سلام وقت همگی به خیر.این که گاهی یکی به نظرمون آدم خوبی میاد حتی غریبه ها مثلا در نگاه اول ازش حس خوبی دریافت می‌کنیم یا بلافاصله با دیدن یک غریبه حس بدی بهمون داده میشه رو درسته که روش حساب کنیم؟یعنی قلب آدم یه جوری میشه که میفهمه نمیدونم حالا درسته یا نه.مثلا چندبار شده یکی حس بدی بهم داده و بعدش ازش رفتارایی دیدم که دقیقا رفتارهای بدی بود یا مثلا یکی بهم حس خوبی داده و بعدش رفتارهایی ازش دیدم که مطمئن شدم واقعا راجع بهش اشتباه نکردم.اینا چیه!میشه توی زندگی روی این احساسات حساب باز کرد و بر اساس اونا تصمیم بگیریم چه رفتاری با فرد داشته باشیم؟مثلا به کسی که حس خوبی بهمون میده اعتماد کنیم قبل آشنایی و به کسی که حس بدی میده قبل آشنایی دوری کنیم؟منظورم اصلا ارتباط با نامحرم نیست میدونم اعتماد به نامحرم درست نیست منظورم کلا آدمایی هست که توی زندگی باهاشون مواجه میشیم....و این احساسات رو بر اساس دیدن ظاهر شخص نگفتم جدا از ظاهر منظورم صرفا حسیه که از اون فرد گرفته میشه...
-------------------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام.
مدتها پیش یه مطلبی شنیدم که پشتوانه ی علمی نداره و نمیشه ثابتش کرد اما خیلی عجیبه که درست بود.تجربه نشون داد درسته.
اینکه در نگاه اول اگه از کسی حس بدی پیدا کنی دیر یا زود ازش دلخوری جدیتری پیدا میکنی و خلاصه نمیتونی بعدا به رابطه ادامه بدی.تجربه ی شخصیم بوده که دو سه نفری که همین اتفاق در موردشون صدق میکرد بودند که اگر چه مدتی جزو دوستان خاصم هم بودند ولی نهایتا از هم جدا شدیم.
اما خب ابدا قابل اعتماد نیست و نمیشه جدی گرفت.ضمن اینکه بعد ها فهمیدم اگه ادم خودش حالش خوب باشه از هیچ کس حس بد نمیگیره.یعنی ارتباطی به طرف مقابل شاید نداشته باشه.ادمهای بزرگ هیچ وقت روی این چیزها تمرکز نمیکنند.همه رو به چشم بندگان خدا میبنند .خلاصه روح که قوی باشه نه همچین حسی ایجاد میشه و نه در صورت ایجاد شدن تاثیری روی روابطشون میذاره.
نکته ی بعدی اینکه حقیقتی رو هم نمیشه انکار کرد که دنیای پیچیده ای داریم.بعضی افراد یا حتی مکانها یا اشیا گاهی حامل انرژیهایی هستند که قویه و زود خودش رو نشون میده.حالا چه در جهت منفی و چه مثبت.از طرفی گیرنده ها هم متفاوت هستند.بعضی ها گیرنده های قدرتمندی دارند و کوچکترین انرژی رو میتونن حس کنند.حالا اگه کسی در ملاقات اول با فردی قرار میگیره با توجه به انرژی خودش و طرف مقابل و میزان قدرت گیرنده های خودش ممکنه حس کشش و جذابیت و یا تنفر و دفع پیدا کنه.این حس اگه خیلی بارز باشه شاید قابل توجه باشه.یعنی ارزشش رو داشته باشه ادم حواسش باشه که با افرادی که خیلی اذیت میشه کمتر ارتباط بگیره.یا اگه در ملاقات اول زیادی حس بدی پیدا کرد مراقب باشه زیاد به اون فرد نزدیک نشه.بعید نیست دچار گرفتاری بشیم.گرچه بازم تاکید میکنم همه ی اینها بخاطر ضعف روحانی خودمونه .اگه قوی باشیم انرژی خودمون غالب میشه و اصلا فرصتی برای بروز انرژی های دیگه نمیده.
در اخر بگم منظورم از این حرفها این نیست که میتونیم کسی رو با این روش قضاوت کنیم یا یک اصل در روابطمون قرار بدیم و یا حتی خیلی جدی بگیریم.فقط خواستم بگم بالاخره خداوند ابزار های مختلفی برای موفقیت و کمال پیدا کردن به ادم داده که همین حس میتونه یکی از همونا باشه.خصوصا نوجوانها در دوستیهاشون میتونن از این حس بعنوان نکته ای جهت احتیاط کردن استفاده کنند.
موفق باشی
با سلام به شما کاربر محترم
درخصوص حس افراد نسبت به همدیگر به خصوص در دیدار اولیه باید عرض کنم که این مسئله از منظر روانشناختی این گونه تبیین می‌شود یکی از دلایل بوجود آمدن حس مثبت یا منفی نسبت به دیگران در دیدارهای اولیه، بخشی از آن مربوط به تجربه ما از گذشته است؛ به عبارتی وقتی ما در گذشته تجربه خوشایندی از یک تیپ شخصیت یا رفتاری داشته باشیم، ذهن ناخواسته آن را به دیگران تعمیم می‌دهد؛ مثلا وقتی یک تجربه خوبی از افراد چاق در گذشته داشته باشیم، مستعد این هستیم که در آینده با افراد چاق ارتباط خوبی برقرار کنیم و برعکس اگر حس ناخوشایندی را در درارتباط با فرد خاصی پیدا کرده باشیم، ذهن از روی خطای تفسیری، این موضوع را به افراد دیگری با همان شکل و شمایل تعمیم می دهد. لذا با فرد موردنظر ارتباط خوبی برقرار نمی کنیم. برهمین اساس ممکن است به صورت اتفاقی نسبت به کسی که حس بدی به او پیدا کرده بودیم، واقعا این فرد ویژگی های منفی زیادی هم داشته باشد، ولی به طور کلی نمی‌توان به چنین حس‌های اولیه که در ما ایجاد می‌شود اعتماد کرد و بر آن اساس بخواهیم افراد را قضاوت کنیم.
از سویی دیگر آموزهای دینی همواره روی مسئله شناخت منطقی و برخواسته از عقلانیت تاکید دارند. لذا اگر احساس برخواسته از عقلانیت و شناخت منطقی باشد قابل درک و ارزشمند است در غیر اینصورت احساسی که پشتوانه‌اش عقلانیت و منطق نباشد، قابل اعتماد و ارزشمند نیست.
موفق باشید.
نظر من اینه به احساسات به پشتوانه عقل میشه اعتماد کرد.
ولی احساسات صرف ، ممکنه راه به جایی ببره؛ ولی لزوما به جایی که رضایتت تامین بشه نمیبره.
هر که با احساس باشد عاقبت خواهد شکست. این جواب سادگیست.
سعی کن از عقلت بعنوان یک پیامبر باطنی بهره ببری عزیزم.
موفق باشید.
سلام.حتی به چشمای خودتم اعتماد نکن چه برسه به احساسات!!!اصلا همیشه با هواس جمعی و هوشیاری زندگی کن چون بعضی وقتها از یه کسایی ضربه میخوری که بعد از ضربه خوردن باورت نمیشه که چه کسی بهت ضربه زد.موفق باشین
سلام.
چقدر سوال خوبیه.بنده مدتی در مورد اینجور مسائل کار کردم.واقعیت اینه که جواب سوال شما در بعضیها بله و در بعضیها خیر هستش.یعنی افراد کمی پیدا میشن که همراهشون نیرویی هست که راهنماییشون میکنه.یعنی موجود هوشمند و مستقلیه.حالا میتونه جن باشه میتونه فرشته باشه.که البته همه بطور بالقوه این فرشته رو دارن.اما بعضیها بخاطر اعمالشون فرشته رو از خودشون دور میکنند بعد نمیتونن صدا یا پیام اونو بشنون که هیچی .حتی عوضش از جنیان شیطانی میان پیام میدن بهش.یعنی سمت گمراهی میکشونن.خیلی ها که جنایتهای هولناکی انجام میدن اون لحظه احساس میکنن کار درست همینه.مثلا این ادم برای جامعه مضره باید کشته بشه .والبته بعدا پشیمون میشن .در واقع احساسات توسط جنیان قابل دستکاریه