4 ساله عاشق پسری شدم

به نام خدای مهربان

سلام دختر عزیزم، امیدوارم حالت خوب باشه و ممنونم که ما را دوست خودت دونستی

عزیزم قبل از پاسخ به سوال، مطلبی را خدمتت عرض می‌کنم امیدوارم پاسخ سوالت باشه

شما یک خانمی و خانم‌ها به دلیل وظایفی که در آینده قرار است به عهده بگیرند عواطف قوی تری نسبت به آقایون دارند، به هر حال ایفای نقش مادری و همسری بدون محبت به اعضای خانواده ممکن نیست.

از طرفی دوران نوجوانی همیشه با هیجانات همراه است و وقتی بتونی آنها را کنترل کنی و به دست بگیری به ساخت شخصیت آینده خودت کمک کردی.

حالا شرایط شما را را بررسی کنیم، گفتی ۱۰ ساله بودی که عاشقش شدی و الان ۱۴ سال.

میخوام بگم به نظرت وقتی ۴ سال به یه نفر فکر کردی میتونی یه دفعه این احساس را کنار بذاری؟ انسان وقتی مرتب با خودش بگه من نمیخوام بهش فکر کنم در واقع داره فکر می‌کنه ولی خودش قبول نداره، شما فرمودی هنوز وقتی میبینیش این حس همچنان در تو وجود داره.

پس بیا از راهش وارد بشیم؛ 

به نظرت اقا پسر چه چیزی داشته که تو را جذب کرده؟ 

اصلا تو فقط خوبی‌های او را دیدی یا اینکه از تمام نقاط مثبت و منفیش آگاهی داری؟

اگر فقط از چهرش و اینکه تو مسجد بوده خوشت اومده، فکر می‌کنی همینا برای تو کافیه؟

آیا ۱۰ سالگی سن مناسبی برای این قضیه هست؟ منظورم اینه رشد عقلی پیدا کرده بودی؟

منطقی فکر کردن یعنی به ذهنت برنامه بدی.

ببین فرض کنیم تو چند سال دیگه هم به این آدم فکر کنی ولی نتیجه‌ای به دنبال نداشته و به ازدواج ختم نمیشه، بعد چیزی جز هدر رفتن انرژی و زمانت برات نداشته بلکه ضرر هم کردی چون او را با همسر آینده مقایسه میکنی و دوباره دچار مشغولیات نادرست ذهنی میشی

از اونجایی که گفتی کمکت کنیم معلومه خودتم به این چیزا فکر کردی پس دختر عاقلی هستی و یه دختر عاقل عمرشا سر چیزای بی‌نتیجه هدر نمیده

راهکاری که برات دارم اینه:

به خودت فرصت بده تا از این دوره عبور کنی و تحت تاثیر هیجان تصمیم نگیری چون بعد از گذشت یه مدت طرز فکرت دچار تغییراتی میشه که متوجه میشی به نحو دیگه‌ای باید به قضایا و افراد نگاه کنی پس ممکنه خدایی نکرده دچار مشکل بشی.

یک مروری نسبت به کارهای گذشته داشته باش و ببین چقدر طرز فکرت عوض شده و در نظربگیر شما از این آدما در ۱۰ سالگی خوشت اومده زمانی که ممکنه هنوز به بلوغ فکری نرسیده بودی و ادامه پیدا کردن کار فقط این قضیه را تبدیل به عادت کرده، یعنی اگر یک بازنگری داشته باشی بیشتر متوجه میشی که توهم عشق داری و علاقه عاقلانه و عمقی نیست.

شروع به تحقیق درباره ملاک‌های انسان مناسب برای زندگی کن، از اطرافیان که زندگی موفقی دارند درس بگیر، حتما ارتباط خودت را با پدر و اعضای دیگه خانواده بیشتر کن و به صحبت هاشون توجه کن، حتما تجربیات زیادی به دست‌ میاری.

کم‌کم متوجه میشی که این آدم ملاک‌های اولیه تو را نداره یا اگر داره ممکنه نقاط منفی داشته باشه که از اونا بی‌خبر هستی.

به این فکر کن که تمرکز روی یه شخص بدون در نظر گرفتن مطابقت او با ملاک‌های درست، فرصت شناخت باقی موقعیت‌ها را از شما می‌گیره.

غرور خاصی که در وجود دختر قرار گرفته به نحوی هست که باید خواسته بشه و حالا تصور کن که این علاقه باعث بشه کم‌کم خواسته خودت را پیش بقیه مطرح کنی و دچار مشکل بشی.

سعی کن نمازت را اول وقت بخونی چون کلید حل بسیاری از مشکلات در همین امر است و معوذتین را هم حتما بخون.

امیدوارم تونسته باشم کمکت کنم اگر سوالی بود ، من را دوست خودت بدون.

در پناه خدای مهربون باشی.