چطور امر به معروف ونهی از منکر کنم

سلام و درود بر شما هموطن گرامی

ضمن تشکر از حسن اعتماد شما به مجموعه

در ابتدا جا داره از شما تقدیر و تشکر کنیم که این دغدغه رو دارید که دوست خود رو به سمت خوبیهایی که خودتون بعضا لمس کردید بکشونید، و ای کاش ما بجای شما بودیم و از فضیلت ارشاد بهره می بردیم. که اگر همین یک نفر رو تونستید به سمت هدایت بکشونید، طبق روایت از هر آنچه خورشید بر اون می تابه بهتر خواهد بود.[1]
شما هم مجهز به عقاید و ثبات ایمانی هستید و قدرت تمییز بین مسائل رو دارید و هم نیت شما از این دوستی خیرخواهی و ارشاد ایشون هست.  ایشون اگر از راستی و درستی راهی که در پیش گرفتید رنگ گرفت، در قیامت به شما مفتخر خواهد بود. چرا که ایشون رو به حیات واقعی رهنمود کردید. منتهی اگر در دراز مدت دیدید اثری نداره و هر روز بدتر از دیروز شد، سعی کنید ازش جدا بشید، جداییتون رو براش توجیه کنید، شاید همین اقدام ضربتی تلنگری باشه برای تغییر رویه ایشون.

احتمالا ذهن دوست شما ظرف شبهاتی است که جواب داده نشده، و چه بسا خود ایشون هم چندان اهل تحقیق و بررسی نباشن. در واقع ایشون دچار فقر اطلاعاتی از اسلام شدن. که بطور انفعالی فقط از فضای مجازی که مملو از شبهات هست تغذیه شدن، بدون اینکه این شبهات رو از منابع و مصادر خودش پیگیری کنن. یعنی اگر از ایشون سوال کنید که چرا اسلام رو قبول ندارید، در جواب فقط شبهاتی رو خواهند گفت که در بستر فضای مجازی رایج هستش.

اونچه به نظر می رسه که بهتره انجام بدید اینه که ببینید دوست شما چه شخصیتی داره. اگر شخصتی عاطفی و احساسی دارن در مباحث بیشتر از باب حب و دوستی باید وارد بحث شد. یعنی مباحث عقلی رو با چاشنی محبت و دوستی بیان کنید. اینکه خدا ما رو با محبت خودش از هنگام انعقاد نطفه رشد داد، اون هم در رحم مادر که انسان برای رشد در ریز ریز اون دخالتی نداره، بعد از تولد هم مهرش رو به طور غریزی در دل مادر قرار داده و باز هم در طول زندگی بقول معروف ابر و باد و مه و خورشید و فلک رو در اختیار بنی آدم قرار داده تا ازش بهره ببره، آیا بعد از این همه محبت شایسته نیست که برای شناخت خدا گامی برداشت و بررسی کرد که آیا این خدا خواسته ای دارد یا خیر؟ این سرنخی باشه برای بقیه مباحث که به طور زنجیر وار مثل پیامبر و امام به عنوان واسطه های خدا و مخلوقات ، راه رسیدن به سعادت و خوشبختی و .... بحث می شود.

اما اگر دوست شما به مباحث عقلی و منطقی بیشتر گرایش داره می بایست از شالوده های اعتقادی باهاش وارد بحث بشید،
اصلی ترین عقیده که به عنوان شالوده عقاید حساب میشه اعتقاد به خداست.
مادامیکه این شالوده های اعتقادی راست و ریست نشه، بحث کردن در مورد لایه های بالایی و سطحی خسته کننده است.

در مورد خداشناسی سعی کنید ایشون رو به چالش بکشید، اینکه خودمونی ازش بپرسید ما آدما رو کی آفریده و کی طراحی کرده ؟ سعی کنید ایشون رو به زمانهای قدیم و شروع زندگی بشر بر کره زمین ببرید. و از طرف دیگه ایشون رو به آینده های دور ببرید که بالاخره منی که از گذشته دور خودم و آینده دور خودم بی اطلاعم، چرا فکر می کنم من همه چیز رو می دونم و خیر و صلاح خودم رو می تونم تشخیص بدم. کما اینکه همان عقلی هم که ممکنه در جواب بهش تکیه کنه از خداست. و خود انسان در ساختن اون کاره ای نیست.
سعی کنید ذهن و فکر ایشون رو از محوریت «خود»، به محوریت «خدا» در بیارید. اینکه این جهان منظم بالاخره توسط کسی طراحی و به نظم دراومده. (کتاب توحید مفضل در این رابطه خیلی خوبه)
بعد از تثبت مطلب، به بحث حکمت و هدف خدا و هدف از خلقت انسان منتقل بشید. خدایی که این همه مخلوقات ریز و درشت رو با حکمتی آفریده که بعضا خود ما بهش واقفیم (مثل اعضا بدن خود ما) آیا احتمال این نمی ره که حتما در آفرینش خود ما و نظام هستی هم حکمت و هدفی داشته؟
آیا بغیر از خدا (الله) خدای دیگری هست که خودش را به نحو احسن معرفی کرده باشه و برای این نظام هستی طرح و برنامه داشته باشه؟ ایا خدای با این عظمت و حکمت، اگر واسطه هایی بنام پیامبر و امام نفرسته، به نظر شما این نقص و ایراد نیست؟
بعد بحث ارسال پیامبران و انتصاب امامان بعنوان تکمیل کننده این حکمت و هدف از خلقت رو مطرح می کنید که هر کدام با معجزه زمان خود پا به عرصه اجتماع گذاشته اند. که هر کدام از پیامبران دینی اورده که خروجی اون سعادت و خوشبختی بشر هستش. و کاملترین دین اسلام هستش که به تمام ابعاد وجودی انسان نظر دارد، حتی در جزئی ترین مسائل زندگی، اون رو به حال خودش وانگذاشته. دین های دیگه یا به خاطر سطح عقل بشر ناقص بوده یا تحریف شده اند.

در این بین می تونید فرق انسان و حیوان رو براش تشریح کنید که انسان قابلیتهایی داره که حیوان نداره، و این دادن و ندادن هم طبق حکمتی است که طراح و کارگردان این جهان تدارک دیده.

بعد از این مباحث به بحث امام زمان می رسید و توصیه امام زمان به علماء در زمان غیبت ، که بر این اساس  زمینه ای برای مقدمه چینی برای اثبات عنوان ولایت فقیه می باشد.

آنچه گفته شد بسیار مختصر و سربسته که طبعا تفصیل او در اینجا ممکن نیست . در خلال این مباحث می تونید باز هم با ما مکاتبه کنید و از تجربیات کارشناسان بهره ببرید و یا اینکه دوستتون رو با سایت و کانال ما آشنا کنید.

باز هم سعی و تلاش شما رو در تنویر ذهن دوست و اطرافیانتون می ستاییم و از خدا برای شما توفیقاتی رو مسألت داریم.

پی نوشت:

1- وسائل الشیعه ج 15 ص 43