سلام علیکم
بنده طلبهای هستم که وارد حوزه علمیه شدهام؛ معمولاً درآمد طلاب علوم دینی بسیار پایین هست و آن درآمد پایین هم از شهریه مراجع بزرگواری هست که دریافت میکنند. پدرم هم هیچ حمایتی از من و خانوادهام نمیکند؛ یعنی نه حمایت مالی و نه جانی و نه... . در خانه پدربزرگم زندگی میکنیم و خانهای نداریم. حالا با این شرایط من چطور می توانم ازدواج کنم؟ حتی پول رهن خانه هم ندارم! با این شرایط چگونه میتوانیم زندگی کنیم؟
-------------------------------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام .از شما بعیده حاج اقا.مگه شما قراره روزی همسرت رو بدی.
من این رو نه اینکه چون شنیدم دارم میگم بارها و بارها برام ثابت شده.ببینید شما اگه همین فردا برید نه یکی دو تا همسر اختیار کنید بازم مشکلی که پیش نمیاد هیچ که وضع مالی شما بهتر میشه فقط یک شرط داره.اینکه شما یک سوم شبانه روز بری سر کار.حوزه کار نیست.ولی اقایون اساتید چون خودشون کار نکردن نمیتونن به جوانترها توصیه کنند کار کنید.ولی همینطور که میدونید دو جور روزی داریم یه روزی حداقلی که اگه کار هم نکنید بهتون میرسه که حال اغلب طلبه ها همینه.و یک روزی که با کار کردن میرسه.که خب رفاه بیشتری داره.من مال زیادی ندارم ولی بخداوندی خدا قسم اگه شما یک سوم شبانه روزت رو کار کنی حتی اگه چهارتا زن هم بگیری روزی هر چهار زنت بدون کمو کسر بهت میرسه.اگه شما اینجور عمل کردی و نشد بیا من خسارات یک سال شما رو میدم.
کار هم نمیگم کار معدن که حتما عرق بریزی.همین که عرفا بگن فلانی میره سر کار.باور بفرمایید مهم نیست چه کاری با چه حقوقی .فقط شاغل محسوب بشید.چهارتا هم زن بگیرید.قطعا اون موقع حال روز بهتری خواهید داشت.قسم جلاله خوردم که اگه نشد من حاظرم خرج یک سالتون رو پرداخت کنم
طلبه ها در هیچ زمانی به شهریه ای که حوزه میدهد، برای گذران زندگی اکتفا نمی کردند. از این جهت عرض میکنم که این شهریه همیشه پایین بوده و کفاف زندگی متاهلی رو نمی داده. طلبه ها در کنار این شهریه خودشون کار میکردند. حالا یا تبلیغ میرفتن یا کارهای فرهنگی در ادارات و سازمانها انجام میدهند یا کارهای دیگری حتی کارگری... که من چند تا از هم دوره ای های دانشگاهیم رو در ساختمان دانشگاه در حال بنایی و برقکاری و ... هم دیدم. البته کسی هم نمی دانست این بندگان خدا روحانی اند. اون دسته از طلابی هم که با شهریه حوزه زندگی میکردند، در واقع خرجشان را خانواده شان متقبل میشد. که برای طولانی مدت ادم بایسته تا کسی خرجش رو بده بنظر شخصی من مصداق " انّ اخاک احقُّ منک بالجنه " است. البته زی طلبگی ساده زیستی است. در غیر اینصورت اون شخص ذوب در طلبگی نشده و فقط درسی خوانده.
لذا شما برید از اساتید خود بپرسید چگونه زندگی کردند احتمالا به نتایج خوبی برسید.
زندگینامه بزرگانی چون شیخ مرعشی نجفی و ... را بخوانید ببینید چگونه زندگی کرده اند. البته پیدا کردن یک همراه و شریک زندگی که واقعا همراهی کنه هم مساله مهمتری است.
بهرحال امیدوارم که مزین و مؤید باشید به نگاه حضرت ولی عصر ارواحنا لتراب مقدمه الفداء.
باید حتما یه شغل دیگه هم پیدا کنی اگه برنامه نویسی کامپیوتر یا طراحی سایت یاد بگیری میتونی تو خونه هم کسب درامد کنی. بعد با ۱۰۰ میلیون وام ازدواج برای شهر قم میشه هم خونه اجاره کرد هم ازدواج کاملا ساده کرد فقط می مونه قسطش که اگه بتونی برجی دو تومن درامد داشته باشی درست میشه فقط یه شغل پاره وقت میخای. چون شما اگه همسر طلبه بگیرید مهرو شیر بها که خیلی کمه عروسیهم که کروناست طلا هم که نمیگیرید فقط پول اجاره و لوازم اولیه رو میخاید که اگه ساکن تهران و استانهای بزرگ نباشید اوکیه بعد خدا به مال شما برکت میده و میتونید خانم شاغل که کار در منزل میکنن یا خیاطی بلدن هم بگیرید . دوران طلبگی سخته میگذره ولی بعد از طلبگی درامد شیخ ها کم نیست من تو دوستام دارم درامدا دستمه .فقط سه تا نکته از خانواده کم ضعیف همس بگیرید دوما تا پایان طلبگی فرزند دار نشید. بسیار مهربان و خوش زبان باشید و تو کار های خونه هم کمک کنید که فقط فشار مالی به خانمتون بیاد نه فشار عاطفی اخلاقی فرهنگی .امضاء ؛ مسیح