مشاعره با اشعار ویژه ماه مبارک رمضان

نظر کردم کلاه از سر بیفتاد

سرم را مست کرد آن شاه روزه

مسلمانان، سرم مست است از آن روز

زهی اقبال و بخت و جاه روزه

یه بغل لطف و کرم اقا منو مهمون میکنی

دم افطار یا سحر ظهورتو مهمون میکنی

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟
آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست 

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک 
می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست  

ز این دونان فلک از خوانچه دونان بینند

تا نبینم که دهان از پی خور بگشایید.

از طرب روزه بگیرید و به خون ریز سرشک

نه به خوان ریزه این خوان چه زر بگشایید

یک بار هم نشد بنشینم کنار تو/

از بس که بر معاصی ام اصرار می کنم /

این نفس سر کش از چه رهایم نمی کند؟!/

این چه گناهی است که تکرار می کنم؟!/

تو اگر واسطه باشی که خدا می بخشد /

ابر وقتی که ببارد همه جا میبارد/

میزبانی و منم مهمانت/

لقمه ای اشک بده از خانت/

 مراهانید مرا از در او بیهوده/

کار من بوده گدائیش فقط،تابوده/

یک زمان استاد عرفان می­شوم/
یک زمان شاگرد شیطان می­شوم/

رمضان شهرعشق وعرفان است
رمضان بحرفیض واحسان است
رمضان ماه عترت وقران است
گاه تجدیدعهدوپیمان است

يك بار دگر آمد اين ماه اهورايي 
بر خوان كرم بنشين اين است شكوفايي 

اي شهر مبارك دل ما زار تو باشد
ماه رمضان ، دست خدا يار تو باشد
ما تازه ز تو انس گرفتيم سحرها
چنديست كه جان ، نذر و گرفتار تو باشد 

تا پيك صبا مژده ز عيد رمضان داد
او باب چنان را ز رخ ماه نشان داد
از آتش دوزخ همه را حضرت جانان
از يُمن چنين روز بكف خط امان داد

دور كن یا رب در این ماه عزیز

ما و كل بندگان از مبغضات

از خطایا و معاصی باز دار

وز جمیع موبقات و مهلكات