هر جا هست موفق باشه ..والسلام
ولی پیسی قابل حله میتونی امیدوار باشی
من خیلیا رو میشناسم که خواستن ایثار کنن ولی بعدش پشیمون شدن از این گذشتشون چون یه عمر زندگی خودشون زهرمارشون شده آخه
اگه دیابت داشتدباید نگران میشدی. پیسی جان کسی را تهدید نمیکنه ولی دیابت میتونه ذره ذره جون یه آدم رو بگیره. دیابت مادرمو از من گرفت. سخت نگیر. منم چند سال پیش خواستگار با این بیماری، پیسی، داشتم. ردش نکردم ولی خودش متاسفانه آدم درستی نبود. اینها همش امتحانه دوست عزیز.
بستگی به شما داره که جقدر به اون پسر علاقه داشته باشید اگه واقعادوستش داشته باشید هر جوری باشه قبولش میکنید. در ضمن کار خیلی درستی کردید که دلشونو نشکوندید من واقعااین کارتونو تحسین میکنم
مخاطب گرامی!
ان شاء الله موفقید در تمام امور زندگی
این ایام دعاگتونیم
سلام خانم سروناز
از دور دستی بر اتش داشتن آسونه
نظر دادن هم و قضاوت کردن هم آسونه
من قصدم کمک بود
اما انگار حالا باید پیاز و فلک و اعدام را بپذیرم
ممنون
سلامت باشید
روزی میرسه که همه بیماری ها درمان میشن ... وقت خدا بخواد ... دور نیست صداش میاد... موفق باشی
لطفا سوالتون رو پست کنید تا بتونیم نظر بدیم !!!!!!!!!!!!!!!!!!
البته اگه نیاز به راهنمایی دیگرا عزیزان دارید ......
سلام
اینور که شما نوشتید گویا هر کس این بیماری رو داره حق ازدواج نداره..!!!
والله من که این بیماری رو ندارم خیلی ترسنا ک نمی بینمش...
تو نوشته هاتون خیلی ناامیدی هست ...
راه های درمان زیاده الان من جای شما بودم همشو انجام میدادم بالاخره یکیش جواب میده ..
تازه تا خدا هست که غمی نیست .؟؟.
الان لیزر درمانی هست سوزن درمانی هست در نزدیک به 60 درصد موارد جواب میده اون پزشکی هم که گفتین تو اصفهان بوده وفوت کردهنوز درمانش هست و دارو هاش تو داروخونه زیتون تو اصفهاده هست ... رویان هم که با استفاده از سلول های بنیادی داره خوب نتیجه میگیره در حد صد درصد خودشون میگن...
ناراحت نشیی ها .. ولی به نظرم شما برای درمان بیماریتون خیلی تلاش نکردی...
از طرفی گاهی باید تو این بیماری ها ی خود ایمنی سبک زندگی رو تغییر داد مادر من دقیقا اون روزایی که این بیماری رو نگرفته بود خیلی پرخوری میکرد میگفت بذار بعد غذا هر چی میمونه بخوریم چیزی واسه یجچال نمونه...!!!!!!!!!1
بعد که اون رنگ مو رو استفاده کرد و بیمار شد خیلی ما غصه خوردیم... توسایت ها خیلی گشتیم اما هیچ چیز به این اندازه منو تکون نداد حدیثی بود که نوشته بود چه چیز های برص میاره ... یکیش این بود : خوردن در حال سیری....!!!
وقتی این رو دیدم به مادرم گفتم ..مادرمم خدایش پرخوری رو گذاشت کنار .. استرس هاشو کم کرد ... یه جورایی سبک زندگیشو عوض کرد و خدا رو شکر بیماریش متوقف شد ... اگر خیلی معلوم بود ما درمان های دیگه هم میرفتیم ولی خیلی توظاهرش خدا رو شکرتاثیر نداشت ...
ببخشید طولانی شد ولی به نظر سلامتی مهمه زیبایی هم مهم هر کاری از دستت بر میاد انجام بده اصلا برخی کل پوست رو یه دست میکنن ..خیلی هم خوشگل میشن یکی از همکارای خودم که برص گرفته بود البته سنش زیاد بود رفت یه دست سفید کرد ..خیلی هم خوبه... اصلا هیچ کس نمیفهمه...
کلا این که امیدتو از دست نده خیلی ها خوب شدن ... این احادیثی هم که گفتم رو هم پیدا کن..دین ما حقه ... یا حق.
بله
اغلب خودشون بیخبر بودن
اما مادربزرگ پدریم یک لکه کوچک سفید داشت
مادرم هم داره
لکه اینقدر کوچکه که مهم نبوده براشون
اما در من ظهور کرد شدید
تازه توجه کردن
سلام آقا سعید
من با ازدواج کاملا موافقم. الان مجردم اما تنهایی را بدجور احساس میکنم.
اما نه وقتی خانواده هردوطرف بیماری را دارند.
حداقل فقط یک طرف ازدواج، بیمار باشه. تا امکان انتقال کم بشه.
در خارج از کشور هم درمان قطعی نیس
الان فقط رویان ادعای درمان قطعی را داره.
بهار خانم بیماری اگر منشاء ارثی داشته باشه هیچ جوره درمان قطعی نمیشه ولی مادر سروناز خانم میگن بخاطر رنگ مو اینطور شدن که به نظرم حساسیت باشه و ایشون با کرمی و یا پمادی مشکلشون حل بشه.ولی نمیدونم اون آقا پسر واقعا مشکلش ارثیه یا نه؟
شما خودتون تو خانواده تون چنین موردی داشتین که به شما هم ارث رسیده؟
البته ببخشید من برا اطلاعات عمومی خودم میخوام بدونم
بازم ممنون که جواب دادین
به نظر من شاید ژنتیک تاثیر داشته باشه ولی میشه نذاشت بروز کنه.. همین همکار من همش نمیدونم کجا میرفت سیاه برمیشت... احتمالا اهل شمال رفتن زیاد بودن کرم ضد آفتاب اینا هم استفاده نمیکرد و چون پوستش نسبتا روشن بود وحساس بروز پیدا کرد توش اینم بگم این امتحان لعنتی ما انقدر استرس اور بود که تو بیماریش بی تاثیر نبوده... 6 ماه بود علاف این امتحان بودیم خود من داشتم بیماری قلب میگرفتم..
در کل به نظر بیماری وقتی بروز میکنه که زمینه ارثی باشه ولی همین طوری فکر نکنم بروز کنه.... البته نظر منه...
ما هم تو اقواممون اصلا نداشتیم....
احتمال پیشرفت همیشه هست..ممکنه تا سالها پیشرفت کنه..
هر پزشکی روش درمانی خودش را داره..برای بعضی جواب میده برای بعضی هم نه
پزشکی تو اصفهان بود که الان متاسفانه فوت کرده..روشش برای بعضی افراد درمان قطعی بود ...
یک کرم پوششی وجود داره که موقتی پوشش میده (شاید چندساعت)...
مرکز رویان تهران، یک درمان پیدا کرده که برای بیمارانی که بیماریشون متوقف شده و پیشرفت نداره، انجام میدن. در 40درصد مواقع پاسخ میده (البته بنظر بیشتر پزشکها این فقط یک ادعا است) و روشی کاملا تهاجمی دارند (یعنی بخشی دیگر از پوست بدن را نابود میکنند، قیمتی که بیمار باید بپردازه، علاوه بر هزینه درمان) ...
من بعد تحقیق زیاد، به نتیجه رسیدم درمان مناسبی برای من نیست.
جنبه ارثی را خیلی مدنظر قرار بده..الان با دست خواستگارت مشکلی نداری..(زبانم لال، خدای نکرده)ایا با لکه های روی بدن فرزندت هم مشکلی نخواهی داشت؟؟؟
سوای داشتی درخدمتم
سلام بهار خانم
ینی کرم خارجی که درمان قطعی داشته باشه و یا داروی خارجی خوب براش نیست؟!
ضمن اینکه اگر این بیماری ارثی باشه مطمئنا درمان قطعی نداره و همچنان فرزندان هم این بیماری رو خواهند داشت.ولی بنظرتون اینکه اون آقا و یا یه نفر مثل شما دیگه ازدواج نکنه درسته؟
سلام
من دختری هستم با بیماری ویتیلیگو (برص) ..الان 31 سال دارم و از 8 سالگی مبتلا هستم.. من خودمو گذاشتم جای اون آقا و شما را جای خاستگارم..حس کردم نظر مردم راجع به ما (افراد مبتلا به ویتیلیگو) چیه...
لطفا دلسوزی نکن..گریه هم نکن لطفا...کسی از ویتیلیگو نمیمره. پس اون آقا بدون دلسوزی شما هم، زندگی میکنه.
تو این برهه و این تصمیم بزرگ ازدواج، فقط دلسوز خودت باش
بیماری بدیه..من دخترم و روی صورتم هست..23 ساله با این چهره زندگی کردم .
1-من هنوز و هنوز بعد 23 سال، چهره خودمو نپذیرفتم . مشاور و روانکاو هم زیاد رفتم..پذیرشش اصلا راحت نیس.. فکر کن هربار بخوای دستشو بگیری..این فکر لکه ها میاد تو ذهنت.
2-ضمنا بیماری ارثی هم هست..شما مادرت داشته، اون آقا هم داره..پس بفکر بچه ت هم باش و اگر باز هم مصر هستی، کمی تحقیق کن.
امیدوارم تصمیم درستی بگیری.
....................................................................................
حرفی هم با مسئولین محترم سایت دارم.
لطفا از انتخاب عبارات سخیف پرهیز کنید. این خانم از مشکلی جدی صحبت کرده. مشکل زندگی من و خیلی افراد مشابه من. اونوقت عبارت "عشقم پیسی گرفته" انتخاب شده.
میشد بگید "خواستگارم بیمار است". کلمه "عشقم" یک کلمه سخیف است. که اصلا شایسته این سایت، مسئولین سایت و مراجعین آن نیست.
متشکرم
سلام ممنون از نظرن و ضمن ارزوی سلامتی برای شما و بقیه کسایی که این بیماری رو دارن ..
چند تا سوال داشتم ...
این بیماری چن درصد ممکنه خوب بشه ...؟
دوما راهی هست که بشه ظاهرشو طبیعی کرد جوری که معلوم نشه؟ دائمی..ا
سوما چند درصد احتمال پیشرفت داره؟ آخه مال مادر ودم پیشرفت نکرد ...متاسفانه رنگ مویی که استفاده کرده بود گویا مشکل داشت و بالای پیشونیت یه مقار رنگدانش رفت ...
در کل خواستم بگم الان دیدی جامعه خیلی نسبت به این بیماری خراب نیست .. چون شناخته شدت ..همیشه هم چهره زشتی نداره ... خودتو به خاطر این چیزا نتاراحت نکن... من خودم خیلی هم با دست همکارم مشکل ندارم .. البته مشروط به این که بیشتر نشه....!!! موفق و سالم باشی...
سلام خدمت خواهر گرامی .....
دوستان نظرات جالبی دادن برخی تند و یک طرفه و برخی عاطفی و دلسوزانه ....
من نمیخام شما رو قضاوت کنم صرفا به چند نکته بسنده میکنم امیدوارم براتون مفید باشه ....
یک اینکه زندگی جایی برای دلسوزی نیست ..... هیچ وقت نباید از روی دلسوزی با کسی ازدواج کرد ... چون این دلسوزی شاید حداکثر 2 سال واسه شما انگیزه ای برای زندگی مشترک باشه و بعدش بی انگیزگی و خیلی چیزای دیگه شروع میشه
نکته دوم اینکه ایشون هنوز همون ادمی هست که بوده .... همونجور مغرور و همونجوری هست که شما ازش بدت اومده پس اینکه ایشون الان خواستگاری شما اومده اصلا دلیل منطقی وجود نداره که شما بخواید بهش جواب رد بدید یا اون موقع به زور به خودتون تلقین کردید که ادم خوبی نیست و به زور خواستید فراموشش کنید .... یا اینکه واقعا اون خصلت ها رو داره .... در هر دو صورت باید منطقی تصمیم بگیرید ..... زندگی با کسی که به بلوغ اجتماعی و عاطفی نرسیده خیلی سخته ... کسی که مغرور باشه همسرشو در حسرت شنیدن یک (دوستت دارم ) میذاره !!!!
نمیخام شما بخاطر این مشکلی که برای این پسر بوجود اومده جواب رد بدید اتفاقا قضیه شما با ایشون خیلی عمیق تر هست و شاید اخرین دلیلی که میتونه علتی برای جواب رد دادنتون باشه همین بیماری پوستی هست و دلایل منطقی تر و مهمتری وجود داره
نکته سوم اینکه جواب شما هر چی که باشه همونطور که فرمودید باید در کمال ادب باشه اما این بدین معنی نیست که نمیتونید جواب رد بدید این حق شماست پس با تفکراتی مثل اینکه گناه داره خودتون رو گول نزنید
نکته چهارم اینکه شما تنها تونستید از این اقا جنبه بلوغ اجتماعیشو بررسی کنید و عاشقش بشید .... پس خودتون رو با احساساتی کردن از ازدواجی موفق دور نکنید ... شما باید خیلی شناخت از ایشون بدست بیارید ... خیلی تناسبات رو باید بررسی کنید و خیلی وقت لازم دارید ... اما وقتی احساسی بشید به هیچ جا نمیرسید ....
و اخرین نکته اینکه سعی کنید کاری نکنید که بعدا پشیمون بشید
برای زندگی مشترکی موفق تنها دلیلی که زندگی رو شیرین میکنه عشق هست نه هیچ چیز دیگه ای مثل دلسوزی !!!!!!
خوشبخت بشید
یاحق
ممنون از درک بالاتون.
بهتره یکم خواستگاریو عقب بندازی خوب فکراتو بکن احساساتی تصمیم نگیر واقعا ببین مشکلش چیه اصلا به مامانشو خودش صحبتی نکن اگر بیماریش قابل کنترله و فقط پوستیه مشکلی نیست میتونی باهاش کنار بیای با یه متخصص صحبت کن ایشون دلش نمیشکنه چون از احساسه شما بیخبره پس تا از احساست باخبر نشده تکلیفتو با خودت روشن کن در موردش تحقیق کن خیلی خونواده رو درگیر نکن با مشاورو متخصص مشورت کن
ممنون از پاسخت .
حتما در اولین فرصت این کارو میکنم ... اگه خوب بشه که بحثی نیست ..منطقی بهش فکر میکنم تازه اونم مشروطه بهم بخوریم..
ولی نفهمیدم یعنی پای خانواده اونا رو هم وسط نکشم واگه جوابم با بررسی ها فرضا رد بود پشت گوشی یه بهانه بیارم ورد کنم؟؟آره؟؟
منم الان حدود ۸ ساله این بیماریو دارم متاسفانه درمان نداره خوب شدنم تو کارش نیست من تقریبا تو این ۸ سال حتی به یک نفر هم برنخوردم که درمان شده باشه پس اگه میخای بله رو بگی اینو بدون که درمان تو کارش نیست هر کی ام میگه کنترول شد و از این حرفا بیخود میگه چون من خیلی دنبالش رفتم داروهای گرون ۸ ماه دارو اینو مصرف کن شش ماه دارو اونو مصرف کن در کل ما نابود شده ایم تلخه ولی حقیقته من خودم خیلی به فکر اینده و زن گرفتن و ساخت یه زندگی خوب بودم ولی وقتی این بیماریو گرفتم کلا از نظر روحی رفتم به فنا نابود شدم یه بارم از یه دختر خیلی خوشم اومد خاستم بهش بگم هر کاری کردم نتونستم در کل زندگیت فقط میشه زجرو بدبختی همش استرس خجالت احساس کمبود امیدوارم در اینده درمانی براش پیدا بشه که یه هفته ای خوب بشی نه از این درمانهای الکی که ۶ ماه تا ۳ سال طول میکشه این همه پولی که به بدبختی بدست اوردی خرج میشه اخرشم هیچی موفق باشید
چرا از کرم منوبنزن استفاده نمیکنی تمام پوسته یک دست سفید میشه من 15ساله استفاده کردم ازدواج کردم الان هم یه دختر 9ساله دارم خدا را شکر سالمه
قرارنیست من این بیماری را دارم بچه ام هم داشته باشه چند نسل قبل من داشته تا حالا ارث به من رسیده به همه خانواده ام نرسیده که حالاهم بچه های من بخواند این بیماری رابگیرند
توکلت علی الله
چرا از کرم منوبنزن استفاده نمیکنی تمام پوسته یک دست سفید میشه من 15ساله استفاده کردم ازدواج کردم الان هم یه دختر 9ساله دارم خدا را شکر سالمه
قرارنیست من این بیماری را دارم بچه ام هم داشته باشه چند نسل قبل من داشته تا حالا ارث به من رسیده به همه خانواده ام نرسیده که حالاهم بچه های من بخواند این بیماری رابگیرند
توکلت علی الله
این مطلب باعث میشه ادم احساس تاسف کنه البته بیشتر برای شما...
مشکل اون اقا پسر فقط چند تا لکه روی دستاشه ولی شما سعی دارین این قضیه رو بزرگ جلوه بدین تا دلتون خنک بشه...
مطمئن باشید دید اون اقا پسر به شما همون دید قبلیه پس اگه قبلا شما رو به حساب نمیاورده هنوز هم نمیاره و دنبال دختری بهتر از شماست پس خودتونو گول نزنید...
لازم نیست دلتون برای اون پسر بسوزه بلکه بهتره دلتون برای خودتون بسوزه چون به نظر میاد عشق یکطرفتون هنوز وجود داره و داره خودشو تحت عناوینی مثل دلسوزی و ... نشون میده
در ضمن مشکل بقیه رو بیخودی بزرگ نکنید و توبه هم بکنید چون به نظر میاد به گناه چشم مبتلا هستین
دوست گرامی آخه این چه طرز قضاوت کردنه... ؟؟؟
من که نمیخوام به خودم فخر بفروشم که سالمم
انشالله که همین باشه که شما میگی واین آقا پسر اصلا دوباره زنگ نزنن ونظرش نسبت به من عوض نشده باشه. وبا کسی که واقعا دوست داره ازدواج کنه نه از سر ناچاری ....!!!
شاید هر کسی جای من بود راشونم نمیداد چون با خودش میگفت اون روزا که سالم بودی ما رو میشناختی ؟؟؟؟!!!
من حتی با این که میدونم مریض شده ومیدونم ممکنه خیلی از دخترا اصلا قبول نکنن بازم دارم بهش فکر میکنم ...خواهرم کلی سرزنشم میکنه...به خاطر بیماریش به خاطر گذشتش ... میگه حیف تو نیست ... ؟؟!!1 ولی من بیماریشو پیش خودم گنده هم نکردم ... دارم خیلی واقع گرایانه به مسئله و مشکلش و شرایطش نگاه میکنم ...کاش به جای تاسف خوردن برای من یکم راهنماییم میکردیبن اصلا خودش ما حاضر بودین ؟؟ 80 درصد مطمئنم شما اصلا خودتون عمرا قبول میکردی...
سلام
دیروز یکی از دوستان حرف خوبی زد //من اون وقتا دوست داشتم باهاش ازدواج کنم دعا نکردم حتما بشه ولی از خدا خواستم اگه به صلاحمه بشه ...ولی اون آقا پسر با عرض پوزش اصلا منو نمیدید یعنی به چشمش نمیاومدم... دچار غرور شدیدی بود ... دخترای مورد علاقه اون جنی من نبودن....!!!
فکر میکرد چون خوش قیافس باید دست روی بهترین دخترا بذاره..من و امثال من براش خیلی کم بودیم...
ومنو این غرورش آزار میداد و همین غرور بی نهایت این منو بهش سرد میکرد . ...
کاملا برام مشخص بود که دنبال دخترای فوق العاده زیبا میگرد ...
دروغ نیست اگه بگم امروز که این سوال رو مطرح کردم هیچ حسی بهش ندارم جز دلسوزی...!!
گاهی باید از اتفاقات درس گرفت ...
من هیچ وقت نفرینش نکردم وحتی براش آرزوی خوشبختی کردم ...
پسری که زمانی حتی تو چشمام زل میزد وبهم عمدا یه سلام خشک وخالی نمیکرد امروز شاید برای ازدواج ترس از این داشته باشه که آیا من بهش جواب مثبت میدم یا نه...
از دیشب سعی کردم منطقی تر فکر کنم ..
من هنوز یادم نرفته این همکار محترم منو تو روزای سلامتیش ادم هم حساب نمیکرد...
نمیخوام بگم منم میخوام ادم حسابش نکنم وتلافی ... نه ابدا ...
ولی نباید از این مسئله هم بی تفاوت گذشت .. من بیماریشو میذارم کنار ولی قبلش چیزهای دیگه ای هم هست که بهم هشدار میده این پسر به درد من نمیخوره...
فقط خواستم یاد آوردی کنم به هممون هیچ کس از فردای خودش خبر نداره... اینم یه نمونش ... رو کسی اصرار نداشته باشیم چون خدا حکمت ها رو بیشتر از ما میدونه ...و امیدوام هیچ وقت دچار غرور نشیم چون خدا هیچ تضمنی برای داشته هامون جز رفتارها وقضای خودش نداره....
سلام
همانطور که خودتان هم گفتید بهترین کار این است که ابتدا با ایشان صحبت کرده و علاوه بر موارد دیگر مثل تناسب های فکری اعتقادی اخلاقی و رفتاری، میزان بیماری او را نیز بررسی نمایید. ممکن است بیماری ایشان مانند مادرتان خفیف و قابل کنترل باشد.
با این حال بررسی این مسئله و حتی پذیرش ایشان با هر شرایطی، به خود شما مربوط است. ممکن است کسی با این بیماری مشکلی نداشته باشد و حتی اگر شدید هم باشد چندان اهمیتی ندهد. در مقابل هم ممکن است کسی به هیچ وجه نتواند با چنین مسئله ای کنار بیاید.
بنابراین آنچه مهم است پذیریش شماست. البته این را هم باید دقت داشته باشید که انتخاب شما نباید صرفا به خاطر علاقه گذشته شما به ایشان باشد بلکه باید عاقلانه و با چشم باز انتخاب کنید تا بعدا پشیمان نشوید.
پیروز و سربلند