خداوند متعال در قرآن کریم در مورد کفار و ایمان نیاوردنشان به خدا می فرماید : و لو انزلنا الیهم الملائکة و کلمهم الموتی و حشرنا علیهم کل شیءٍ قبلا ما کانوا لیومنو ا الا ان یشاء الله . ( سوره انعام - آیه 111 )
یعنی ، اشخاصی هستند که نفوس خبیثه دارند که اگر ملائکه از آسمان بر ایشان نازل گردد، و مردگان از قبر ها بیرون آمده با ایشان سخن بگویند که ایمان به صانع عالم بیاورید حاضر نیستند ایمان بیاورند. مگر اینکه خداوند بخواهد (و آنها را به
اجبار وادار به ایمان کند)
خداوند درباره استکبار و بهانه جویی کافران در ایمان به خداوند می فرماید: «و قال الذین لا یرجون لقآءنا لو لا´ أنزل علینا الملائکة أو نری ' ربنا لقد استکبروا فی أنفسهم و عتو عتوا کبیرا * یوم یرون الملـ'ئکة لا بشری ' یومئذ للمجرمین و یقولون
حجرا محجورا * و قدمنآ إلی ' ما عملوا من عمل فجعلنـ'ه هبآء منثورا * أصحـ'ب الجنة یومئذ خیر مستقرا و أحسن مقیلا»؛ «آن کسانی که امید زیارت و ملاقات ما را ندارند می گویند: چرا ملائکه بر ما نازل نمی شود؟ یا چرا ما خدا را نمی بینیم؟
یعنی به پیغمبر می گویند: اگر تو خدا را به ما نشان دهی یا فرشتگان بر ما فرود آیند که ما آنها را لمس نموده و مشاهده کنیم در آن وقت ایمان می آوریم، و تا آن هنگامی که خدا را ندیده ایم و فرشته ای بر ما نازل نگردیده است ایمان نخواهیم
آورد. این سخنی که از آنها صادر می شود بسیار غلط و ناشی از روح متکبرانه و مستکبرانه آنهاست. در آن زمانی که آنان ملائکه را ببینند، کار آنها یکسره و تمام شده است و چنین مردمان معاند و سرکش که به علت استکبار نفسی و بلند
منشی زیر بار حق نمی روند، هیچ بشارتی را از ملائکه دریافت نمی دارند و بانگ منع و طرد بر آنها زده می شود و از هر گونه ورود در عوالم مسرت و بهجت محجور و ممنوع خواهند بود. آن اعمالی که در دنیا انجام داده اند چون بر محور رضا و
امید تقرب به ما نبوده است، به اراده قاهره خود بر آنها چیره گشتیم و مانند گرد و غبار پراکنده شده در فضای وسیع، متفرق و متشتت و مضمحل نمودیم. اما بهشتیان که امید لقاء ما را داشتند در آن روز در جای بسیار امن و مطمئن و مستقر
آرمیده و در مکان راحت استراحت می کنند.» (فرقان/21-24)