من همیشه نگران فرزندم هستم

07:04 - 1400/09/04

من پسری 10ساله دارم که خیلی مقید به انجام کارهای شخصی اش نیست وهمیشه من وپدرش کمک حالش بودیم.ازنظردرسی متوسط است وماحتماباید درسها رابااو مرور کنیم و خیلی برایش توضیح دهیم حواسش کلا پرت است .بیشتردوست دارد بازی کندویافیلم روی تبلت ببیند وبازی رایانه ای بکندوآزاد باشد.بااینکه ماتبلت را زمان بندی کرده ایم ومدت بازی اش راکنترل میکنیم ولی بعداتمام وقتش دوباره اصرار واصرار وگریه وداد وبیداد که دوباره میخواهم .یادآوری انجام تکالیفش باماست.آنهم تنهایی نمیتواند ازعهده اش بربیاید.من خیلی بااومشکل دارم اصلا گوش به حرفم نمیدهد .مثلامیگویددوست ندارم درس بخونم دوست ندارم مدرسه بروم دوست ندارم تکلیفمو بنویسم.اگرکاری راهم بخواهدانجام دهدکلی به او اصرارمیکنیم تاراضی به انجام کارمیشودآنهم با صرف وقت زیاد وبه کندی.مثلا خرید به تنهایی نمیرود یانونوایی اصلانرفته یابرای بردن آشغالهاکلی اصرارمیکنیم.مادوست داریم آدم مستقلی شود ولی به شدت امتناع میکند.حتی هنوز شبها جدانمیخوابد بااینکه برادر 4ساله هم دارد.اعتماد به نفس بالایی ندارد.رفیق کم داردآن چند رفیق راهم خودم باهمسایه ارتباط برقرار کردم تاهمبازی داشته باشد.من وپدرش امسال خیلی بااو کشمکش داریم.علاقه ای به تحصیل ندارد.بااصرارما تااینجا آمده.ازطرفی هم نمی توانیم به حال خودش رهایش کنیم.درانتها این رابگویم دربچگی وهمین 8سالگی تشنج ازتب داشته است.وچندسالی تحت درمان بوده وهرروز دارو خورده.بماند که چقدر من وپدرش ازنظر روحی آسیب دیده ایم .ماخیلی مراقبش بودیم ولی الان دیگربزرگ شده وتمام دغدغه ماسماجت ها ولجبازی های فراوان اوست تاجایی که هرروزمان به جهنم تبدیل شده ویک لحظه آرامش نداریم.بسیارهم برایش دعا میکنیم وتوسل.تاعاقبت به خیرشود.ولی نمیدانم امسال چرااینقدر زندگی برماسخت شده.بااصرارما برای حضوردرمدرسه راضی شده تاروزی یک ساعت کلاس برودتاشایدکمی جداازماباشد .ماهمیشه نگران اوهستیم تاجایی که خودم کلی بیماری گرفته ام.حتی خریدهم حالم راخوب نمیکند. واززندگی سیر شده ام.وانگیزه وامیدم راازدست داده ام.چون هرروز رابااسترس وتنش وفشار روحی وجنگ ودعوا باکودکم سرمیکنم.همسرم حامی بسیارخوبیست وخیلی کمکم میکند ولی اوهم گاهی اوقات ازدست پسرمان کلافه میشودکه چرااینقدر اذیت میکند ولجبازی.ماواقعا برای آینده او نگرانیم.من تابه حال باهیچ مشاوری صحبت نکردم ولی الان دیگر ازشدت فشارروحی مجبورشدم به شماپیام بدهم تاشاید راه حلی برای حل مشکل ماپیداکنید.ممنون میشوم راهنماییم کنید

---------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum  
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register

http://btid.org/node/191283

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
2 + 4 =
*****
تصویر توفیقی

سلام علیکم

از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم

هر پدر و مادری آرزو داره که فرزندش در همه زمینه ها موفق باشه چرا که موفقیت او باعث افتخار پدر و مادره، نگرانی شما نسبت به فرزندتان را درک میکنم امیدوارم بتوانید به رضایت مطلوب و خوبی برسید.

قطعا اگر از همون ابتدا مساله و مشکل رو با یک روانشناس در میان میگذاشتید بسیار بهتر بود و شاید الان شما در وضعیتی نبودید که احساس درماندگی کنید. بازهم دیر نشده و برای اینکه چند سال دیگه مشکل بدتر از این که هست نشود توصیه میکنیم حتما از یک مشاور کودک در مراکز مشاوره حضوری بهره ببرید.

در اینجا چند توصیه را خدمتتون عرض میکنم:

تا الان هر کاری کرده اید نه تنها جواب نگرفته اید بلکه روز به روز مشکل بیشتر شده درسته؟ اگر روشتان خوب جواب داده که هیچ اما اگر مشاهده میکنید که برای بهبود اوضاع خیلی تلاش کرده اید اما نتیجه نگرفته اید شما بیایید روشتان را کاملا عوض کنید.

یکی اینکه انتظاراتتون رو یه مقدار تعدیل کنید و از بچه در سطح خودش توقع داشته باشید. مثلا اینکه او نان بخرد یا زباله بیرون ببرد و ... انتظاراتی است که متناسب با کودک در این سن نیست.

انجام تکالیف درسی باید متناسب با سطح توانمندی او باشد، اینکه فرمودید دچار تشنج شده بود و دارو مصرف میکند آیا این مساله در توانایی هوشی او نیز اثر داشته است؟ اگر میبینید اثر داشته لازم است آن را درنظر بگیرید و فشار زیادی روی او نیاورید لذا لازم است این موضوع بررسی شود.

مستقل شدن کودک بسیار مهمه اما در هر سنی باید از تکنیکهای مناسب استفاده کنید.

 شما بیایید یه مدتی اصلا به او گیر ندهید و فقط رفتارهای مثبتش را تشویق کنید ببینید چه نتیجه میگیرید.

بازی خانوادگی جهت بالابردن نشاط در خانه را راه بیاندازید.

برای قرار دادن محدویت هایی مثل استفاده از گوشی موبایل و ... با در نظر گرفتن نیازهای فرزندتون و البته با مشورت هم، زمانی را تعیین کنید و پس از توافق و وضع قانون به هیچ وجه از آن کوتاه نیایید و به داد و بیداد های او پاسخ ندهید.

نسبت به انواع سبک های فرزند پروری اطلاعاتتون رو ببرید بالا و مطالعه داشته باشید سپس رفتارهای متناسب با سبک صحیح فرزند پروری(سبک مقتدرانه) را انجام بدهید.

از کارگاههای فرزند پروری که چه به صورت مجازی یا حضوری استفاده کنید.

د راین مسیر اگر با سوالی و مشکلی مواجه شدید میتوانید مطرح کنید تا راهنمایی های لازم را خدمتتون ارایه کنیم.

موفق باشید.

تصویر توفیقی

سلام مجدد

جهت مطالعه بیشتر و آشنایی با مباحث فرزند پروری کتاب زیر را دانلود و مطالعه نمایید.

کتاب: فرزند پروری