عفو کنم یا انتقام بگیرم در روز قیامت

09:18 - 1400/07/22

کسی که ما به گردن او حق داریم و خطایی در حق ما داشته آیا همینجا حلالش کنیم یا اینکه صبر کنیم روز حساب با او تسویه حساب کنیم؟ کدام برای ما بهتر است؟

-----------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum  
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register

http://btid.org/node/186232

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
13 + 4 =
*****
تصویر حقی
نویسنده حقی در

با عرض سلام خدمت شما کاربر گرامی
در کل عفو چیز بسیار خوبی است و آثار و برکات آن هم در این دنیا و هم در آخرت برای انسان ظاهر می‌شود که از جمله مهم‌ترین آثار دنیوی آن آثار مثبت روحی است که بر اثر بخشش برای انسان حاصل می‌شود در این باره روایات زیادی داریم که از باب تبرک نمونه را ذکر می‌کنم: 
امیرالمؤمنین می‌فرمایند: «شیئانِ لایوُزَنُ ثوابُهُما: العَفُو و العدلُ».
دو چیز است که (عظمت) ثواب آن‌ها قابل ارزیابی نیست: یکی عفو و اغماض و دیگری عدل و انصاف. (فهرست غرر، ص ٢٥٢)
رسول خدا می‌فرمایند: «مَن یَعْفُ یَعْفُ اللهُ عَنهُ».
هر کس عفو و گذشت داشته باشد خدا نیز از او گذشت خواهد نمود. (شهاب‌الاخبار، ص ١٤٣)

در بعضی موارد خاص که شخص خیلی جری است و شاید با پررویی خاصی ابراز خرسندی هم داشته باشد که این عمل را انجام داده و میدانید که ممکن است این بخشش او را جری‌تر هم بکند بهتر است حداقل در ظاهر او را نبخشید تا باعث جری‌تر شدن او هم نشوید

اما در مقابل چند مورد هست که بخشش در آنها تاکید ویژه‌ای دارد از جمله جایی که شخص پشیمان شده و عذرخواهی می‌کند. امیرالمؤمنین می‌فرمایند: «عذر کسی را که از تو عذرخواهی می‌کند بپذیر» و از جمله دیگر موارد آن جایی هست که بخشش موجب تحول و تنبیه شخص میشود که در این باره داستان معروف زیبایی از امام حسن ع نقل هست که شخصی از شام آمد سراغ امام حسن علیه‌السلام و به ایشان ناسزا گفت. امام حسن علیه‌السلام به آن شخص فرمود: غذا می‌خواهی؟ خانه می‌خواهی؟ لباس می‌خواهی؟ چه نیازی داری که من برطرف کنم؟ تا این‌ها را گفت آن شخص فهمید درباره ی امام اشتباه فکر می‌کرده است. پشیمان شد و گفت: «اللّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ» خدا بهتر می‌داند که رسالتش را کجا قرار بدهد.

در پایان ضمن تشکر از سوال خوبتون منتظر دیگر سؤالات شما هستیم.

 

تصویر هادی رستمی
نویسنده هادی رستمی در

باتشکر از پاسخ خوب شما؛ به طور خاص سوال بنده این است که ثواب کدام یک بیشتر است؟ مثلا اگر در روز حساب طی تسویه حساب با شخصی مثلا ۱۰۰ واحد به من اضافه شود آیا اگر در دنیا او را ببخشم کمتر از ۱۰۰ واحد به من تعلق میگیرد یا بیشتر؟! 

تصویر حقی
نویسنده حقی در

قطعا وقتی طبق توصیه معصومین گذشت کنیم ثواب بیشتری نصیبمان میشود.

تصویر ناشناس
نویسنده ناشناس در

سلام

آیابایددرمورد کسی هم که ظلم حیثیتی به ما کرده به طوری که ما به خاطر عمل ناپسند او که درمورد ما انجام داده سالهاست که عذاب روحی میکشیم وبه کسی هم نمیتوانیم بگوییم که فلانی به ما چنین ظلمی کرده واز راه قانونی هم به خاطر دلایلی نمیتوانیم وارد شویم، و

میدانیم هم که اون شخصی که چنین ظلمی به ما کرده اصلا پشیمان نیست وعذاب وجدان هم ندارد

آیا در مورد چنین آدمی هم باید گذشت کرد؟

تصویر حقی
نویسنده حقی در

با عرض سلام خدمت شما کاربر عزیز.
همونطور که خوتون هم اطلاع دارید ظلم دو جنبه داره یک جنبه‌ی حق‌الناس و یک جنبه حق الله. بعضی ظلم‌ها آن‌قدر بزرگ هستند که حتی اگر شخص مظلوم هم ببخشد خدا نخواهد بخشید مخصوصاً جایی که اصلاً طرف پشیمان هم نیست و توبه هم نکرده؛ مثل مورد شما. درواقع برخی موارد اصلاً جایی برای بخشیدن ندارد؛ مثلاً ما هیچ‌وقت صدام را نخواهیم بخشید همچنین اخلالگران نظام اقتصادی کشور را... بله یک‌وقت هست که شخص کاری را انجام داده و اکنون پشیمان است؛ اگر هم راه جبرانی باشد حاضر است جبران کند؛ چنین شخصی را انسان می‌بخشد؛ نه کسی که از عمل خود خرسند هم هست و اگر موقعیت باشد چه‌بسا بازهم همان عمل را تکرار کند. اصلاً اگر بداند که ما بخشیده‌ایم ممکن است جری‌تر هم بشود. خوب است مثالی هم از امام هادی برایتان بزنم؛ وقتی مأموران متوکل ریختند در خانه امام و زندگی‌شان را به هم زدند؛ امام را دستگیر کردند و با خود می‌بردند؛ شخصی آمد پیش حضرت و گفت: «تمام این‌ها زیر سر من است؛ من سعایت شما را پیش متوکل کردم و الان دارند شما را می‌برند.» حضرت فرمودند: «واگذارت کردم به خدا و پیغمبر.» آن شخص ترسید و گفت: «آقا خطا کردم ببخشید.» یعنی پشمیان شد و توبه کرد بعد امام فرمودند: «بخشیدم.»
اما در خصوص نهی‌ازمنکر همان‌طور که می‌دانید نهی‌ازمنکر در جایی که احتمال تأثیر را بدهیم واجب است. مراتبی هم دارد بعضی جاها با تذکر، بعضی جاها تذکر بزرگ‌تر محله، بعضی جاها تهدید، بعضی جاها هم اقدام قضایی و ... خب این شخصی که شما می‌فرمایید از کار خود پشیمان هم نیست و ممکن است در مورد دیگران هم چنین کاری را انجام دهد؛ ببینید اگر راهی وجود دارد که او را از این کار بازداشت و درعین‌حال به آبروی شما هم صدمه‌ای وارد نمی‌شود حتماً آن کار را انجام دهید تا ان‌شاءالله اشخاص دیگر گرفتار نشوند.
موفق باشد.