در مکتب عشق دین؛ انقلاب عاشق، گذر کردن از منازل خود بینی و خودپرستی به کمال پرستش محبوب محبوبهاست. البته این ویژگی محبت واقعی است که انسان را در رسیدن به درجات کمال انسانی یاری می دهد و با پشت سرگذاشتن منازل حیوانی و حتی انسانی و نیل به مراحل انسان واقعی، از مدارج کمال یکی پس از دیگری گذشته، به مرحله فرشتگان و بلکه بالاتر می رسد و یا از هجران محبوب گذشته، به وصال و قرب او نائل می گردد و از حجابهای ظلمت و سردی و جمود به گرمی و حرارت و انعطاف می گراید و در این مسیر، گاه دفعی و گاه تدریجی، کمال می یابد.
عشق به امام عصر علیه السلام و به محبوب محبوبها هر چه شدیدتر باشد تغییر و دگرگونی او عمیق تر و بیشتر و سریع تر خواهد بود. عاشق در مسیر منازل عشق همچون کوره های آتش است که هر چه حرارتش شدیدتر باشد فلزات درون خود را سریعتر و بهتر تغییر می دهد.
از شمع سه گونه کار می آموزم
می گریم و می گدازم و می سوزم