نماز اول وقت( شهید ابراهیم هادی)

سلام و عرض ادب و احترام خدمت کاربران و مسئولین محترم سایت رهروان ولایت.

بسیار زیبا و خواندنی است ان شالله همین شهدا شفیعمون باشن روز جزا. در این ایام التماس دعای فرج ان شالله.

بسم الله

از تهران راهی جبهه بودیم.من وابراهیم با یک ماشین شخصی تا کرمانشاه رفتیم.

نیمه های شب هنوز به کرمانشاه نرسیده بودیم.من میدیدم که ابراهیم همینطور از خواب میپرد و به ساعت مچی خودش نگاه میکند با تعجب گفتم:چیشده اقا ابراهیم؟

گفت:کرمانشاه ساعت 4صبح اذان میگوید.میخوام نماز صبح ما اول وقت باشد.

چند دقیقه بعد دوباره از خواب پرید بیدار ماند واشاره کرد جلوی یک قهوه خانه توقف کنیم.نماز جماعت صبح را اول وقت خواندیم بعد با خیال راحت به راهمان ادامه دادیم .

تابستان 1361 بود و ابراهیم در تهران حضور داشت هرروز باهم به ابن طرف و آن طرف می رفتیم بیشتر کاری که ابراهیم در آن زمان انجام می داد گره گشایی از کار بندگان خدا بود

یک شب باهم به هیئت رفتیم  بعد هم درکنار بچه های بسیجی حضور داشتیم اخر شب هم برای چند نفر از جوانان محل هم شروع به صحبت کرد خیلی غیر مستقیم انهارا نصیحت نمود.

ساعت حدود دوونیم شب بود من هم مثل ابراهیم خسته بودم از صبح مشغول بودیم گفتم:من میخواهم بروم خانه و بخوابم شما چه میکنی؟

ابراهیم گفت:من منزل نمی روم من می ترسم خوابم ببرد و نماز صبح من قضا شود شما میخواهی برو.

 بعد نگاهی به اطراف کرد یک کارتن خالی یخچال سر کوچه روی زمین افتاده بود .

ابراهیم، کارتن بزرگ را برداشت و رفت سمت مسجد محمدیه ورودی این مسجد یک فضای تقریبا دومتری بود ابراهیم کارتن را در ورودی مسجد روی زمین انداخت و همانجا دراز کشید و بعد گفت:دوساعت دیگر اذان صبح است مردم که برای نماز جماعت به مسجد می آیند مجبور هستند برای عبور من را بیدار کنند بعد با خوشحالی گفت:اینطوری هم نماز قضا نمیشه هم نماز صبح رو به جماعت میخوانم.

ابراهیم به راحتی همانجا خوابید برای من عجیب بود.نمیفهمیدم که چرا ابراهیم انقدر به نماز صبح اهمیت میدهد. او حتی زمانیکه نوجوان بود برای نماز جماعت به مسجد سلمان می رفت.

سالها از ان ماجرا گذشته.این برخورد ابراهیم با قضیه نماز صبح بارها مرا به فکر فرو میبرد ما هرشب ساعت ها برای تماشای فیلم و فوتبال و...مقابل تلویزیون می نشینیم بی آنکه به قضا شدن نماز صبح خودمان توجه داشته باشیم ادعای پیروی از راه و رسم شهدا را هم داریم.

بعد ها در جایی خواندم شخصی به نزد امام صادق ع آمد و گفت :من گناه بسیار بزرگی کردم.چه کنم؟حضرت فرمود:اگر به بزرگی کوه باشد خدا می بخشد آن شخص گفت:از کوه هم بزرگتر است و به حضرت بیان کرد که چه گناهی مرتکب شده. گناه بسیار بزرگی بود امام صادق ع در پاسخ فرمود:من تصور کردم نماز صبح شما قضا شده که اینگونه گفتی.

برگرفته از کتاب سلام بر ابراهیم صفحه 151و150

یا حق التماس دعای فرج