وابستگی افراطی کودکان به مادرها

11:31 - 1400/06/28

سلام وقت بخیر خداقوت
ببخشید من ی پسر ۱ساله دارم خعلی به من وابسته اس در حدی ک من تو آشپزخونه دارم کاری انجام میدم میام کنارم به من می چسبه حتی در حدی هست ک برای انجام کارهای شخصیم مثل دوش گرفتن و... کنار پدرشم نمیمونه  برای من گریه میکنه با اینکه پدرش حتی بغلش میکنه،اما بازم منو میخاد من ی خواهر زاده دارم ک ی ماه از پسرم بزرگتره اما اون اصن مث پسر من وابسته نیس،من واقعا هم نگران خودشم ک اینقد بخاطره کارهای روزانه ی چند متر ازم دور میشه گریه میکنه نگرانشم از طرفی هم این وابستگی در حدی هست ک خودمم دارم اذیت میشم,و اینکه مثلا پسرم اسباب بازی هاشو میاره میده دست من حتی اسباب بازی پسرخالشو میگیره اونم با گریه ازش میگیره و بعدش زیاد بازی نمیکنه میده به من اما پسرخاله اش برعکس چیزی ک میگیره باهاش بازی میکنه،من بخاطرع این رفتاراش نگرانم ممنونم میشم راهنماییم کنید ک برای وابستگیش باید چیکار کنم تا کمتر بشه؟واینکه اسباب بازی های خودشه میده دست من منظورش چی میتونه باشه؟

------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/registe+635

http://btid.org/node/183384

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
7 + 1 =
*****
تصویر maleki
نویسنده maleki در

باسلام خدمت شما کاربر گرامی:

برای شما و فرزندتون آرزوی صحت و سلامتی می کنیم.

در کودکان ترس های زیادی وجود داره که یکی از اون ها ترس از جدایی هست که در این سن تقریبا می تونه طبیعی باشه. البته اینکه بگیم اختلال اضطراب جدایی هست خیر ولی اگر با مهارت باهاش برخورد نشه در سنین بالاتر به این اسیب ممکنه دچار بشه.

غالبا از 8 تا 12 ماهگی شروع میشه و در صورت برخورد مناسب، تقریبا با چند ماه کم و زیاد در سن دو سالگی به بعد هم ناپدید میشه.

دعوا و تنش و همچنین ناپدید شدن به صورت دفعه ای می تونه یکی از ریشه های بروز این مساله شده باشه. در این زمینه شما علاوه بر ملاحظه کردن و کنترل و مراقبت از اخلاق فردی و خانوادگی سعی کنید انواع بازی ها را با فرزندتون تدارک ببینید که در اون نبودن لحظه ای شما دیده بشه که قایم باشک می تونه یه نمونه باشه.

سپردن به پدرش را هم مدام انجام بدید و زود تحت تاثیر گریه ها و بی تابی هایش قرار نگیرید. تن دادن به خواسته های کودکان بدون در نظر گرفتن زمان و بلافاصله انجام دادنشون به صلاحشون نیست. گاهی برای خواب یا غذا خوردن و یا هر کار دیگه ای کلیه اسباب بازی هاش را جمع کنید و ببرید داخل اتاق که از نظرش پنهان باشه. روش هایی این مدلی از وابسته بودن بچه ها کم میکنه.

لذا هر چه از حساسیت هاتون کم بشه به نفع خودتون و فرزندتون هست. مقایسه کردن رفتاری بچه هام می تونه یکی از اشتباهات رایجی باشه که ممکنه گاهی توسط والدین انجام بشه. مثلا موردی که گفتید درمورد اسباب بازی دادن و ندادن اصلا اهمیتی نداره که بخواهید این رفتار را یه معیار و مبنا قرار بدید و فرزندی را بدون مشکل و فرزند دیگر را مشکل دار تلقی کنید.

دادن اسباب بازی می تونه نشون دهنده درخواست تعامل و بازی باشه و یا ذوق بچه ها از بودنتون و یا اعتماد و اطمینان برای نگهداری از وسائلشون توسط شما.

در پایان توصیه میشه با توجه به مطالب بالا:
موقع خوابیدن و غذاخوردن حتما کنار فرزندتون باشید.
تا بشه کارهایی که انجام میدید را جلوی چشم و البته با فاصله.
به مرور این نقطه دید را کم و با صدا با او در ارتباط باشید.( شروع حرف زدن و فاصله گرفتن...)
کاهش میزان اهمیت وقتی که شخص دیگری در کنارش هست و کودک به گریه میپردازه...

موفق باشید.

تصویر دریافت سوالات

سلام وقت شما بخیر
ممنونم بابت پاسخگویی شما
عذر خواهی میکنم بین فرمایشات شما دوتا سوال برای بنده پیش اومد
اول اینکه خداروشکر توی خونه ما تنش یا رفتاری ک باعث اضطراب پسرم بشه هرچقد فک کردم نبود چون الحمدلله منو پدرش خعلی پیشش رعایت میکنیم رفتارامون رو فقط اینکه همسرم خعلی به من وابسته اس و توی خونه پیش پسرم خعلی بهم ابراز علاقه میکنه چ کلامی و چ با رفتارش و.... ک حتی پسرم متوجه میشه و میاد به من می چسبه،آیا این موضوع باعث رفتار پسرم شده؟و اینکه پسرم روزا رو توی اتاقش میخوابونمش و در اتاقشو میبندم امکان داره وقتی از خواب بیدار میشه و می بینه تنهاس و گریه میکنه این ترس براش ایجاد شده؟و به نظرتون من چیکار کنم ؟

می بخشید سوالم خعلی طولانی بود ممنونم ازتون خدا خیرتون بده

سلام وقت بخیر،ببخشید من ی پسر1سال7ماه دارم ک زیادی دیگران رو بغل میکنه همه رو می بوسه در حدی ک خسته کننده میشه،من خعلی نگران این رفتارش هستم ک براش بمونه چون دوست دارم ارزش خودش رو بدونه و تقریبا دست نیافتنی باشه شاید این خواسته من الان زیادی هست اما من دوست دارم از الان باهاش کار کنم ک این اخلاقش رو در حد تعادل حفظ کنه،و اینکه این مورد دیگه اینه پسرم موقعی ک کار خطرناکی  انجام میده  بهش میگم نکن لبخند میزنه وبی اعتنا به من  بیشتر کارش رو انجام میده لطفا راهنماییم کنید  ک آیا این رفتارهاش عادیه؟و اگه نیس من برای تغییر رفتارش باید چ کنم؟

سلام وقت بخیر،ببخشید من ی پسر1سال7ماه دارم ک زیادی دیگران رو بغل میکنه همه رو می بوسه در حدی ک خسته کننده میشه،من خعلی نگران این رفتارش هستم ک براش بمونه چون دوست دارم ارزش خودش رو بدونه و تقریبا دست نیافتنی باشه شاید این خواسته من الان زیادی هست اما من دوست دارم از الان باهاش کار کنم ک این اخلاقش رو در حد تعادل حفظ کنه،و اینکه این مورد دیگه اینه پسرم موقعی ک کار خطرناکی  انجام میده  بهش میگم نکن لبخند میزنه وبی اعتنا به من  بیشتر کارش رو انجام میده لطفا راهنماییم کنید  ک آیا این رفتارهاش عادیه؟و اگه نیس من برای تغییر رفتارش باید چ کنم؟

تصویر maleki
نویسنده maleki در

باسلام مجدد خدمت شما همراه گرامی

از پیگیری و دقت شما تشکر میکنم.

اینکه ما رفتار پدر و مادر را در استرس و یا اضطراب بچه ها موثر می دونیم، تنها تنش و اختلاف نیست. بله هر رفتاری که کودک حس کنه دیده نمیشه و کنار گذاشته میشه منظوره.پس در یک کلام با توجه به اینکه فرزندتون به ترس و اضطراب جدایی اذیت نشه لازمه در همه حالاتتون بهش توجه کرده به حدی که حس کنه همه ی حواستون بهش هست.

وقتی شما و همسرتون معاشقه ی همسرانه دارید و فرزندتون میبینه با خودش این برداشت را داره که الان این رابطه ی صمیمی بین من و مادرم فاصله میندازه و زیاد دیده شده تا اقا کنار خانم و بدون فاصله حتی اگه بنشینه سریع کودک خودش را روی دامن مادر میندازه و سعی بر جلب توجه داره.

سهیم کردن کودک در اینگونه موارد در روابط و شوخی ها مهمترین و بهترین راهکاره. تا خودش را جدای از شما نبینه.

بستن درب اتاق در سنین پایین برای بچه ها کمی غیر قابل درک و تحمله لذا توصیه میشه در طول زمانی که فرزندتون خوابه بهش سربزنید و برنامه هاتون را طوری تنظیم کنید که اگر احیانا بیدار شد با کمترین فاصله ی زمانی شما را ببینه و یا صداتون را بشنوه.

البته برای اینکه این وابستگی زیاد نشه و در سنین بالاتر به آسیب منجر نشه، لازمه یه سری مهارت هایی در این  زمینه کسب کنید که در صورت تمایل برای کارشناسان ما یا در ذیل همین پست یادداشت بذارید تا خدمتتون تقدیم بشه.

موفق باشید.