مسخره کردن با رضایت طرفین هم گناهه؟مثلا وقتی منو دوستم نشستیم ادای همو در میاریم و مسخره میکنیم ولی با رضایت خودمونه بازم گناه به حساب میاد؟یا مثلا یکی میگه ادای منو در بیار اداشو در بیاریم چی؟
-------------------------------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
اگر اجازه بدید جواب شما را با احادیث میدم.
ببینید در آموزه های دینی ما، معصومین هم شوخی میکردند و گشاده رو بودند. و اتفاقا ما رو از عبوسی و ترش رویی پرهیز دادند.
حضرت علي(ع) ميفرمايد: رسول الله(ص) هرگاه مردي از اصحابش را غمگين مييافت، او را با شوخي، خرسند ميساخت و ميفرمود: خداوند دشمن دارد، کسي را که به روي برادرش چهره درهم کشد.
و اتفاقا از معصومین توصیه به شوخی کردن هم داریم:
یونس شیبانی از امام صادق عليه السّلام نقل کرده که ایشان فرمود: چطور است شوخى كردنتان با يكديگر؟ گفتم: كم است. فرمود: چرا با هم مزاح نميكنيد؟
" فان المداعبه من حسن الخلق" مزاح از خوش اخلاقى است، همانا با شوخى مىتوانى برادر دينيت را مسرور نمائى، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله با مردم شوخى مىكرد و منظورش اين بود كه مسرور سازد.
منتها در این شوخی کردن هر سخنی را نمی گفتند.
در روایت است که پیامبر(ص) فرمود: «اِنّی َلأمْزَحُ و لا اَقُولُ الاّ حَقّا» من مزاح می کنم، ولی جز حق نمی گویم.
و اتفاقا توصیه می کردند:
«اِنْ اَرَدْتَ اَنْ یَصْفُوَ لک وُدُّ اخیکَ فَلا تُمازِحَنَّهُ وَ لا تُمارِیَنَّهُ و لا تُباهیَّنُه وَ لا تُشارَنَّهُ». اگر می خواهی دوستی برادرت با تو صاف و زلال و بی آلایش بماند، با او شوخی، جدل، مفاخره و مخاصمه و کشمکش مکن.
یعنی با شوخی کردن مخالف نبودند؛ ولی میگفتند حواستون باشه که گناهی در این شوخیها صورت نگیره.
ان الله يحب المداعب فى الجماعة بلا رفث ؛ خـداوند شوخ و مزاح كننده و بذله گو در ميان جمع را دوست مى دارد، اگر به گناه كشيده نشود.
دلیلشون چی بود؟
كثره المزاح تذهب بماء الوجه و كثرة الضحك تمحو الايمان ؛ شوخى بيش از اندازه و بسيار، آبرو را مى برد و خنده زياد، ايمان را محو مى كند .
ز شوخى بپرهيز اى باخرد
كه شوخى تو را آبرو مى برد
ما در ضرب المثلهامون هم داریم : شوخی شوخی، آخر بکشد جدی.
در ضرب المثلهای عربی هم داریم: «المزاحُ مقدّمة الشّر»
نکته اخر اینکه در شوخی ظرفیتهای همدیگر رو هم در نظر بگیرید. و از کنار خط قرمزها با احتیاط گذر کنید.
براتون آرزو میکنم: سر سرخوشی و دل خجسته ای. خخخخخخ
با سلام.
شوخی کردن و خنداندن دوستان و اطرافیان خیلی خوب و تازه ثواب هم دارد.
اما آن چیزی که اشکال دارد شوخیهای همراه با مسخره کردن است، زمانی که موجب ناراحتی و اذیت کسی شود و اگر آن شخص حضور داشته باشد مصداق مسخره کردن و اذیت است که گناه محسوب میشود.
گاهی فرد ناراحت میشود ولی در ظاهر نشان نمی دهد بخاطر رودروایستی یا خجالت کشیدن، که این مورد هم اشکال دارد.
به قولی بهتر است. ((که با هم بخندیم نه به هم بخندیم)) هر چند هم طرف مقابل راضی باشد زمینه کدورت و ناراحتی را به وجود خواهد آورد.
با تشکر