من ی دخترسه ساله دارم خیلی قهرمیکنه حساس وحسوده

با سلام به شما کاربر محترم

کودک شما با دو مسئله مواجه است: 1- حسادت و حساسیت 2- وابستگی یا چسبندگی به دیگران.

1- حسادت یک حسی است که کم کم با بزرگ شدن کودک ایجاد می شود و از طریق مقایسه خود با خواهر، برادر، همسن و سالان و دیگران اتفاق می افتد؛ مثلا خیلی ساده وقتی کودک ببیند که خواهر یا دوستش یا همسن و سالش یه اسباب بازی جدیدی می خرد، ممکن است موتور حسادت در او روشن شود. طبیعتا وقتی حسادت در کودکان تشدید می شود باعث نگرانی والدین می گردد، والدین شروع می کنند تا در مقابل حسادت کودکشا مقابله کنند ولی نتیجه مطلوب گرفته نمی شود.

نکته اینجاست که حسادت یک حالتی است که در موقعیت اتفاق می افتد؛ مثلا کودک شما در حضور خواهر یا برادر، همسن و سال خود یا حضور دیگران، احساسات منفی رقابت جو در او فعال می شود و شروع می کند به رفتارهای حسادت گونه. اینجاست که برخی رفتارهای والدین می تواند آتش حسادت را در کودک شعله ور کند؛ مثلا اگر زیاد از حد به کودکتان توجه نشان بدهید، امکان شعله ور شدن حسادتش بیشتر می شود. چرا که در چنین حالتی احساس می‌کند بی‌رقیب است و همه چیز متعلق به اوست. بنابراین وقتی کودکتان با بچه ای رو به رو می شود، حس ناامنی به سراغش می آید و تصور می کند آن بچه رقیب تازه اوست که می خواهد جای او را بگیرد. لذا شروع می کند به رفتارهای حسادت گونه نظیر زدن آن بچه، ناسازگاری، دادو فریادهای بیجا و ... از طرفی دیگر ایجاد محدودیتهای زیاد نسبت به کودک هم می تواند آتش حسادت بچه را بیشتر کند یعنی مقررات سفت و سخت در خانه، توقع زیاد از حد از کودک هم باعث می شود که کودک در مواجهه با کودکان دیگر احساس منفی از جمله حسادت را تجربه کند. خب راهکار چیست و باید چکار کرد تا این حس منفی حسادت در کودک کاهش پیدا کند؟

پاسخ این است که شما باید سعی کنید تا رفتارهای مشارکتی بچه تان افزایش پیدا کند. یعنی اگر بچه تان در خانه تک و تنهاست، باید سعی کنید او را در موقعیتهای اجتماعی و حضور دیگر کودکان قرار بدهید و او را به بازهای دو نفره، سه نفره و گروهی ترغیب کنید. اگر مثلا بتوانید بچه های همسن و سالش را در خانه بیاورید و به کودک خود یاد بدهید که با انها بازی کند، کم کم آن حس منفی حسادت که همیشه کودک دیگر رقیب خودش تصور می کرد به حس مثبت همبازی و دوستی تبدیل می شود و حس بهتری نسبت به کودکان اطراف خود پیدا می کند و یاد می گیرد که در مواجهه با کودکان با آنها بازی کند نه اینکه احساس حسادت داشته باشد و حس طردشدگی را پیدا کند.

2- اینکه چرا کودکتان به دیگران می چسبد و آنها را گاها مامان و بابا خطاب می کند؟ باید عرض کنم که وقتی پدر و مادر ارتباط اجتماعی خوب و مثبتی با بچه برقرار نمی کنند، بالطبع احتمال اینکه بچه به اطرافیان خود مانند خاله، عمه، عمو، دائی یا ... گرایش پیدا کند و دوست داشته باشد پیش آنها بماند وجود دارد.

مثلا پدر و مادری که هردو شاغلند یا کمتر برای بچه وقت می گذارند یا مثلا بچه در خانه احساس تنهایی شدید می کند و سرگرمی خاصی در خانه توسط والدین برایش فراهم نمی شود، کم کم بچه نسبت به محیط بیرونی و توجه نشان دادن اطرافیان به او، جذب آنها می شود و یک حالت چسبندگی را نسبت به اطرافیانش پیدا می کند.

بنابراین اگر می بینید که کودک سه ساله شما در مواجهه با دیگران در محیط بیرون از خانه حالت وابستگی و چسبندگی پیدا می کند و دوست دارد پیش آنها بماند، احتمال اینکه در خانه توسط والدین دیده نمی شود یا والدین او را سرگرم نمی کنند و حوصله اش سر می رود وجود دارد. لذا صرف محبت و علاقه نشان دادن از سوی والدین به کودک کفایت نمی کند بلکه باید والدین بتوانند کودکشان را در خانه از طریق بازی و تفریح سرگرم کنند تا حس بهتری در کودک نسبت به محیط خانه و والدینش داشته باشد.

تنها توصیه ام به شما مادر نگران، توجه و صرف زمان بیشتر و تقویت رابطه با کودکتان است. زمان بیشتری را با فرزندتان بگذرانید و به پارک، تفریح و... بروید. هرچه رابطه عاطفی والدین با فرزندشان صمیمی تر باشد، میزان گرایش بچه ها به دیگران کمتر خواهدشد و فقط به عنوان پایگاه های عاطفی و احساسی به اقوام درجه یک خود نگاه می کنند و دیگر آنها را به والدین شان ترجیح نمی دهند

موفق باشید.