پسر 5 ساله‌ام خیلی قهر می‌کنه

با سلام وادب و احترام خدمت شما کاربر ارجمند.
از حسن توجه تان به مرکز اندیشه برتر سپاسگزاریم.

کودکان هدایای زیبای خداوند وامانات الهی هستند که خداوند آن‌ها را مایه برکت و رحمت و آرامش در زندگی ما قرار داده است. ازاین‌رو توجه و رسیدگی به آنان و همت گماشتن در تربیت صحیح آنان علاوه بر اجر معنوی در تربیت و شکل‌گیری شخصیت آنان مؤثر و مورد اهمیت است.

بخشی از پاسخ سوال شما کار بر محترم اولاً جای نگرانی نیست بیشتر این رفتارها تا چند سال اول زندگی برای کودکان طبیعی است. ضمن این که نمی‌توان به ضرس قاطع این رفتارهای کودکان را به عنوان اختلال روانی در نظر گرفت و نباید والدین نگران این مقوله باشند اما نباید هم بی تفاوت باشند.

شاید یکی از نگرانی شما این باشد که تصور می‌کنید که شما در تربیت او کم گذاشتید این صحیح نیست چرا که این قبیل رفتارهای  کودک همیشه نشانه تربیت نادرست والدین نیست چه بسا از چیزی رنج می برد یا ممکن است دلایل ثانویه ای داشته باشد.

بیشتر این رفتارها تا چند سال اول زندگی برای کودکان طبیعی است.  در وهله بعد باید علل بروز این رفتار از فرزندتان بررسی کنید که چه عامل یا عواملی یا بیشتر در چه مواقعی این حالات به او دست می دهد آنها را یادداشت کنید.

آیا در همه شرایط  مختلف از قبیل؛ هنگام بازی، یا تماشای یک برنامه تلویزیون یا مواقعی که هیجان بالایی دارد جیغ می زند یا قهر می کند؟

آیا فقط با پدر و مادر خود این کار را می کند یا خیر بلکه در جمع دوستان هم این کار را انجام می‌دهد؟هر کدام باشد دلایل خاص خود را دارد.

آیا برادر و خواهری دارد یا تنها است؟

یکی از شایع ترین رفتارها در کودکان قهر کردن است. کودکان بیشتر برای برآوردن خواسته هایشان از قهر استفاده می کنند و چنانچه والدین واکنش مناسبی به کودک نشان ندهند، به این کار عادت می کنند .

حال سوال این است که چگونه با قهر کودکم برخورد کنم

قهر یک رفتار اجتنابی در کودکان است و کودکی که قهر می کند می خواهد با این رفتار بر اطرافیانش تسلط پیدا کند .
اگر با قهر کردن فرزندتان سعی کنید خواسته او را برآورد کنید، کودک در می یابد نتیجه قهر کردن های او برآورده شدن خواسته هایش است و از این ابزار در موارد مشابه هم استفاده می کند .
بهترین کار در مقابل قهر کودک، بی توجهی و ماندن بر سر حرف خودتان است. به فرزندتان نشان دهید که حکم و صلاحدید شما با قهر او تغییری نمی کند .
در مقابل قهر فرزندتان عصبانی نشوید، مقابله به مثل نکرده و طوری رفتار کنید که انگار متوجه قهر او نیستید و مراودات روزمره و زندگی عادی تان را در زمان قهر کودک ادامه دهید .
به فرزندتان بگویید می تواند هر وقت قهرش تمام شد و تصمیم گرفت به خواسته شما عمل کند، به جمع خانواده برگردد و در هر صورت نظر شما ثابت خواهد ماند و تن به خواسته او نمی دهید.‏

ریشه قهر در رفتارهای والدین است
اصولا قهر کردن کودک یک رفتار آموزشی است که از پدر، مادرو اطرافیان یاد می گیرد . به همین دلیل این رفتار در او تقویت شده است . به علاوه برخی از کودکان قهر می کنند به این دلیل که چیزی را به دست بیاورند و اگر به دست نیاورند، قهر می کنند . به همین خاطر بهتر است شما به عنوان والدین شرطی زدایی کنید.
یعنی وقتی کودک‌تان کار اشتباهی می کند مثل قهر کردن به آن توجه نکنید، یعنی نه تنبیه کنید نه چیزی،اما در مقابل در مقابل رفتارهای درست و خوبش به او پاداش دهید و توجه کنید به رفتار او وتشویقش کنید . همچنین گاهی اوقات کودکانی که کمبود توجه دارند زیاد قهر می کنند .

به همین دلیل از خود بپرسید آیا در رابطه با رفتارهای دیگرش به او توجه به اندازه داشته اید؟ همچنین به مرور زمان به او آموزش دهید که در مقابل چیزهایی که می خواهد صحبت کند و با قهر کردن چیزی به دست نمی آورد . باید حواسمان باشد که چه الگویی را داریم به بچه یاد می دهیم زیرا کودکان در این مرحله تربیت دارند می شوند و از اطرافیان الگو برداری می کنند .

در کنار پیشنهاداتی که در بالا داده شد پیشنهادانت زیر نیز قابل تامل است.
1. آسیب شناسی رفتاری کنید. 
سعی کنید بفهمید چه چیزی یا چه عواملی  کودک شما را آنقدر ناراحت کرده است که او را وادار به این نوع رفتارها می کند.علل یا عوامل احتمالی را شناسایی و بررسی نمایید و برای مشاورتان یادداشت نمایید.

2. رفتار آنها را تغییر بدهید
به جای  عصبانیت یا واکنش منفی شما رفتارشان را تغییر دهید. آنها یاد می‌گیرند که چگونه رفتار کنند و نسبت به رفتارهای خود با شما لجبازی نکنند. رفتار صحیح را جایگزین رفتار اشتباه آنها کنید.

3. صحبت کردن در رابطه با احساسات آنها
با کودک خود صحبت کنید و به انها امنیت عاطفی و احساسی و حس با ارزش بودن بدهید.کودکان از این لحاظ نیاز مبرم به دریافت محبت و عاطفه پدرانه و مادرانه و حس ارزشش مندی دارند.

4. از سرزنش کردن  و القاب منفی ممنوع
5. کتک زدن ممنوع
کتک زدن هرگز تنبیه مناسبی برای کودکان نیست. اگر شما به دلیل لجاجت و پرخاشگری و قهر کودک خود را بزنید، به این فکر کنید که رفتار شما چقدر متناقص با گفتارتان خواهد بود و فرزندتان را گیج می کند. زیرا شما به او گفته اید که رفتارهای این چنینی اصلا کار درستی نیست. حالا خودتان بخاطر اینکه او کسی را زده، کتک می زنید و از کتک زدن به عنوان تنبیه استفاده می کنید. پس اگر این رفتار وعمل زشت و ناپسند است چرا خودتان مجدد آن را تکرار می کنید؟
6. ورزش و بازی را جایگزین کنید
ورزش کردن، پارک ، شهر بازی و رستوران و سینما  علاوه بر سلامتی جسمی به سلامتی روحی و آرامش بچه ها تاثیر دارد و باعث تخلیه هیجانات نهفته کودک می شود. بنابراین ببینید متناسب با جنسیت او به چه ورزش هایی علاقه‌مند هستند در همان رشته ثبت نام نمایید.

7. به او اجازه استقلال متناسب با سن او را بدهید
بهتر است اگر فرزند 5 ساله شما ترجیح می دهد لباس های گشاد بپوشد، به آنها اجازه دهید و آن ها را از این کار منع نکنید. در نظر گرفتن احساسات فرزندتان و احترام به حریم خصوصی او باعث می شود که تجربه این تغییرات فیزیکی و عاطفی، اعتماد به نفس فرزندتان را تقویت کند.

8. تنظیم زمان بازی، خواب و ورزش
فرزندتان را تشویق کنید که حداقل یک ساعت در روز را به فعالیت های بدنی اختصاص دهد.  برای ارتقاء سواد و مهارت های زبانی کودک 5 ساله خود با صدای بلند برای او کتاب بخوانید. فرزندتان را ملزم کنید که مستقلانه کتاب بخواند. به او اجازه دهید مطالب را خودش انتخاب کند تا به تقویت عشق به کتاب خواندن کمک کنید.

اجرای زمان خواب منظم برای کودکان 5 ساله دشوارتر است. اما آنها همچنان به 10 تا 11 ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند.

چنانچه باز هم در این زمینه سوالی داشتید می توانید در ادامه همین پست ارسال نمایید.
موفق باشید