10:21 - 1401/12/22
سلام خسته نباشید
بنده یک پسر هفت ساله دارم
که با من خیلی لجبازی میکنه و احترام نمیزاره و حتی از اذیت کردن من خوشحال میشه و میخنده
کلافه شدم ،واقعا نمیدونم چه رفتاری باید باهاش انجام بدم
----------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
انجمنها:
http://btid.org/node/239977
سلام، عرض ادب و احترام خدمت شما
از اینکه سؤال خودتان رو با مجموعه اندیشه برتر به اشتراک گذاشته و تلاش دارید مسائل تربیتی رو به شیوه درست و از طریق مشورت نمودن حل مسئله کنید از شما سپاسگزارم. سؤال شما رو مطالعه نمودم و اینگونه متوجه شدم که از رفتارهای لجبازگونه فرزند هفت ساله خود ناراحت هستید و در این زمینه به دنبال راهکارهایی جهت بهبود رفتار ایشان هستید. انشاءالله در این زمینه نکاتی رو خدمت شما عرض میکنم.
خواهر بزرگوار، لجبازی یکی از شایع ترین مشکلات رفتاری کودکان است که بسیاری از خانواده ها را نگران میکند. و این رفتار لجبازی که موجب عصبانیت خانواده ها میشود و درگیری فراوانی را در خانواده به وجود میآورد، قابل درک است.
لجبازی کودکان ۳ تا ۵ ساله، روندی طبیعی در مسیر رشد است، ولی برای کودکان ۵ سال به بالا لجبازی شدید، علامتی است به این معنا که بچه از چیزی ناراحت یا از کسی آزرده است. لجبازی از این سن به بعد، نوعی رفتار مقابله ای در برابر رفتار والدین یا خود والدین یا دیگر نزدیک آنها است که ابتدا به صورت ارادی انجام می شود ولی به مرور زمان به یک عادت رفتاری برای فرزند تبدیل می شود که آن را یا به صورت بهانه کردن ،سرکشی و مخالف داشتن، عصبانیت، گریه کردن و مقاومت کردن در برابر والدین خود نشان می دهند.
بزرگوار، دلایل مختلفی همچون بی توجهی به فرزند، محرومیت های عاطفی، بدآموزی، ناراحتی های خلقی، کم تحمل بودن خود فرزند و والدین، تذکرهای پیاپی و امر و نهی بیش از حد، باعث لجباز شدن فرزند میشود که تا می توان باید این موارد را حذف نمود.
اما چند راهکار در این زمینه:
در قدم اول چون فرزند لجباز، به صورت ناخواسته لجبازی را از اطرافیان یاد میگیرد، سعی کنید الگوی مناسبی برای کودک خود باشید.
در گام بعدی توجه داشته باشید کودکی که به اندازه کافی از والدین خود توجه دریافت نکند، پدر و مادر را مجبور میکند تا به او توجه کنند. مثلاً لجبازی می کند، دروغ می گوید، سرش را به زمین می کوبد، دیگران را کتک می زند، ناسزا می گوید و در همه اینها به دنبال یک رابطه عاطفی میگردد.
توصیه می کنم روزانه بین نیم ساعت تا یک ساعت به صورت اختصاصی وقت خود را به بازی با کودک خود اختصاص دهید.
توصیه دیگر این است که رفتارهای لجبازی طبیعی را نادیده بگیرید، زیرا در صورتی که فرزند شما احساس کند، میتواند با لجبازی و اطاعت نکردن شما را عصبانی کند، بیشتر لجبازی خواهد کرد و این رفتار و از یک رفتار طبیعی به یک عادت ناپسند تبدیل خواهد شد.
در صورتی که از روش های فرزند پروری آسان گیر یا سختگیرانه استفاده میکنید برای بهبود رفتار او، سبک فرزندپروری خود را به صورت مقتدرانه و در عین حال محبت داشتن تغییر دهید.
توصیه دیگر این است که وقتی فرزند شما شروع به لجبازی می کند می توانید هوشمندانه به او حق انتخاب بدهید و این رفتار او را در نطفه خاموش کنید.
توجه به رفتارهای مناسب و نادیده گرفتن رفتارهای نامناسب از دیگر روشهایی است که میتواند به خوبی رفتار لجبازی فرزند را تعدیل کند.
در پایان: هر چقدر رابطه عاطفی شما و فرزندتان بیشتر شود و توجه های کافی را از شما دریافت کند لجبازی او به مرور زمان و به تدریج کمتر خواهد شد.
امیدوارم در تربیت فرزندان صالح خود موفق و سربلند باشید.