سلام وقتتون بخیر
یه دختر 9ساله دارم که خیلی پرخاشگر و عصبی و جنگ طلب هست، زود قهر میکنه، بداخلاقی میکنه، صبرش خیلی خیلی کمه، زود از یه کاری زده میشه و عقب میکشه
خلاصه که واقعا رفتاراش اشک منو درمیاره
به عنوان یک مادر تا حدودی باهاش مدارا میکنم اما خوب صبر منم یه حدی داره
کلا موندم چیکار کنم، بی تفاوت باشم؟ مهربون باشم؟ باهاش برخورد کنم......
ممنون میشم راهنمایی کنید
----------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربرگرامی
جواب شما در دو بخش داده می شود
بخش اول: عوامل پرخاشگری
دلیل پرخاشگری ممکنه چند عامل داشته باشه
1-پرخاشگری کودک گاهی ناشی از اینه که در خانه، مورد توجه قرار نمی گیره یا در بین خواهرا تبعیض در توجه وجود داره. لذا به نشانه اعتراض پرخاشگری می کنه. هر چند در موردی که اصلا لزومی به پرخاشگری نیست ممکنه پرخاشگری دخترتون ناشی از پیشینه بی توجهی است که الان بروز کرده
راهکار: مسوولیتهای کوچیک بهش بدید. اگر از لفظ "مسوولیت" استفاده کنید، این طور تلقی می کنه که چقدر بزرگ شده که بهش مسئولیت سپرده میشه و برا خودش کسی شده. به عنوان مثال بهش بگید "دختر گلم از این ببعد مسوول آوردن سفره ناهاره یا ...» گاهی حتی اگر یادش رفت شما کارش رو انجام ندید و بهش یاداوری کنید و با لطافت بگید ما معطل دخترمونیم که سفره بیاره تا غذا بخوریم. دختر شما این طور حس می کنه که اونقدر مهم شده که کار و مسوولیت او نیاز بزرگسالان رو بر طرف می کنه !
ازش در مورد اینکه برای ناهار یا شام چی درست کنم نظر خواهی کنید. اجازه بدید که حس کنه برای خودش کسی شده. زمان و مکان رفتن به گردش رو از دخترتون نظر خواهی کنید. از هر سه مورد نظر خواهی دو مورد رو چراغ سبز نشون بدید. و برای مواردی که نظرش شدنی نیست دلیل منطقی بیارید و در نهایت ازش نظر خواهی کنید که آیا با این وجود هنوز هم بر نظرت هستی؟
نوازش و محبت فیزیکی هم مصادیقی از توجه هستش. دخترتون رو به منزله رقیب یا دشمنی که می خواد آرامش شما رو سلب کنه نبینید. دل کودک پاکه و هیچ غرض بدی از این کارها نداره. پس براش وقت بذارید تا خوبیش به خودتون برگرده و آرامش نصیبتون بشه
2- دختر شما با پرخاشگری سعی می کنه خودش رو نشون بده. خودش رو به دیگران اثبات کنه . لذا به راحتی قانون رو زیر پا میزاره. و با نهی یا امر والدین مخالفت می کنه. به اشتباه فکر می کنه که با سروصدا و تحکم می تونه اینطور به خواسته اش برسه. فکر نکنید این رفتارها ناشی از وصف قلدری و خباثت اوست. خیر. بعدها با رشد ذهنی و شناختی، این رفتارها متعادل میشه. منتهی شما می تونید راه رسیدن به این شناخت رو تسهیل و کوتاه کنید.
ادامه دارد
بخش دوم: راهکارها
راهکار1 : درسته که این میل "اثبات کردن خود" در راستای رشد هست. اما شما از راه خودش باید این میل رو براش تامین کنید. شرایطی رو فراهم بیارید که خودش رو نشون بده. که در بخش1 بهش اشاره شد.
راهکار 2: گاهی فرزند شما در تشخیص مصداق و نمونه "بزرگ شدن" اشتباه می کنه. فکر می کنه کسی که پرخاشگری کنه تا دیگران رو حرفش حساب ببرن نشونه بزرگی است. فکر می کنه کسی که کلاس سوم یا چهارم میره بزرگ شده یا... برای این مشکل دو راهکار ارائه میشه
روش1: ازش بخواهید نمودار خط عمر خودش رو بکشه. نوزادی خودش رو در یک سالگی بکشه. بعد سه سالگی، بعد 5 سالگی، 7 سالگی، 12 سالگی، 15 سالگی، تا اخر. بعد در هر مرتبه ازش بخواهید که خودش رو توصیف کنه که در این سن حدس می زنه چکار می کنه. راهنمایی، دبیرستان، دانشگاه ، ازدواج ، مامان شدن، نوه دار شدن ...
با این کار یه چشم انداز بهش میدید و خودبخود و غیر مستقیم بهش می فهمونید که هنوز خیلی ها بزرگتر از او هستند و برای اینکه بزرگ بشه باید صبر کرد.
روش 2: با چند سوال چالشی بهش القاء کنید که بزرگی به پرخاشگری و قشقرق راه انداختن نیست . مثلا به ترتیب ازش سوال کنید
*کسی که کلاس 10 ام هست بزرگتره یا کسی که کلاس 8 امه؟
* کسی که بد اخلاق هست شخصیت بزرگتری داره یا کسی که مهربونه و به همه کمک می کنه؟
* در مرتبه سوم ازش بپرسید همون کلاس 10 امی (که قبلا گفتی بزرگتره) اگر بداخلاق باشه شخصیت بزرگتری داره یا اون کلاس 8 امیه، اگر خوش رفتار باشه و مهربون؟
این روش به طور غیر مستقیم بهش القاء می کنه که به دنبال اخلاق و مهربونی باشه نه پرخاشگری و ..
راهکار3: برای رفتار پسندیده اش که به طور اتفاقی انجام میده جایزه تعیین بدید. هر چند ممکنه قصد کار خوب نداشته باشه و بقول معروف از دستش در رفته باشه همون رو به عنوان کار خوب ازش به طور تحمیلی بپذیرید و جایزه بدید. جایزه دادن شما کارهای خوب او رو تقویت می کنه. حتی به دنبال سوژه کار خوب و اخلاق خوب می گرده تا جایزه دریافت کنه. جایزه دادن رو به طور اتفاقی، بدون ریتم خاص اما مداوم ادامه بدید.
نکته: در قبال خواسته های غیر منطقی دخترتون کوتاه نیایید. حتی اگر پرخاشگری کرد و ناراحت بشه. اجازه ندید که گریه ، قشقرق و پرخاشگری رو به عنوان ابزاری برای رسیدن به خواسته هاش به کار بگیره.و شما هم احساسی برخورد نکنید. حتی واکنش هم نشون ندید. واکنش نشون دادن شما یعنی برگ برنده و حس پیروزی دختر شما. و با این حس پیروزی، این روحیه تقویت میشه. بی اعتنا باشید، همین!
حتی قانونی هم که وضع می کنید با اصرار و پرخاشگری دخترتون نباید کوتاه بیایید.دختر شما گاهی برای تست هم که شده پرخاشگری می کنه تا واکنش شما رو ببینه. اگر کارساز بود یک الگوی رفتاری میشه برای بعدها
امیدوارم مفید بوده باشه
موفق باشید