سلام و عرض خداقوت به مشاوران محترم
دختر بنده که ۲ و نیم ساله هست به شدت اهل کتک زدنه نسبت به پدرو مادر و مادر و پدر بزرگ وحشتناک گاز میگیره و پنجه میکشه
بچها رو هم بلا فاصله احساس حسادت میکنه بهشون و اونهارو میزنه چندین بار در یک روز این اتفاق میفته و به طور کل حس مدیریت و مالکیت و حسادت به شدت زیادی داره و وقتی بهش بگیم کسیو نزن تازه بدتر لجبازی میکنه
و در کل شرایط جوری شده که ما اصلا خجالت میکشیم بچه رو ببریم مهمونی پیش بقیه بچها چون خانواده هاشون بابت این موضوع شاکی میشن و باعث اختلاف بین خانواده ها یا دعوا کردن و حقیر کردن فرزندم میشه
با توجه به اینکه بنده مجددا باردار هستم و با وجود یک شریک برای فرزندی که همیشه مرکز توجه خانواده بوده نگرانی من نسبت به این موضوع بیشتر شده
شما چه راهکاری پیشنهاد میدید برای این مسئله؟
---------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با عرض سلام و خدا قوت به شما مادر گرامی
متشکریم که ما را امین خود دانستید. امید است به خوبی مشکل شما اصلاح شود.
با توجه به مطالبی که فرمودید معلوم است خیلی اذیت شدهاید و در مقابل دیگران خجالت کشیدهاید. خداوند متعال بهشت را زیر پای مادران قرار داده است؛ چرا که مادر در مسیر فرزندآوری و تربیت آنها سختیهای فراوانی متحمل میشود که پدر توانایی آن همه سختی را ندارد. گرچه پدر هم در زمینه تربیت فرزندان وظایفی دارد و زحماتی متحمل میشود؛ اما اغلب زحمات بر دوش مادران فداکار است.
این موضوع میطلبد که مادران به سلامتی روح و جسمشان اهمیت بدهند. عدم توجه به این موضوع شما را فرسوده میکند و لذتی از فرزندآوری و زندگی متاهلی نمیبرید. پس به تفریح، شادی، کارهایی که به شما روحیه میدهد، چکاپ سالانه برای سلامتی جسم و ... خیلی مهم است. گاهی اوقات همسرتان به جهت فضای کاری و مشغلهاش از بعضی موضوعات غافل میشود؛ اما شما قطعا نباید موضوعی که عرض کردم را فراموش کنید.
بچهها تفاوتهای زیادی با یکدیگر دارند؛ و نباید اصلا با هم مقایسه شوند. اشکالات تربیتی فرزندان را نباید به صورت تحقیرآمیز و توهینآمیز به آنها گفت. برای اصلاح فرزندان تکنیکها و راهکارهایی وجود دارد که اگر به صورت صحیح انجام شود قطعا نتیجه بخش خواهد شد.
در مورد فرزند عزیزتان نکاتی را متذکر میشویم که با رعایت آنها به صورت مداوم نتایج خوبی را مشاهده میکنید:
1. معمولا دختران اهل کتککاری نیستند و دعواهایشان بیشتر لفظی میباشد. و اگر دختری این گونه باشد باید آن دختر بررسی شود که چه روندی طی شده تا چنین روحیاتی پیدا کرده است. مثلا شاید کتککاری بچههای همسایه و فامیل را زیاد دیده است یا شاید فیلمها و کارتونها این موضوع را القا کرده باشند؛ یا خدایی ناکرده در منزل نزاع و کتک کاری را زیاد دیده باشد. یادگیری بچهها در این سن خیلی قوی است و بچهها هر چیزی را تقلید میکنند. تفاوتی بین خوب یا بد بودن آن کار اصلا نمیگذارند؛ چون آنها درکی از خوب یا بد بودن آن کار ندارند.
2. گاهی اوقات کار اشتباه فرزند را اطرافیان و یا مخصوصا والدین به صورت مستقیم و غیرمستقیم تشویق کردهاند. این تشویق موجب تقویت رفتار نامطلوب شده است. مثلا از این جهت که فرزندشان کار خشنی انجام داده و والدین احساس میکنند فرزند شجاعی دارند او را تحسین کردهاند. شاید هم توسط دیگران تشویق شده باشد. گاهی با یک لبخند، یک رفتار نامطلوب تایید و تقویت میشود.
3. حسادت فرزندان عامل دیگری در بروز رفتارهای نامطلوب میباشد. این والدین باید تلاش کنند زمینه های حسادت را کم کنند. مثلا در جمع فرد دیگری را زیاد تحویل نگیرند و ...
4. کتک زدن بزرگترها مخصوصا والدین و پدربزرگ و مادربزرگها خط قرمز است. یعنی وقتی بچه در حال انجام چنین کاری است باید دست او گرفته شود و با نگاه مقتدرانه به چشمانش بگوییم این را دیگر تکرار نکن. و برای تکرار چنین رفتار اشتباهی تنبیه قرار دهیم. اما نه تنبیه بدنی.
5. تنبیه باید تربیتی باشد. به این معنا که باعث از بین رفتن خصلت بد شود نه اینکه با اشتباه انجام دادن تنبیه رفتار بدش افزایش پیدا کند. مثلا در خانه قانون بگذارید اگر کتک کاری دوباره انجام شود از دیدن تلوزیون به مدت یک روز محروم میشود. این خیلی به بچه فشار میآورد. تنبیه را با اقتدار و مداوم تا زمان ترک کار بد انجام بدهید و سرد نشوید.
6. سعی کنید اوقاتی که فرزندتان آرام است به او توجه کنید و محبت را به صورت فعالانه فراموش نکنید. برخی از رفتارهای فرزندتون برمی گردد به اینکه محبت کافی و استاندارد ندیده است. شما محبت کرده اید اما آن محبتی که باعث اصلاح رفتار می شود نبوده است. تربیت مساوی محبت است. یک مدت روی محبت کردن به فرزندتان از قبیل بازی با او، محبت کلامی و در بغل گرفتن، تفریح کردن و ... را به حد اعلای خود برسانید. اما در مواقع بد رفتاری فرزندتون به توجهی نکنید و اگر بدرفتاری او شدید است مثل کتک زدن دیگران، باید تنبیه انجام شود؛ اما تنبیه اصولی که باید با مطالعه یاد بگیرید چگونه تنبیه کنید تا نتیجه معکوس نداشته باشد.
5. هنگام رابطه مثبت و بدون دعوای فرزندتان با دوستانش او را تشویق کنید. این کار به مرور خوبیهای فرزندتان را تقویت میکند و رفتارهای نامطلوب او را کاهش میدهد.
6. استفاده از گوشی، تلوزیون و تبلت قطعا باید کنترل شود. در این سن مخصوصا استفاده از موبایل کلا باید ممنوع باشد و از تلوزیون هم به اندازه خیلی کم باشد.
7. با آمدن فرزند جدید و عزیزتان مقداری رفتارهای نامطلوب فرزند اولتان افزایش پیدا میکند. چرا که میبیند از مرکز توجه بودن دور شده است. اما زیاد نگران نباشید از این جهت هم باید نکات مهمی را رعایت کنید تا فرزند اولتان این موضوع را به خوبی بگذراند. مثلا هدیه دادن به او از جانب نوزاد. یا به دیگران تذکر دهید که جلوی فرزندتان زیاد قربان صدقه نوزاد نروند. یا اگر کسی در حال قربان صدقه رفتن نوزاد است حواس فرزند اولتان را پرت کنید تا این صحنهها را نبیند.
در پایان آرزوی موفقیت و لذت بردن از تربیت فرزند و فرزندآوری را برای شما داریم.
منتظر ارتباطات بعدی شما هستیم. التماس دعا