لطفا کمکم کنید؟

با سلام به شما کاربر محترم

قطعا همانطور که خودتان هم اذعان کردید، کار اشتباهی را مرتکب شدید. هرکار اشتباهی هم بالطبع تاوانی را بدنبال دارد. درسته که متوجه اشتباه خودتان شدید و قصد سرزنش ندارم و حتما به اندازه کافی از درون، خودتان را بابت این خطا سرزنش کردید. بهتر است درباره اشتباهی که کردید به درگاه خدا توبه کنید. ارتباط با خدا و توبه به سوی او می تواند هم احساس آرامش به شما بدهد و هم خدای متعال هم شما را مورد لطف و عنایت قرار دهد و راه و مسیر درست را برای شما باز نماید.

اما درباره این اتفاق ناخوشایندی که برای شما افتاده است درک می کنم که چه فشاری را تحمل می کنید، اما همانطور که یک پای خطا مربوط به شماست و بابت این خطا هم در حال تاوان دادن هستید به طوریکه سرنوشت شما هم تحت تاثیر همین اشتباه قرار گرفته، لازم است فرد موردنظر هم تاوان اشتباه خودش را پس دهد وگرنه احتمال اینکه همچین بلایی را سر دختر دیگری هم درآورد وجود دارد. به همین خاطر بهتر است در قدم اول به ان فرد کذایی هشدار بدهید که باید مسئولیت کاری که کرده را بپذیرد! بدین صورت که چون هردو در این خطا شریک هستید، لازم است هردو مسئولیت این خطا را برعهده بگیرید و با هم ازدواج کنید. با ازدواج شما و ایشان، مشکل ازدواجتان حل می شود. اما ممکن است این سوال پیش بیاید که خب چه تضمینی وجود دارد که با هم ازدواج موفقی داشته باشید؟ باید عرض کنم که این تاوان اشتباه هردوی شماست. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که بالاخره این ازدواج از دو حال خارج نیست؛ یا این ازدواج موفقیت آمیز خواهد بود و هردوی شما در زندگی راضی خواهید شد یا در بدترین حالت این است که ازدواج ناموفقی خواهید داشت که در آن صورت از همدیگر جدا خواهید شد و در آن صورت با طلاق و جدا شدنتان احتمال اینکه در آینده بتوانید یک ازدواج موفقی داشته باشید وجود خواهد داشت. البته برای اینکه ریسک این ازدواج هم کاهش یابد، می توانید طرفین با مراجعه به مشاوره ازدواج و شناخت طرفین از همدیگر و ... پی به اختلافات احتمالی بین خود ببرید و با آمادگی وارد زندگی مشترک شوید.

اما چگونه می توانید طرف مقابل را وادار کنید تا مسئولیت کاری که کرده است را بپذیرد؟
در قدم اول خودتان مستقیم به طرف مقابل درباره وضعیت خودتان به او بگویید و اینکه با این شرایط چقدر سرنوشت شما تحت تاثیر این اتفاق ناخوشایند قرار گرفته است. در قدم بعدی اگر زیر بار این مسئولیت نرفت، توصیه می کنم به اتفاق مادرتان به یک مشاور حقوقی مطمئن مراجعه کنید واز او در این باره مشورت بگیرید. طبیعتا مشاور حقوقی می تواند با توجه به اشرافش بر مواد قانونی، سیر حقوقی این مسئله را برای شما بازگو نماید و درنهایت می توانید از مشاور حقوقی بخواهید که با فرد موردنظر تماس گرفته و درباره تاوان عدم پذیرش این خطا و مسئولیت پذیری در این زمینه به او هشدار بدهد. وقتی مشاور حقوقی پای کار بیاید، این باعث می شود که طرف مقابل این مسئله را جدی بگیرد و اگر بخواهد از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند، با تبعات حقوقی و قانونی این مسئله مواجه شود. هرچند ممکن است که هیچ گاه روال حقوقی این مسئله یعنی شکایت حقوقی از ایشان نکنید، ولی این کار شما بار روانی و ذهنی برای طرف مقابل دارد که حداقل با تبعات روانی و ذهنی این مسئله مواجه شود.

در ادامه از دو حال خارج نیست یا فرد مورد نظر می پذیرد و مسئولیت اشتباه خودش را قبول می کند و ... یا اینکه نمی پذیرد و زیر بار مسئولیت خطای خودش نمی رود، در آن صورت بهتر است با مشاور حقوقی مشورت بگیرید و بهترین تصمیم لازم را در این زمینه بگیرید. در اینجا توصیه بنده این است که حتی اگر به قمیت فهمیدن این موضوع توسط پدرتان هم تمام شود، لازم است از فرد خاطی شکایت حقوقی انجام شود.

اینکه نگران هستید که مبادا پدرتان متوجه این موضوع شود، باید عرض کنم که در حال حاضر مادر شما مطلع است و چه بسا بخواهید با همین رویه پیش بروید، وضعیت شما تغییری نخواهد کرد جز اینکه صرفا با رد کردن خواستگارانتان فرصت ازدواج و زندگی خود را در آینده خواهید گرفت. درسته که شما خطا کردید، ولی دارید تاوان این خطای خودتان را هم پس می دهید پس اینکه بخواهید مدام با ترس از آینده فرار کنید تنهای حالتان را خراب می کند. در حالی که اگر واقعا به خدای متعال توکل کنید و از او بخواهید که شما را هدایت کند، قطعا مسیر چالشی پیش روی شما را تسهیل خواهد کرد. «مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَْسْبابِ؛ هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برايش فراهم مى گردد.» [غررالحكم، ج5، ص425، ح9028]

درباره سرزنش های مادرتان هم به شما حق می دهم که باعث آزار شما شده، ولی بهتر است یکبار برای همیشه با مادرتان در یک فضای آرام و احساسی صحبت کنید و به خطا و پشیمانی و حال بدی که دارید پیش مادرتان اظهار کنید تا متوجه شود چقدر این مسئله باعث فشار روحی و روانی شما شده است. قطعا همانطور که شما تحت فشار روحی و روانی قرار دارید به مراتب مادرتان نیز تحت فشار روحی و روانی است و طبیعتا نگران وضعیت و آینده شماست و اگر می بینید که شما را سرزنش می کند، بخشی از آن ناشی از برون ریزی ناراحتی و دلخوری و فشار روانی این قضیه است که با درک این قضیه و همدردی با مادرتان به این صورت که مامان می فهمم که چقدر بابت اشتباهی که من کردم به تو فشار اومده و ناراحت هستی و من هم بابت این اشتباه هم ناراحتم و این سرزنشی که می کنی گرچه حق من است ولی خیلی بابت قضیه تحت فشار روحی هستم و نمی دونم باید چکار کنم! این نوع گفتگو باعث می شود که مادرتان هم کم کم متوجه وضعیت روحی و روانی شما شود و از سرزنش هایش نسبت به شما کم کند و بتواند شرایط شما را درک کند.

اینکه آیا باتوجه به شرایط بوجود آمده می توانید بدون اذن پدر ازدواج کنید باید عرض کنم درسته که شما دیگر علامت دختری خود را ازدست دادید ولی این مسئله موجب نمی شود که بخواهید بدون اذن پدر برای ازدواج اقدام کنید و همچنان برای ازدواج خود نیازمند اذن پدر هستید. بنابراین مراقب باشید تا اشتباه را با اشتباه دیگر جبران نکنید که در آن صورت از چاله به چاه افتادن خواهد بود.

موفق باشید.  

سلام 

منم با نظر خانم به تو از دور سلام موافقم. ولی واقعا اشکم رو درآوردی دوست عزیزم. خودم از موضوعی ناراحت بودم دیگه جریان شما رو خوندم بدتر شد. این چه کاری بود کردی؟ آخه خدای به اون عظمت نمی دونسته که گفته صیغه و ازدواج دختر بدون اذن پدر ممکن نیست. لابد یه مسئله ای هست دیگه. دختر عاطفیه، احساساتیه.

اینجا دیگه خودت اشتباه کردی، دیگه تکرارش نکن. یکبار مخفی کاری کردی، این شد نتیجه ش، دوباره میخوای تکرار کنی؟ پدر و مادرت بد تو رو میخوان عزیز من؟ بخدا که اون چک پدری که میزنه تو گوش دخترش که راه و کج نره خیلی بهتر از بلاییه که یک مرد غریبه سر یه دختر میتونه بیاره. واقعا ناراحت شدم.