کسی صداش روببره بالا اشکم درمیاد

سلام
وقت بخیر

قبل ازفوت پدرم هم درکارهای مادخالت می کرداما باوجودپدرم وحمایت ایشون دخالتش به حداقل می رسید.

با فوت پدرم این دخالت هاتشدید شد.
توقع داره تابع محض باشیم وقتی حرفش غیرمنطقیه وگوش نمیکنیم سرمون دادمیزنه وحتی بعضی وقتا کتک

آخرین رفتارزشتش این بودکه خیلی عصبانی شددررومحکم کوبید و تبرآورد میخواست درروقفل کنه مامانم بیرون بودمتوجه شدازلای دراومدداخل
اگه مامانم نیامده بودمعلوم نبودمیخواست چکارکنه.مامانم وقتی این صحنه رودیدشوکه شد وانگار سکته کردن

حالا ازاون موقع همش ناچارم بخاطرتنهاسرمایه ی زندگیم کوتاه بیام وقیدخیلی ازکارهای مثبتی که متناسب روحیه ام و میتونه منشا خیربرای مردم ومنطقه ی محروممون باشه روبزنم وهمش سکوت کنم.
کارم همش شده خودخوری و گریه

علت درگیری هم این بود که باید یک کاری روبرای بچه های گروه جهادی انجام میداد اما این کار رونکردوجواب تلفنشون روهم نمی داد.
اون گروه ازمن خواستن یک فردمطمئن ر وبهشون معرفی کنم ومنم این کارروکردم تاکاری روی زمین نمونه.

نمیتونم آدم بی تفاوتی باشم بارنج ومحرومیت آدمارنج میکشم
وقتی جایی می بینم بعضی مشکلات هست نمیتونم سکوت کنم و...
نمیتونم آدم منفعلی باشم.

یک گروه جهادی حدود۲سال پیش ازطریق اداره باماآشناشدن.
باماارتباط خانوادگی داشتن هم حضوری وهم تلفنی
مسئولشون آقابودن
وقتی منزل می آمدن وافرادی روبرای بازدیدمی آوردن بعضی وقت هابه عنوان فردی که درجریان مشکلات منطقه هستم ازمن هم دعوت میکردن تادرکنارخانواده مسائل روبراشون توضیح بدم.

همکاری بنده بااین آقاوگروهشون چه تلفنی وچه حضوری بارعایت همه ی حریم هاوبااطلاع کامل خانواده بود.

ماروستازندگی میکنیم.بعضی آدمای اینجاخیلی درکشون پایینه.
همین که ببینن کسی رفت وآمدداره خونه ی کسی براش حرف درست میکنن.
این وسط یکی ازپیرمردای روستا به برادرم گفته این اقاباگروهشون باقصدوغرض میان خونه ی شما.یعنی دقیقاًدست گذاشتن روی نقطه ضعفش.

غیرت بیجاداشت الان دیگه شده بدبین.

حرف های ماهم هیچ تاثیری روش نداره.
به حرف مردمه هراشتباهی بعضی آدمای ...کردن اونم بجای اینکه جواب اونا روبده زندگی روبرای ماجهنم میکنه.

خیلی برام سخته وقتی میبینم افرادی که چندسال من رومیشناسن چقدربرام ارزش قائلن واحترام میذارن امابرادرخودم مثل دخترای...باهام برخوردمیکنه.
ومجبورم ارتباطم رویکی یکی بااین آدماقطع کنم بدون اینکه بتونم دلیلش روتوضیح بدم.

قبلشم همین بودجایی میخواستم بامامانم برم میگفت کجامیرین اوناپسردارن.
توخونه نشستیم میادپنجره رومیبنده میگه پسرهمسایه میبینه درصورتیکه اصلاً دید نداره.

به جایی رسیدم وقتی آقایونی که درزمینه ی کاری باهاشون درارتباطم تماس میگیرن تمام وجودم رواسترس میگیره نمیتونم صحبت کنم.

جزءچندساعت کار روی زمین کشاورزی بقیه اش توخونه است وبیکار

چهره ی موجهی داره باهمه خوب ومهربون ودلسوزه اماوقتی به مامیرسه بدخلق وعصبی وبدبین

طوری برخوردمیکنه انگاربچه ام وهیچی نمیفهمم.

حس تنفربهش پیداکردم.خیلی کم باهاش حرف میزنم.

اصلاًآرامش ندارم.احساس میکنم دارم افسرده میشم.
خیلی وقتاگریه میکنم.
بی حوصله شدم وبی برنامه
ذهنم دیگه کشش قبل رونداره.
ارتباطم بااطرافیانم خیلی کم شده وهمه شاکی ان ازدستم.

دوست دارم برم جایی که بتونم راحت نفس بکشم.
کسی توکارم دخالت نکنه.

خیلی بهم برمیخوره وقتی درارتباطم بانامحرم هااین همه مراعات میکنم که حتی باهاشون احوالپرسی هم نمیکنم ودرحد ضرورت وجدی صحبت میکنم مجبورم اینه همه رفتارهای غیرمنطقی وزشت روتحمل کنم.