پسرم از زمان سن تکلیف نماز نمی خواند....

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

ضمن تشکر از حسن اعتماد و ارتباط شما با مجموعه

دغدغه مندی و نگرانی شما جهت تربیت دینی فرزندتون بخصوص بنا به موقعیت اجتماعی ای هم که دارید بجا و بلکه ضروری است.

تلاشهای شما پیش از این جهت فرستادن فرزندتون به فضاهای تربیتی مثل جامعه القران و... باز ستودنی است.

اما آنچه به نظر می رسه نسبت به اون کوتاهی داشتید، مدیریت فرزند در فضای مجازی و عدم اقناع ذهنی پیشین نسبت به بعضی محدودیتهایی است که باید در قبال این موضوع اقدام می کردید.

بخصوص در مقطع سنی حساسی که واقع شده بوده و احیانا با شتابزدگی و تحمیل نظر خود به فرزند، در قالب امر و نهی که به شدت در این مقطع سنی با روحیه نوجوان ناسازگار است تا حدودی باعث دوری فرزند از شما شده باشه.

اما چند نکته:

1-. به صرف اینکه ایشون نماز نمی خونن یا روزه نمی گیرن نباید به دید بد بهشون نگاه کرد، چون این ذهنیت بد بر نحوه تعامل شما با ایشون اثر خواهد گذاشت. خیر. اگر هدف شما حرف شنوی ایشون از شماست فقط و فقط با درک ایشون و پرهیز از شتاب زدگی و شخصیت بخشی با ایشون عملی خواهد شد. پس به هیچ وجه فکر نکنید که نوجوان شما دیگه از دست رفته و باید ایشون رو یک عضو مطرود در خانه دید، خیر، ایشون هنوز فرزند دلبند شماست و شما وظیفه دارید که در جهت تربیت دینی ایشون تلاش کنید. منتهی دوران نوجوانی قلق خاص خودش رو داره که باید رعایت کرد. به هیچ وجه ترک نماز رو با ارتباط مؤثری که باید باهاش داشته باشید گره نزنید و با یک رابطه تلافی جویانه باهاش برخورد نکنید که این روحیه هیچ مشکلی رو حل نکرده بلکه مشکلات دیگری رو اضافه خواهد کرد.

2- تامین بُعد عاطفی: این دوران برای ایشون از این بابت حساسیت دارد که باید اونها رو درک کرد، بهشون بهاء داد، احترام گذاشت، نیکو صدا کرد. به شدت از امر و نهی های مستقیم پرهیز کرد. نسبت به ایشون گشاده رو بود. در امور خونه ازش نظر خواهی کرد به نحوی که حس کنند در خونه جایگاهی دارند.با ایشون گرم بگیرید، بگید و بخندید.بازی های خانگی راه بندازید و شخصیت ایشون رو زیر سوال نبرید.  اگر قرار باشه ایشون رو به سمت خواسته خودتون جلب کنید با پرخاشگری و تنش و تشر میسّر نمی شه. جوان  استقلال داره ،غرور داره و باید نرم نرم و قدم قدم باهاش تعامل کرد. وقتی نوجوان حس کرد که بهش اهمیت میدید، (منظور از توجه و اهمیت دادن، توجهی است که اقتضای سنی ایشون هستش و منظور توجه کودک گونه نیست که لقمه دهنش بزارید و براش پلیس باشید)
3- تامین بُعد شناختی : حتی المقدور شما بنا به موقعیتی که داشتید و تلاشهایی که کردید و از ظرفیت خود استفاده کردید احیانا بخاطر حساسیتی که فرزند شما نسبت به شما داشته و بخصوص بخاطر تنوع در امر تربیت در این زمینه باید خود شما نقش مستقیم نداشته و غیر مستقیم وارد بشید.
نوجوان بنا به اقتضای سنی ، اگر قبلا در دوران کودکی با جایزه و تعریف و تمجید پذیرش برنامه و طرح های شما رو داشت الان دیگه باید روی جنبه های شناختی ایشون کار کرد. این طبیعی است که هر نوجوانی در این مقطع سنی نسبت به عقاید خودش شک خواهد کرد و این رو باید به فال نیک گرفت . اگر تاکنون تابع و مقلد والدین بوده الان نوجوان با استقلال فکری که در حال شکل گیری است می خواهد بداند برای چه باید نماز بخواند. نوجوان باید به درجه اقناع برسه که چرا باید نماز بخواند، و متدین باشد. انقدر باید این بازوی شناختی قوی باشد که رنگ و لعاب فضای مجازی و بازی های اون نتونه غلبه پیدا کنه.
این شناخت ممکنه در بستر یک گفتگو، یک کتاب، یک سایت، و.... همراه باشه. اون هم توسط کسی که پسر شما بیشتر روی حرفش حساب ببره. اگر مادر ایشون اینگونه است اگر دوست ایشون این گونه است، اگر معلم ایشون یا ....

این گفتگوها غبار غفلت رو از ذهن نوجوان شما خواهد زدود، نه اینکه بخواد چیزی به نوجوان شما یاد دهد. نوجوان شما قطعا می داند خدا هست، قیامتی هست، سازنده ای دارد و بی خودی به وجود نیامده، منتهی نسبت به این آموزه ها حضور ذهن نداره و لازم هست کسی این آموزه هایی که به قهقرا رفته رو مجددا بازیابی کنه

 تقویت جنبه های اعتقادی که در قالب یک گفتمان می توان تقویت کرد. این گفتمان و یاداوری ممکنه به روشهای مختلف انجام بشه
1- از دوست ایشون بخواهید که نقش کی رو بازی که در عقاید خودش شک کرده و از پسر شما میخواهد که کمکش کنه.
در اینجا دو اتفاق ممکن است ببفتد:
الف: در نقش یک معلم به کمک ایشون میاد و شبهات ایشون رو جواب میده، که همین باعث خواهد شد جهان بینیش تجدید و بازیابی بشه. اینجا از دوستش بخواهید که همین آموزه ها رو تقویت کنه و با تعریف و تمجید از پسر شما از اینکه مشکلش رو حل کرده تشکر کنه
ب: مقاومت می کنه و میگه خود من هم توش گیرم. اینجا دوست شما مواردی رو متذکر میشه که نمی تونه بخاطر این امور بدیهی از دین دست بکشه و نماز و روزه رو کنار بذاره
مثلا اگر ما نماز و روزه رو کنار بزاریم پس حق خدا چه میشه؟ جهنم و بهشتی که احتمالش هست چی میشه؟ اینکه آیا واقعا «به نظرت خدا ما رو به حال خودمون واگذاشته یا نه توقعاتی ازمون داره؟» اینکه من نمی تونم براحتی از این مساله بگذرم که بالاخه ما از یک دنیایی اومدیم و یک مقصدی داریم و در آینده سعادت و شقاوت داریم و که هر کدوم راه و مسیری داره که اتفاقا از هر دو نمونه اش توی تاریخ آدم داشتیم. یا اینکه مثلا من به راحتی نمی تونم از این مساله بگذرم که در این دنیا هر چیزی (ریز و درشت) حکمتی داره ، مگه ممکنه خود ما حکمتی و دلیلی در آفرینش خودمون نباشه. وقتی هر کدوم از اعضای بدن ما برای نقشی آفریده شده، آیا معقوله که کل وجود ما (بدن و روح) برای هیچ آفریده شده باشه
با این سوال کلیدی پسرتون با چالش ذهنی مواجه خواهد شد، و هر چه بیشتر و در مراتب زمانی متعدد با این چالشها مواجه بشه، به تدریج رفتار و سکنات خودش رو با اونها هماهنگ خواهد کرد

2-کتاب شهید ابراهیم هادی رو تهیه کنید و به دوست دیگر ایشون بدید تا به عنوان هدیه به پسر شما بده. مرحله دوم اینکه مادر شما بعد از اینکه متوجه شدن پسر شما چنین هدیه ای رو دریافت کردن، ازش خواهش کنه که روزانه یک داستان از داستانهای شهید رو براش بخونه. به تدریج ذهن نوجوان شما در ارزیابی اینکه چه چیزهایی ارزش هستند و چه نیستند باز دچار چالش ذهنی خواهد شد و این چالش ذهنی میتونه یک سرمایه باشه برای برگشت. با این ترفند  اینطور غیر مستقیم ایشون هم با انسانهای با ارزش که صاحب کمالات بودن آشنا میشن و موقعیت خودشون رو در سیر تکاملی و تعالی روحی متوجه میشن.
3-در اخر سایت یا کانال ما رو بواسطه دوست ایشون به ایشون معرفی کنید تا سوالات و شبهات خودشون رو طرح کنند.

بهترین ها رو برای شما آرزومندیم