کسی که نماز نمیخواند وروزه نمیگیرد چگونه باید راهنمایش کنیم؟

12:36 - 1399/10/04

سلام علیکم کسی که نماز نمیخواند وروزه نمیگیرد چطور باید راهنمایش کنیم؟

 

-------------------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register

http://btid.org/node/156818

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
3 + 3 =
*****
تصویر mostafavi
نویسنده mostafavi در

با سلام به شما کاربر محترم

این مسئله شما بستگی به این دارد که طرفتون آشنا باشد یا غریبه! اگر آشنا باشد و جزو افراد نزدیک به شما باشد مانند اعضای خانواده یا دوست و آشنا. در اینگونه موارد به جهت ارتباط نزدیک و صمیمیتی که بین طرفین وجود دارد، می توان با عمل و رفتار، پیام دعوت به نماز و ... رو به صورت غیر مستقیم به طرف مقابلتون منتقل کنید؛ مثلا همین که در هنگام اوقات شرعی، شما در مقابل او اقدام به فریضه نماز می کنید یا مثلا هنگام نماز به ایشون پیشنهاد نماز در مسجد رو بدهید و مواردی از این دست، باعث می شود احتمال اثرگذاری رو بیشتر کند تا زمانی که بخواهید به صورت مستقیم در این باره با او صحبت کنید.

اما اگر طرفتون غریبه است و شناخت چندانی از ایشون ندارید، توصیه بنده این است که به جای ورود مستقیم، اول با کسی که به ایشون نزدیک و صمیمی هست صحبت کنید تا بدین واسطه ایشون طرف مقابل رو راهنمایی کند یا حداقل با گرفتن اطلاعاتی بتوانید بهترین راهنمایی رو به طرف مقابل بکنید.

اگر بعد از همه این توضیحات تصمیم گرفتید که به صورت مستقیم خودتون با طرف مقابل درباره نماز و ... صحبت کنید، این مهم است که بفهمید که طرفتون شخصیت احساسی و هیجانی دارد یا شخصیت منطقی و واقع بین. لذا اگر طرفتون جزو افراد احساسی و هیجانی است، بهتر است نوع صبحت شما در این باره بار احساسی و هیجانی داشته باشد تا اثرگذاری لازم رو داشته باشد. البته در عین حال که دلایل و حرفاتون براساس منطق و عقلانیت چیده شده، ولی نوع و روش بیانتون حتما بار هیجانی لازم رو داشته باشد. نکته بعدی برای اثرگذاری مطلوب، حتما اول از ویژگی های خوب و مثبت طرفتون بگید بعد درباره این مسئله صحبت کنید؛ با این کار زمینه برای پذیرش حرفاتون فراهم می شود و فرد وجدان و انصافش در این زمینه تحریک می شود و احتمال اثرگذاری بالا خواهد بود؛ مثلا می توانید اینطور مطرح کنید که «اقا مجید! داداش گلم! ماشاءالله به این قد رشید و ... اگر جسارت نباشد، می خواهم یه مطلبی بگم. خدارو شکر شما اخلاق خیلی خوبی داری و ... اما یه مدته احساس می کنم که نمازت رو سر وقت نمی خونی! البته اگر فضولی نباشد! چیزی شده!؟ می تونم کمکت کنم!؟» در همین حد بگید و ادامه ندید. چه بسا اگر طرفتون تمایل داشت علت این رفتارش رو بیان می کند. امااین نوع بیان شما احیانا اون مقاومت طرف رو می شکند و باعث میشه بهتر با شما در این باره گفتگو کند. اگر هم طرف مقابلتون علیرغم تلاش شما در بیان بهتر، موثر نبود و با واکنش منفی ایشون مواجه شدید، سعی نکنید مقابل به مثل کنید، بلکه شما همواره اون حالت خیرخواهی رو برای ایشون داشته باشید تا در آینده امید به اصلاح رفتار ایشون وجود داشته باشد.

جهت مطالعه بیشتر در این زمینه می توانید به لینک‌های ذیل مراجعه کنید.
https://btid.org/fa/news/34561
https://btid.org/fa/news/32612

موفق باشید.

تصویر "نمی دانم" چون سقراط
نویسنده "نمی دانم" چون سقراط در

بهترین روش ، دعوت عملی است.«کونوا دعاة الناس باعمالکم و لاتکونوا دعاة الناس بالسنتکم؛مردم را با عمل خود به نیکیها دعوت کنید نه با زبان خود».

زمانی که کودک بودم نمازهامو دست و پا شکسته میخوندام. نا پدری من هیچوقت برای نماز صبح مرا بیدار نکردند. ولی بالای سر من نماز میخواند. قرآن که میخواند میگفت بیا ایرادات منو بگیر؛ مستقیم نمی گفت قرآن بخوان. در زندگی هر فضیلتی کسب کردم حاصل تربیت پدری است که در شناسنامه اش نبودم. 

برای اینکه امر و نهیتان اثر داشته باشه باید مؤدب باشید. و هرگز خودتون رو بالاتر از فرد مقابل نبینید. نه اینکه تظاهر به همانند بودن کنید. بلکه در باطن هم نباید خود را تافته جدابافته ای بدانید. من همیشه فکر میکنم خوشبحال کسی که گناهانی داره که دیگران او را با همین گناهان میشناسند و چیزی برای رسوا شدن نداره. وای بر من اگر پرده ستاری خدا کنار بره. من باید به حال خود بگریم. اینو حقیقتا احساس میکنم. 

استادی داشتم میگفت اگر کسی ادب داشت؛ روزی بالاخره نجات خواهد یافت و راهش رو پیدا خواهد کرد. مبادا در امر و نهی، شخص گناهکار، از ما مؤدب تر باشه ، متاسفانه خیلی وقتها اینجوری دیده میشه که با بدترین الفاظ با تمام نخوت و تکبری که شیطان با همین صفت از درگاه خدا رانده شد، افراد را مورد خطاب و عتاب قرار میدهیم و اسمش رو هم امر و نهی واجب میگذاریم.

پیش ارباب خرد، مایه ایمان ادب است

لاجرم پیشه مردان سخن دان ادب است

بی ادب را به سماوات بقا منزل نیست

در سماوات بقا منزل مردان ادب است

بنابراین روش شما خیلی مهم هست. اگر فکر می کنید بلد نیستید اول برید تحقیق کنید، مطالعه کنید، یادداشت برداری کنید. ببینید پیامبر (ص) چگونه امر و نهی میکرد. اگر اعصابش رو ندارید، و احتمال تاثیر نمی دهید، یعنی فکر می کنید طرف مقابلتان اثری از شما نمی پذیرد، امر و نهی بر گردن شما نیست. (واجب کفایی است)

اگر طرفتان با لجاجت و عناد اعلام کرده نماز نمیخوانم ، روزه نمی گیرم؛ وظیفه شما اصرار بر امر و نهی نیست. باید از روشهای دیگری وارد شوید.

اگر می دانید تاثیر مثلا یک بیت شعر در ایشان از تومار و سخنرانیهای شما بیشتر است، به همان یک بیت بسنده کنید.

اگر از راه شوخی ، از راه تصویر، از هر راهی که می دانید اثرگذار تر هست؛ به همان مقدار کفایت کنید.

نور خدا در همه وجود دارد، نه ما مظهر انواریم، نه دیگران خاموشی مطلق. کافیه مقداری دقیق و جزیی نگر باشیم می بینیم هزاران خوبی را ما باید از طرف مقابلمان بیاموزیم.

در امر و نهی خیرخواهی و دلسوزی حرف اول را میزند. با الفاظ زمخت هرگز به نتیجه نمیرسیم.

قبل از امر و نهی باید در دل طرف نفوذ کنیم. باید ایشان دست دوستی ما رو پذیرفته باشد تا کلام ما اثر کند.

اگر امر و نهی ما با یک مرتبه گفتن اثر کرد؛ تکرار نکنیم. کنکاش نکنیم که در خلوت افراد چه میگذرد... ما مکلف به تجسس نیستیم. اگر اطمینان از انجام فعل منکر و گناه نداریم ، با ظن و گمان خود دیگران رو متهم نکنیم. (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا)

امام خمینی می فرمودند: با همه محبت کنید! با محبت می شود منحرف ها را مستقیم کرد. (ر.ک. صحیفۀ امام؛ ج 8، ص 331)

اگر واجبات و محرمات را از مستحبات و مکروهات تمیز نمیدیم؛ اول باید خود بیاموزیم. امر و نهی در رابطه با امر مستحب و مکروه، واجب نیست.

خلاصه با امر و نهی های نابجا چهره اسلام را زشت و خشن نشان ندهیم. پیامبرِ رحمت للعالمین و رئوف بالعباد و فرزندان و نوادگانشون جانها برای احیاء اسلام گذاشتند. خون اهل بیت پیامبر را پایمال نکنیم.

امام صادق (ع) میفرماید:«کونوا لنا زینا ولا تکونوا علینا شیناً، قولوا للناس حسنا واحفظوا السنتکم و کفوا عن الفضول و قبح القول؛ (شیعیان) زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم نیکو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ کنید و از زیاده‎روی و زشت‎گویی بازدارید.

 

پایدار باشید.

تصویر "نمی دانم" چون سقراط
نویسنده "نمی دانم" چون سقراط در

بهترین روش ، دعوت عملی است.«کونوا دعاة الناس باعمالکم و لاتکونوا دعاة الناس بالسنتکم؛مردم را با عمل خود به نیکیها دعوت کنید نه با زبان خود».

زمانی که کودک بودم نمازهامو دست و پا شکسته میخوندام. نا پدری من هیچوقت برای نماز صبح مرا بیدار نکردند. ولی بالای سر من نماز میخواند. قرآن که میخواند میگفت بیا ایرادات منو بگیر؛ مستقیم نمی گفت قرآن بخوان. در زندگی هر فضیلتی کسب کردم حاصل تربیت پدری است که در شناسنامه اش نبودم. 

برای اینکه امر و نهیتان اثر داشته باشه باید مؤدب باشید. و هرگز خودتون رو بالاتر از فرد مقابل نبینید. نه اینکه تظاهر به همانند بودن کنید. بلکه در باطن هم نباید خود را تافته جدابافته ای بدانید. من همیشه فکر میکنم خوشبحال کسی که گناهانی داره که دیگران او را با همین گناهان میشناسند و چیزی برای رسوا شدن نداره. وای بر من اگر پرده ستاری خدا کنار بره. من باید به حال خود بگریم. اینو حقیقتا احساس میکنم. 

استادی داشتم میگفت اگر کسی ادب داشت؛ روزی بالاخره نجات خواهد یافت و راهش رو پیدا خواهد کرد. مبادا در امر و نهی، شخص گناهکار، از ما مؤدب تر باشه ، متاسفانه خیلی وقتها اینجوری دیده میشه که با بدترین الفاظ با تمام نخوت و تکبری که شیطان با همین صفت از درگاه خدا رانده شد، افراد را مورد خطاب و عتاب قرار میدهیم و اسمش رو هم امر و نهی واجب میگذاریم.

پیش ارباب خرد، مایه ایمان ادب است

لاجرم پیشه مردان سخن دان ادب است

بی ادب را به سماوات بقا منزل نیست

در سماوات بقا منزل مردان ادب است

بنابراین روش شما خیلی مهم هست. اگر فکر می کنید بلد نیستید اول برید تحقیق کنید، مطالعه کنید، یادداشت برداری کنید. ببینید پیامبر (ص) چگونه امر و نهی میکرد. اگر اعصابش رو ندارید، و احتمال تاثیر نمی دهید، یعنی فکر می کنید طرف مقابلتان اثری از شما نمی پذیرد، امر و نهی بر گردن شما نیست. (واجب کفایی است)

اگر طرفتان با لجاجت و عناد اعلام کرده نماز نمیخوانم ، روزه نمی گیرم؛ وظیفه شما اصرار بر امر و نهی نیست. باید از روشهای دیگری وارد شوید.

اگر می دانید تاثیر مثلا یک بیت شعر در ایشان از تومار و سخنرانیهای شما بیشتر است، به همان یک بیت بسنده کنید.

اگر از راه شوخی ، از راه تصویر، از هر راهی که می دانید اثرگذار تر هست؛ به همان مقدار کفایت کنید.

نور خدا در همه وجود دارد، نه ما مظهر انواریم، نه دیگران خاموشی مطلق. کافیه مقداری دقیق و جزیی نگر باشیم می بینیم هزاران خوبی را ما باید از طرف مقابلمان بیاموزیم.

در امر و نهی خیرخواهی و دلسوزی حرف اول را میزند. با الفاظ زمخت هرگز به نتیجه نمیرسیم.

قبل از امر و نهی باید در دل طرف نفوذ کنیم. باید ایشان دست دوستی ما رو پذیرفته باشد تا کلام ما اثر کند.

اگر امر و نهی ما با یک مرتبه گفتن اثر کرد؛ تکرار نکنیم. کنکاش نکنیم که در خلوت افراد چه میگذرد... ما مکلف به تجسس نیستیم. اگر اطمینان از انجام فعل منکر و گناه نداریم ، با ظن و گمان خود دیگران رو متهم نکنیم. (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا)

امام خمینی می فرمودند: با همه محبت کنید! با محبت می شود منحرف ها را مستقیم کرد. (ر.ک. صحیفۀ امام؛ ج 8، ص 331)

اگر واجبات و محرمات را از مستحبات و مکروهات تمیز نمیدیم؛ اول باید خود بیاموزیم. امر و نهی در رابطه با امر مستحب و مکروه، واجب نیست.

خلاصه با امر و نهی های نابجا چهره اسلام را زشت و خشن نشان ندهیم. پیامبرِ رحمت للعالمین و رئوف بالعباد و فرزندان و نوادگانشون جانها برای احیاء اسلام گذاشتند. خون اهل بیت پیامبر را پایمال نکنیم.

امام صادق (ع) میفرماید:«کونوا لنا زینا ولا تکونوا علینا شیناً، قولوا للناس حسنا واحفظوا السنتکم و کفوا عن الفضول و قبح القول؛ (شیعیان) زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم نیکو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ کنید و از زیاده‎روی و زشت‎گویی بازدارید.

 

پایدار باشید.