13:53 - 1401/12/23
سلام
پسر من ۸ سالشه و زیاد گوش به حرف نمیده.
همش دوست داره موقع غذا خوردن تلویزیون نگاه کنه، به من و مادرش هم با دست و پا میزنه و مثلا الفاظ نفهم و اینا هم میگه. همش میگه حوصلم سر رفته.
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ برای عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
انجمن‌ها:
http://btid.org/node/240172
سلام و احترام
سوالی که بیان کردید علی‌رغم کوتاه بودن مسائل مهم و قابل توجهی را در خود جای داده است.
البته هرچند از سن و تحصیلات خود و همسرتان و اینکه آیا غیر از این پسر فرزندان دیگری دارید یا خیر، چیزی بیان نکردید اما از شما می‌خواهیم به نکاتی توجه داشته باشید.
از نکاتی که در مورد کودکان همیشه بیان می‌کنیم این است که کودکان آن‌چیزی که ما می‌خواهیم نمی‌شوند بلکه معمولا چیزی خواهند شد که می‌بینند و با آن مواجه خواهند شد.
طبیعتا کودک اگر در محیط خانه یا در مصاحبت با همسایگان یا در محیط مدرسه، با افرادی مواجه شود که اخلاق خوبی نداشته و در گفتار خود دقت لازم را نداشته باشند از آنها تقلید کرده و مانند آنها رفتار خواهد نمود.
لذا توصیه ما به والدین این است که هم در خانه و هم سایر محیط‌هایی که فرزندشان در آنجا حضور پیدا می‌کند تا آنجا که ممکن است مدیریت لازم را داشته باشند.
نکته دیگری که از شما می‌خواهیم به آن توجه داشته باشید این است که کودکان را باید براساس موقعیت سنّی‌ای که دارند مورد ارزیابی قرار دهیم و توقعی بیش از حد توان‌شان از آنها نداشته باشیم.
اینکه بیان داشتید پسر هشت ساله‌تان زیاد به حرف‌ها گوش نمی‌دهد و همچنین موقع غذا خوردن دوست دارد به تلویزیون نگاه کند متاسفانه رفتاری متداول در اکثر کودکان و مخصوصا پسر بچه‌ها محسوب می‌شود.
کودکان دوست دارند حرف، حرف خودشان باشد و به خواستههایشان هرطور که شده برسند، همچنین دیدن تلویزیون برای آنها جذابیت دارد و می‌خواهند در هر شرایطی خود را به آن مشغول کنند، لذا بر اساس رفتارهایی که از آن نام بردید نمی‌توان ایرادی را به او وارد دانست.
بلکه آنچه لازم است این می‌باشد که ببینیم بهترین راه مواجهه با این‌گونه رفتارها چیست.
باید توجه داشت تا وقتی رفتار کودک از خطوط قرمز عبور نکرده و خطری را برای خود و اطرافیان به دنبال نداشته باشد نباید او را از انجام آن منع کرد چراکه این منع می‌تواند اسباب لجبازی را برای او فراهم آورد!
کودکان معمولا اگر ببینند والدین نسبت به مسئله‌ای حساس هستند از باب جلب توجه یا وسیله قرار دادن برای مجبور کردن والدین جهت رسیدن به خواستههایشان، آن را در زمان‌های مختلف تکرار خواهند کرد.
پس دقت داشته باشید اولا از امر و نهی کردن‌های متعدد و یا حسّاس نشان دادن خود نسبت به رفتارهای ناصحیح کودک شدیدا خودداری نمایید.
اما پیرامون این عبارت که فرزندتان بیان می‌دارد حوصله‌اش مدام سر می‌رود لازم است بررسی کامل‌تری صورت بگیرد که در صورت تمایل می‌توانید توضیحات بیشتری را در این رابطه ارسال کنید اما در هر صورت از شما می‌خواهیم وقتی که برای فرزندتان می‌گذارید را افزایش داده و همچنین امکان مصاحبت او با کودکان با اخلاق را فراهم آورید و البته اگر او تنها فرزند شما است پیش از آنکه دیر شود به فکر آوردن فرزند دیگری باشید چراکه تک فرزند بودن نه‌تنها در کودکی بلکه خصوصا در دوران جوانی می‌تواند آسیب‌ها و ناراحتی‌های متعددی را برای فرزند و والدین ایجاد کند.
در صورت صلاحدید منتظر توضیحات بیشتر شما در این رابطه خواهیم بود تا امکان ارائه راهنمایی جامع‌تر فراهم شود.
موفق باشید.
سلام.
ادامه موضوعات.
خانم من ساعت ۸ صبح میره سر کار تا ساعت ۷ شب و پسرم صبح ها مدرسه هست بقیه هم با خود من یا خونه یا بیرون مادرش هم روهمه چیز حساس هست. پسرم هم فعلا قبول نمی کند پیش پرستار برود. من ۳۸ ساله مادرش ۳۶ ساله .من شغلم ازاد هست مادرش منشی مطب هست و به میل خودش هم سر کار می رود. تک فرزند هست.
سلام و احترام مجدد
توضیحات تکمیلی شما به نوعی فرضیات ذهنی ما را تایید کرد.
به نظر می‌رسد فرزند شما بیش از هر چیزی احتیاج به توجه و تخلیه انرژی مناسب دارد.
و اگر این دو امر به درستی تامین نشود تحقق آسیبهای احتمالی، درصد بالایی را به خود اختصاص خواهد داد، که در آینده مدیریت کار را به مراتب سخت‌تر می‌کند.
همچنین از شما می‌خواهیم به این نکته توجه نمایید که جایگاه ویژه مادر در زندگی کودک را نمی‌توان مطلقاً انکار کرد و این جایگاه را نمی‌شود با پرستار و مانند آن جبران ساخت.
همچنین درکنار تذکر مجدد پیرامون آسیبهای تک‌فرزندی، از شما می‌خواهیم محیطی مناسب برای تخلیه انرژی فرزندتان فراهم آورید که این امر تا حدودی می‌تواند از طریق نام‌نویسی او در کلاس‌های ورزشی و یا هر چیزی که سبب شود فرزندتان با دیگران تعامل پیدا کرده و به بازی در آنجا بپردازد تامین شود.
برایتان آرزوی موفقیت داریم.