خداشناسی

یکی از راه‌هایی که بشر را به سوی خدا هدایت می‌کند، فطرت است. در واقع یک نوع کشش درونی انسان را به سوی خدا رهنمون می‌کند، به گونه‌ای که نیازمند استدلال نظری نباشد.

باور به خدا و یگانه دانستن او در روایات، به عنوان بهترین عمل که ثمرات زیادی از جمله سلامت و هدایت روح، تواضع در برابر پروردگار و ... دارد، معرفی شده است.

قرآن کتابی از سوی خداست که برای هدایت بشر نازل شده و تمسک به آن سبب نجات از گمراهی و رسیدن به سعادت می‌شود.

دعا به غیر از محالات عقلی، می‌تواند به هر امری تعلق بگیرد؛ چون اجابت کننده آن دارای قدرت مطلقه‌ای است که انجام این امور از او، محالی را لازم نمی‌آورد.

خداوند موجودی کامل، بی‌نیاز و بی‌نهایت است. انسان نیز موجودی ‌نیازمند، محدود و معلول است که با هیچ تفسیری نمی‌توان او را خدا دانست .

حوداث طبیعی و ناگواریی‌هایی که در زندگی انسان رخ می‌دهد، منافاتی با رحمت واسعه خداوند ندارد. قرآن کریم برای این بلایا علل متعددی ذکر کرده است که تکامل انسان و بیداری او از خواب غفلت از جمله آن‌هاست.

طبق ادله عقلی و نقلی نباید خداوند را شبیه هیچ‌چیز توصیف کرد و متون مقدس را در صورت تعارض، باید به تأویل صحیح و شایسته برگرداند.

 یکی از ثمرات حج، جمع شدن حجاج در یک مکان است که باعث می شود از احوال هم دیگر با خبر شوند و از اخبار جامعه اسلامی اطلاع پیدا نمایند.

از زمانی که داروین فرضیّه‌ی «فرگشت» را مطرح کرد، روند ردّ و تائید فرضیّه‌اش میان موافقان و مخالفان او ادامه داشته است. اکثر مواردی که به عنوان دلیل و شاهد بر این دیدگاه مطرح‌شده است، یقینی نبوده و بر پایه‌ی شواهد تجربی که استواری کافی ندارند، بنا شده است.

مساله اراده و علم خداوند و بررسی نسبت آن با اختیار انسان یکی از چالش‌های جدی در فضای گفتمان علمی است که متاسفانه زمینه مناسبی را برای سوء استفاده دشمنان در راستای تضعیف باورهای مسلمانان ایجاد کرده است.

شیعیان با راهنمایی اهل بیت علیهم‌السلام هرگز قائل به تجسیم خداوند نبوده‌اند؛ برخلاف اهل تسنن که خود را از این منبع الهی محروم کرده بودند و در نتیجه به تجسم دچار شدند.

فرضیه خدای رخنه‌پوش اندیشه‌ای باطل و در تضاد با آموزه‌های دین اسلام است.