میخواهم فرصت دوباره به خودم بدم ولی نمی دانم چطور....

سلام مجدد طاعات و عباداتتون قبول حق
من عذر خواهی میکنم از مزاحمت های مکررم
مسئله ای اخیرا پیش آمده که می‌خواستم با شما مشورت کنم تصمیم درست تر بگیرم
واصلا شما بگویید چه کنم
واقعیت اش همسر من که به وضوح اعلام می‌کرد که نمیخواد پسر من رو ببینه و چهار برابر پسر من سن داره وتحمل الاصول نداره گفت من هزینه زندگیتو میدم بهش بگو و کنترلش کن یعنی بزن تو سرش که کوتاه بیادو...‌.ومنم چیزی نگفتم ولی طبیعتا موافقت هم نکردم گفتم بهتر دور باشید  همسرم جمعه گذشته خواهش کرد باهم بریم گردش خارج شهربا پسر ایشون منم چون تنها بودم پسرم مهمان بود( پیش پدر خودش میره جمعه ها)  وامکان داشتم  قبول کردم رفتیم وخیلی هم عادی بودم ولی باتوجه به مسائل اخیر کمی فکرم مشغول بود رفتیم خیلی هم خوش گذشت پسرهمسرم رفتار خوبی بامن نداشت و برای اولین بار ( دراین ۵ سال اولین بار  ) همسرم تذکر هم میداد بهش و تمام شد ومن ته دلم خوشحال شدم که انگار داره کم کم همسرم چیزهایی متوجه میشه  .فرداش همسر با گلایه  آمد که به ما خوش نگذشت گفت خنده هایش تصنعی بوده ومن  اون محبت همیشگی ( افراطی قبل من) به محمد رو نداشتی واین بدرفتاری باپسرم محسوب میشه البته بالاخره نامادری هستی دیگه مادر نیستی که طبیعی هست محمد ۱۰ روزه نگفته توبری پیشش خب ببین چطور شده تورو نمیخواد میگه مامان میاد فقط کار می‌کنه بامن بازی نمیکنه میخوای مشکلی که من باپسرت دارم با پسر من و خودت ایجاد بشه ؟؟؟ تو بدرفتاری کردی با پسر من وتاکیدا گفت نامادری هستی ....البته در روز جمعه که رفتیم تفریح یکبار پسرم تماس چند ثانیه ای گرفت که مامان کی میایی و میرسی و افطار با منی و..؟ که همان رو هم بهانه کرد که تلفن جور دیگری با پسر خودت صحبت میکنی با پسر من جور دیگر و....وخلاصه گلایه داشت
واقعیت اش دیگه کاسه صبر من لبریز شد  خیلی بهم برخورد
این نکته راهم بگم همسر من صبح میره شب میاد ومن هفته ای دو روز میرم خونه شون رو دسته گل میکنم خونه ایی که پر از استکان چایی کپک زده غذا های مونده تو قابلمه کپک زده میوه خشک شده و چسبیده به بشقاب رخت ولباس وسط بيسکوئيت خوردن کاغذش رو زمین شکلات خوردن شیرینی خوردن همچنین و.....ومن آنقدر لباس و ظرف میشورم و جارو و مرتب کردن کمد ها و پختن چند جور غذا که هم غذای باب میل محمد باشه وهم غذایی درست میکنم باب میل همسرم باشه یخچال رو تمیز میکنم میوه های پلاسیده غذا های مانده رو دور  میریزم و.....رفتنی خودم سبزی خوردن و...میخرم که تنوع بشه براشون که یک روز تمام پشت و کمرم درد میگیره چون خونه ۲۳۰ متره واز آت آَشغال نمیشه توش راه رفت همیشه هم همینطور بودن منم دلم سوخت که این بچه ار مدرسه میاد این زندگی رو نبینه    
بعد گردش و تفریح پسر همسرم بامنه با پول خودم میبرم شهر بازی پیتزا اصلا هربار سفارش اسباب بازی میده ودر رو از داخل قفل می‌کنه که نخری نمیگذارم بیایی خونه همسرم هم غش غش میخنده که بچه است وخیلی هم بچه بی ادبیه که من میگذارم به حساب بی مادریش و سکوت میکنم لباس مدرسه هاشو میشورم و....باتمام اینها و این
 مسائل که محمد این تجربیات رانه باپدرش داره نه مادر واقعیش نه عمه ها
حتی جلسات مدرسه اش رو میرم
کارنامه اش رو میگیرم با جایزه خیلی خوبی میرم پیشش
زنگ میزنه بیا آیس پک هم بگیر میرم ومیخرم که گناه داره بااینکه همه از جیب خودمه و از طرفی همسرم حاضر نیست حتی پسر من رو ببینه
ونهایت این محبت هاهم شده کلی بی‌احترامی واینکه  لطف مکرر حق مسلم ماست
حالا بجای تشکر میگه تو میایی باپسر من بازی نمیکنی
گفتم شما کی قدر عافیت دونستی بار دوم ات باشه ؟؟  خونه زندگیمو به باد دادی با کارهات گفتیم باشه طلاق نگیریم اینطور بریم از صبح سر کاری تفریح خرید مدرسه کارهای خونه آت راانجام میدم بار از دوشت بردارم حالا صحبت تلفنی من رو بهانه کردی من کجا باپسر تو بدرفتاری بودم ؟؟ اینکه ده دقیقه یکبار نگفتم قربونت برم بدرفتاری نیست
ضمنا محمد ( پسر همسرم ) با همه اختلاف داره پشت سر پدرش بدمیگه واز همسرم متنفره از پدر بزرگش از عموش و.....
ولی اینطور مواقع میگن محمد هزار تا رو داره کسی کاری به کارش نداره ولی تا گفته مامان بامن بازی نمیکنه اینها قلیان کرده عواطفش که خب نامادری هستی دیگه
گفتم اگر بااینمه محبت دوست نداره منو ببینه منم استقبال میکنم مجبور نیست که دوستم داشته باشه
از طرفی محمد از خودتون خیلیییی بیشتر ناراضی  و شاکی هست بهتره اصلاحات رواز درون شروع کنید
ومنم بگذاری کنار تا زیر سایه نامادری این بچه له نشه
همسر من قبلا هم گفتم توقع داره جمعه با ایشون باشم وهستم  هرروز صبحانه هم میاد خونم بعد دو روز هم من میرم بشور بساب و تفریح محمد و....  تازه محمد مریض شه توقع اینه باید هرروز برم پیشش تا مراقبش باشم باباش بره سرکار

خب این افراط هست من از زندگی خودم موندم تازه میگه وسط هاهم برام نهار وافطار بفرست مغازه
بصراحت هم میگه من سوهر پر توقعی هستم
وکسی که چشم دیدن وتحمل پسر من رو نداره چه توقعاتی داره
 واقعیت اش خیلی عصبانی ام و بنظرم بهم توهین میشه
می‌خوام جمعه هارو حذف کنم هفته ای سه بار صبح ها بیاد صبحانه و یکبار هم من برم دیدن پسرش ولی نه کار خونه که عواقبش معلوم نیست چی باشه
واقعا قدر عافیت نمیدونن
وبه غیرت منم برمیخوره که چراباید کسی بابچه من آنقدر توهین آمیز رفتار کنه و من بچه اون رو تاج سر کنم تازه ایرادای بنی اسرائیل هم بگیرن
من از این ازدواج و ...جز درد سر چی بدست آوردم؟؟؟؟
همسرم ماهی ۸ میلیون پول میده البته شهریه مدرسه پسرم راهم بااصرار داد وحدود ۵ میلیون معلم خصوصیش به من که
هشت میلیون  هزینه معلم خصوصی و اسباب بازی پسر خودش شاید باشه یعنی ثروتی که داره برای خودشونه  وچون پدر من هم پول میده امورات من میگذره حالا پسرم هم زده افسرده و...کرده اینهمه بلا این چه رویی هست  آخه؟ دلم میسوزه که بانفهمیش داره زندکی خودشو چطور خراب می‌کنه حالا من نرم به زندگیش برسم خب واقعا بدبختن اینا کسی رو ندارن بره برسه بهشون که  ودلم میسوزه
 برم به خودم بر میخوره نمیدونم چکار کنم چی بگم بهش ؟ ولی هرکار کنم نامادری هستم واینا قدردان نیستن
 نمیفهمه که این زن بره مهریه اش رو بگیره کارم ساخته است نشسته داره میسازه
با بچشم که خوب نیستیم برای بچم مادری می‌کنه خونه زندگیم براهه یک ریال هم ازم پول نخواسته تاالان
بخدا کر و کور ولال میرم خونش و برمیگردم مقایسه کنم که چرابرای خودش آنقدر خرید میکنن ریخت وپاش دارن  برای من نه فاجعه میشه درحالی‌که همینکه ازم دوره من خوشحالم
ولی نمی‌فهمم چی از جونم میخواد
می‌خوام کارم رو شروع کنم اصلا پسرم چراباید باپول کس دیگه بزرگ بشه که توقع داشته باشه بخاطر پولش باید بزنم تو سر پسرم تصمیم درستی هست ؟ همسر من باید بره توی حاشیه نه اینکه تمام توان و انرژی من رو بگیرن بعد هم بگن نامادری هستی دیگه
به خودشون جرات بدن یک تلفن من رو بهانه کنند وحرف دربیارن ( البته همیشه همینطور بودن و زندگی من رو خراب کردن سر اینکارها)
آخه اگر مهربان تر از من بودن نمی‌ سوختم این بچه کلا ول و بی صاحب هست کسی براش نیست که همینطور بین طبقات میگرده ( آپارتمان خانوادگی هست یکی همسرم یک طبقه خانواده برادرش یک طبقه پدر شوهر مادرشون ) واخیرا چون با هیچ کس سر سازش نداره میره خونه خودشون تنها میمونه مبلها رو باقیچی بریده و...خونه زندگی رو بهم میریزه در حد تیم ملی منم میرم جمع میکنم بعد به منم به دروغ میگه بابام میگه مامان میاد خونه  زندگیمونو بهم میریزه میره جمع  و جور کردن بلد نیست  ( که بین ما دعوا بشه ) کاملا سعی در شکرآب کردن رابطه ما داره و...هزار تا حرف از خودش میگه که بابا پشت‌سر تواینطور گفت واونطور گفت یا  پدر بزرگم پشت سرت اینطور میگه عموم اینطور میگه و....( به دروغ) همسرم هم خیلی راحت میگه که مادرش یادش داده بچه است دیگه ...
نمیفهمن بچه چه آسیبی دیده و بحران روحی داره که این رفتارهای آنرمال رو بروز میده میگه مادرش یادش داده
انسان آنقدر کر و کور ؟؟؟؟؟
من چه کنم ؟ من از اینها بدم میاد فقط درد سرن
۵ ساله ازدواج کردم پدر منو درآوردن
برم سر کار حق کار در عقد نامه ام ثبت شده هرچند همسرم مخالفه اشتغال من هست
به هرقیمی بکشمش توحاشیه اگر هم تحمل نداره خب بره جدا شه به من چه
چه خیری دارن اینها برای من

فقط اگر زودتر راهنمایی کنید ممنون میشم
چون این بحث بازه ومن باید موضعم مشخص بشه و تصمیم بگیرم

دراصل ناراحتی و نگرانی من از این توهین ها مته به خشخاش گذاشتن نیست من نگرانم از اینکه اگر واقعا بنا رابرای بگذارم که نمی‌فهمه همسرم محمد هم بچه است و زیر دست پدر بزرگ و عمویی بزرگ شده که تمام شهر از نااهل و نانجیبی شون توی تحقیقات پیش از ازدواج گفتن
پدر شوهرم زمانی که ما  توی زندگی مشترک بودیم منو صدا می‌کرد که شوهرت چرا دیر میاد ( بازاری هستن و شوهر من می‌گفت کلا مغازه ها ده میبندن منم تا ببندم خرید کنم و...میشه ۱۱ یا یازده و نیم میرسم خونه که مستقیم هم میرفت خدمت پدرش معمولا در طبقه اول دوازده هم می‌آمد بالا ومن کنار آمده بودم تااختلافی نباشه ) گفتم حاج آقا شغلش ایجاب می‌کنه گفت نه من هم سالها این شغل رو داشتم شوهر تو رفیق بازه میبنده میره ساعتها با رفیق هاش آخر شب هم میاد خونه .توقع داشتن پسری که ۵۰سال خودشون نتونستن کاری کنند رو من تربیت کنم ومثلا ۹ خونه باشه
خلاصه محمد هم توی یک خانواده پر از دخالت و تهمت و افترا و بهتان و دروغ و...بزرگ شده وتربیت شده همسرم هم تربیت اش را ول کرده چون وقت نداره
ولی این بچه خودش هم رئوف نیست
یا برادر شوهرم به من تهمت ناموسی زد وقتی بااسنپ میرفتم پیش همسرم( من بااسنپ همه جا میرفتم یکبار هم بخواست همسرم گفت بیا مغازه بچه هاهم نبودن البته در زمان زندگی مشترک)  زنگ زد به همسرم گفت همیشه یک ماشین مشخص میاد دنبال زنت و دقیقا پشت سر راننده میشینه تا چشم و ابرو بیان برای هم  وچون همه جای خونه دوربین مداربسته بود با شوهرم و پدر شوهرم وبرادر شب چندین بار فیلم سوار شدن من رو چک کردن که من نشستم و ماسک رو کشیدم پایین و دو جمله هم با راننده حرف زدم ( آدرس را توصیح میدادم والله)
همسرم هم بامن دعوا و....که من خواستم خانواده ام رو در جریان بگذارم دید اوضاع خرابه همسرم عذر خواهی کرد در حالیکه تهمت بود وافترا فردا هم لابد میخواستن بگن یک مرد آورده طبقه چهار
خلاصه محمد توی همچین خانواده ای رشد کرده پست و کثیف و زندگی به هم زن
ولی وقتی بزرگترش هم خوشش میاد چون همسرم به صراحت میگه می‌خوام زرنگ و پرو باشه تا بعد مرگ من مادرش اموالم رااز نگیره به هوای مادری خرج کنن و....وبرادرم اموالم رواز پسرم نگیره و....این بچه تربیت نمیشه که آخه
من دوست دارم ندیده و نشنیده بگیرم و تلاش کنم در این بچه تاثیری بگذارم شاید توشه آخرتم باشه بعدمیگم اگر عواقبش دامان من رابگیره چی ؟ چون به خانم قبلی همسرم ( مادر محمد ) همسرم پیشت سرش میگه زیر سر زنم بلند شده بود طلاق دادم نمی‌فهمه آنقدر اذیت شده که رفته حتی بچه رانخواسته
یا همسرم وبرادر شوهرم بعد طلاق به پیشهاد برادر شوهرم یک کرد آوردن که ۶۰ میلیون می‌گرفت مادر محمد رو در صحنه سازی تصادف بکشه یا با چاقو و شبانه‌ فرار کنه ولی همسرم راضی نشده
نمیدونم نونی که باهاش بزرگ شدن درست نبوده یاری که اینطور هستن
خلاصه من تاحالا خودم رو به کری و کوری زدم تازندگیم پیش بره الان هم میتونم اگر توشه آخرت میشه ولی میترسم عقلانی نباشه
وقتی به راحتی من محکومم و هیچ حرمتی ندارم تمام زحمت من برای جمع کردن زندگیش را فدای این می‌کنه که محمد ۱۰ روزه نگفته مامان بیاد ( محمد هیچ گلایه ای از من نکرده فقط گفته میاد این اواخر فقط کار می‌کنه میره که خب کار کردم چون ریخت پاششون زیاده پس چرا تفریحاتشون رو نمیگن ) همین رابهانه اختلاف و طلبکاری با من کرده و.....واگر من حرفهام رو نمیزدم بازهم کوتاه نمی‌آمد ولی اینها ذاتشون اینه نمک به حرام فکر کنم

خانواده من آدم سالمی هستن این کشتن و...برای ما و هرکسی طبیعتا فاجعه است
حالا من این وسط گیر افتادم با ادمهای رزل که حتی تحمل یک صحبت تلفنی من با پسرم روهم ندارن دیوانه هستن اینها
قطعا مراجعه کنند دارو درمانی لازم دارن
خانواده بیماری هستن باافکار بیمار دوست ندارم منم وارد اینها بشم میترسم دامان من رو هم بگیره این افکار

البته همسرم دوستم دارد ولی توان حفظ رابطه سه نفریمان با دوری و دوستی  راهم دارد خراب می‌کند
میتونم باکمی کم کردن روابط ادامه بدم ببینم به کجا میرسه بعد تصمیم قاطع تر گرفت

ومن باید یک اعصاب قوی داشته باشم ولی ایامیتونم تغییرات مثبت ایجاد کنم یانه نمیدونم