یک مقدار دلهره و ترس برای ازدواج دارم

سلام.

ظاهرا سن هر دوتون بالاست.یه نکته ی مهم در مورد این جور زندگیها باید ملاحظه بشه که مشکل ایجاد نشه.ببینید جوانترها خیلی شخصیت مشخصی ندارند یعنی یه جوان هجده نوزده ساله ممکنه یحرفهایی رو بزنه و بگه من همچین ادمیم ولی وقتی با پسر بیستو پنج شیش ساله ازدواج میکنه بمرور از اخلاق اون تاثیر میگیره و یجور با هم سازگار میشن که هر قدر سن پایینتر باشه برای دختر بهتره که بماند.اما در مورد افرادی که بالای سیو پنج سال سن دارن و میخوان ازدواج کنند دیگه این اتفاق شاید نیافته بالای چهل سال که خیلی بعیده یعنی شخصیتها شکل گرفته و هر کس راه و روش خودش رو داره.که اگه هیچ کدوم حاظر نشن کوتاه بیان ممکنه اذیت بشن کمی.ولی خیلی بعیده به طلاق کشیده بشه.چون رو حساب پختگی ای که دارن سر مسائل جزیی بیجهت ناراحتی ایجاد نمیکنند و اصلا به این راحتی به طلاق فکر نمیکنند.یعنی اگه کلیت ماجرا رو میپذیرید و مشکلی ندارید فقط یکم باید انعطاف پذیری تون رو بالا ببرید و دیگه نگران نباشید.چون این چیزها رو هیچ وقت نمیشه با چند تا سوال فهمید هزار تا سوال هم از ایشون بپرسید فایده ای که نداره هیچ بلکه ممکنه بیخودی اختلافات بیخودی هم از همون اول رو بشه اختلافاتی که اصلا شاید مطرح نشن در زندگی.فقط خود شما راجع بچه دار شدن فکراتون رو بکنید که بچه میخوایید یا نه.و مطرح کنید چون ممکنه ایشون بگه من بچه نمیخوام دیگه.و اینکه فکراتون رو بکنید با بچه های اون اقا قراره چقدر مرتبط باشید.یعنی تا کجا قراره از بچه هاش مراقبت کنید.مثلا میگم مواردی بوده که مرد بچه هاش رو در یک واحد دیگه جا داده و اونا اصلا همه کارشون جدا بود.حتی غذاشون رو هم خودشون میپختن ولی یه خونه دو واحده که تقریبا به هم وصل بودن یعنی هم با هم بودن هم نبودن .حالا الان بچه ها کوچیکن ولی ایا وقتی بزرگتر شدن مثلا هفده هجده ساله شما مشکلی نخواهی داشت با اونها.اینجور نشه که پنج سال دیگه ببینید اذیت میشید و اصرار کنید که باید جدا بشیم اونا دیگه بزرگ شدن و....یا مثلا وقتی قراره برید منزل اقوام طرف شما یوقت نگید بچه هات رو نبار من دوست ندارم فامیلا ببینن.و..یا اگه انتظار دارید هر از گاهی دو تایی مسافرت برید .پارک بربد و بچه ها نباشن .و.....اگه همچین افکاری ممکنه براتون بیاد مطرح کنید .ولی پیشنهاد من اینه بهتره نیت کنید بخاطر رضای خدا از بچه ها مثل مادرشون مراقبت کنید و اصلا بخودتون اجازه ندید این فکرا بیاد.اما اگه نمیتونید این کارو بکنید مطرح کنید حتما

با سلام خدمت شما مخاطب گرامی

نگرانی شما قابل درک است زیرا شما می‌خواهید با فردی زندگی کنید که یک بار از همسرش جدا شده و دو فرزند دارد.

مسائل مهمی که در خواستگاری وتحقیقات مطرح می‌شود؛ میزان اعتقاد و ایمان فرد، خانواده ها و سابقه خوش طرف مقابل است. اگر با تحقیقات کامل جلو رفتید و همه به نیکی و اخلاق خوش از ایشان یاد می‌کنند و به معیارهای شما نزدیک است مشکلی برای ازدواج نیست.

شما باید یک موضوع مهم را برای خود حل کنید:
آیا می‌توانید علاوه بر همسر بودن مادر دو فرزند باشید؟ زیرا بعد از ازدواج در قبال آنان هم مسئول هستید. 
سعی کنید شناخت کاملی نسبت به اخلاق و رفتار طرف مقابل به دست آورید و قبل از ازدواج
نحوه تعامل با فرزندان که جدای از نحوه تعامل شما با همسر آینده تان است را بررسی کنید.

امیدوارم واقع بینانه بهترین تصمیم را بگیرید.