ارتباط یاد خدا و موفقیت کشور

اهمیت امید در جامعه
از بزرگترین معضلات هر کشوری هجوم دیو ناامیدی، در میان جامعه و مسئولین است. مدیران ارشد، برنامه ریزی کشورشان را به شکلی می‌چینند که در نهایت امید را در میان اقشار جامعه تقویت کند، زیرا ناامیدیِ توده‌های مردم و یا مدیران هر کشوری برابر است با نزول شاخصهای اقتصادی کشور و تشدید نابسامانی‌های اجتماعی. از این رو باید به گونه‌ای برنامه ریزی کنند، که امید در آن کشور همیشگی باشد.

اثر یاد خدا در نشاط جامعه
مقام معظم رهبری در دیدار بسیجیان فرمودند: «روحیه‌ی بسیجی یعنی خدا را همواره در کنار و همراه خود دیدن، و دچار ناامیدی و افسردگی و بن‌بست نشدن؛ بنابراین در پاسخ افراد ضعیف‌النفس که دچار ترس از دشمن و روحیه‌ی «نمی‌توانیم» شده‌اند، می‌گوییم با اتکاء به قدرت الهی و باور قدرت حضور مردم، می‌توان بر همه‌ی مشکلات فائق آمد و از هیچ قدرتی هم نهراسید.»[1]
بنابراین؛ یکی از بهترین گزینه های بالابرنده روحیه نشاط و امید در جامعه، ترویج یاد خداوند، در سطح اجتماع و مسئولین است.

قرآن و یاد خدا
از مهمترین آثار یاد خدا، امید به موفقیت است. انسانی که همواره خدا را در کنار خویش می‌بیند و به قدرت خداوند عالم ایمان دارد، از هیچ مشکلی هراسی به دل راه نخواهد داد. یاد خدا در زندگی انسان همچون حضور پدر در کنار کودک است. کودک تا زمانی که دستش در دستان پدرش است، قاطعانه گام بر می‌دارد.
غفلت از خدا، منشاء بسیاری از مصائب است. چنانچه انسان از یاد خداوند منّان غافل شود، در نتیجه‌ی آن، غیر خداوند در دل آنان بزررگ می‌گردد و در نهایت؛ به غیر خدا دل می‌بندد. لذا به سرعت در مواجهه با سختی‌ها، خود را در بن بست خواهد دید، در ادامه آینده را تاریک خواهد دید و زندگی او را بوی تعفّن یأس و ناامیدی پر خواهد کرد. چنین انسانی؛ در بسیاری از رخدادها خود را در انتهای کوچه تاریک و بن بست مشکلات زندگی، تنها می‌بیند؛ و اینها همه به خاطر فراموشی یاد خداوند رحمان و رحیم است.

یاد خدا برتری بخش مسلمین
در تاریخ اسلام می‌خوانیم؛ بعد از شکست مسلمین در جنگ اُحد، دستورآمد که به تعقیب سپاه کفر بپردازند، در حالی‌که مسلمانان مجروح زیاد داشتند. در ابتدا این دستور سنگین و سخت به نظر آمد. خداوند  به آنان فرمود: «وَ لا تَهِنُوا فِي ابْتِغاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَما تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ ما لا يَرْجُونَ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيما؛[نساء 104] و از تعقيب دشمن سست نشويد (چه اينكه) اگر شما درد و رنج می‌‏بينيد آنها نيز همانند شما درد و رنج می‌‏بينند، ولى شما اميدى از خدا داريد كه آنها ندارند و خداوند دانا و حكيم است‏.» مسلمانان بعد از عمل به این دستور خداوند، لشکر ابوسفیان را؛ که در صدد حمله مجدد بودند، ترساندند، در نتیجه؛ نخستین پیروزی مسلمین، بعد از شکست احد، حاصل شد.[2]
چنین آثاری، در سرتاسر تاریخ پرفراز و نشیب اسلام و انقلاب ایران، فراوان به چشم می‌خورد.

جایگاه یاد خدا در زندگی
یاد خداوند؛ در زندگی مؤمن نقش بسزایی دارد و می‌تواند در تمام ابعاد حیات وی، اثر گذار باشد. یاد خداوند برای مومن، همچون شیرمادر برای کودک است، چنانچه از آن محروم گردد، زندگی برایش ناممکن است و چنانچه با چیز دیگری سرگرمش کنند، در پایان، گرسنگی او همچنان باقیست.
انسان، بدون خدا نمی‌تواند زندگی کند و به همین دلیل قرآن انسان را به آن تشویق فراوان نموده است.
خدوند در سوره بقره می فرماید: «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ ؛[بقره،152] مرا یاد کنید تا من هم شما را یاد کنم.»
پیامبر خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز می‌فرمایند: «مَنْ اَكْثَرَ ذِكْرَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ اَحَبَّهُ اللهُ وَ مَنْ ذَكَرَ اللهِ كَثیراً كَتَبَتْ لَهُ بَراءَتان: بَراءَةُ مِنَ النَّارِ وَ بَراءَةُ مِنَ النِّفاق؛[3] هر كس ذكر خدای عزّوجلّ را بسیار كند، خداوند او را دوست دارد و هر كه ذكر خدا را بسیار كند، برای او دو برائت (منشور آزادی) نوشته شود؛ یكی برائت از آتش جهنّم و دیگری برائت از نفاق و دورویی.»
علاوه بر اینکه یاد خدا انسان را از نفاق و آتش دوزخ مصون می‌گرداند؛ و باعث روشن شدن چراغ امید در زندگیش می‌شود، آثار مهم دیگری نیز، در ابعاد مختلف زندگی او دارد.
از جمله این آثار:

یاد خدا بصیرت بخش عقول
از آثار مهم و اساسی یاد حضرت باری تعالی، بصیرت افزایی و درک معانی‌ای است که انسان‌های دلمُرده از فهم و پذیرش آن عاجزند. خداوند در وصف اولوالألباب می‌فرماید: «اَلذِینَ یَذْکُرُونَ الله قیاماً وَ قعوداً وَ عَلی جُنُوبِهِم وَ یَتَفکَروُن فِی خَلْقِ السَّمواتِ وَ الاَرْض...؛[آل عمران، 191] کسانی که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیده اند، یاد می‌کنند و در اسرار آفرینش آسمان ها و زمین می‌اندیشند...»
واژه اولوالالباب؛ اشاره لطيفى دارد به صاحبان عقل، زيرا "لُب" در اصل به معنى خالص هر چيزى است، و عصاره خالص وجود آدمى همان عقل و انديشه و مغز اوست.[4] بنابراین؛ شخص مقید به یاد خدا، همواره مورد هدایت خاص خداوند، در تمام عرصه‌های زدگی خویش است. چنین شخصی، در زمان بروز فتنه‌ها؛ بهترین تصمیمها را خواهد گرفت، لذا می‌تواند جامعه‌ای را نجات دهد.

ارتباط یاد خدا و هدایت
در سوره نور نیز خداوند چراغ هدایتش را تنها در خانه کسانی می افروزد که نه تنها با یاد خدای سبحان عجینند، بلکه هیچ چیز هم نمی‌تواند آنان را از یاد خدا غافل کند: «رجالٌ لاتُلْهیهِم تجارةٌ و لابیعٌ عَنْ ذِکْرِ الله وَ إقام الصَلوة وَ إیتاءِ الزَکوة؛[نور، 37] مردانی که هیچ تجارت و داد و ستدی آنان را از یاد خدا و بر پا داشتن نماز و ادای زکات غافل نمی کند.»
چانچه این امور ابتدایی، در زندگی انسان به قدری رنگ بگیرد که، بخواهد حرف اول زندگیش را بزند و او را از یاد خداوند غافل کند، قطعا دچار خسارات بزرگی خواهند شد؛ «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُون؛‏[منافقون، 9] اى كسانى‏ كه ايمان آورده‏ ايد اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نكند و هركس چنين كند زيانكار است‏.»
در حالات عالم بزرگ «شیخ عبدالله شوشتری» از معاصرین مرحوم علامه مجلسی نوشته اند: او فرزندی داشت که بسیار مورد علاقه او بود، این فرزند سخت بیمار شد، پدرش مرحوم شیخ عبدالله، هنگامی که برای ادای نماز جمعه به مسجد آمد پریشان بود، هنگامی که طبق دستور اسلامی، سوره «منافقین» را در رکعت دوم تلاوت کرد و به این آیه رسید، چندین بار آیه را تکرار کرد! پس از فراغت از نماز، بعضی یاران علت این تکرار را سؤال کردند، فرمود: «هنگامی که به این آیه رسیدم به یاد فرزندم افتادم، و با تکرار آن به مبارزه با نفس خود برخاستم، آن چنان مبارزه کردم که فرض کردم فرزندم مرده، و جنازه اش در برابر من است و من از خدا غافل نیستم، آنگاه بود که دیگر تکرار نکردم.»[5]

حرف آخر: چنانچه کشور ایران؛ یکپارچه، معطر به یاد خداوند شود، آثار آن، فضای کشور را عطرآگین خواهد کرد؛ و مسئولان و مردم، به آینده امیدوار؛ و باعث پیروزی آنان در همه عرصه‌های مختلف شده، و بصیرتشان را روز افزون می‌گردد.

منابع:

[1]- بیانات مقام معظم رهبری در دیدار بسیجیان، به مناسبت هفته‌ی بسیج، 1395/09/03
[2]- مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية - ايران - تهران، چاپ: 10، 1371 ه.ش. جلد3، ص 175
[3]- کلینی الرازی؛ ابی جعفر محمد ابن یعقوب ابن اسحاق، کافی، ترجمه و شرح مصطفوی جواد، ولی عصر، تهران، 1377، ج 2، ص 499، ح 3
[4]- مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ 10، 1371، ه.ش، ج‏3، 214
[5]- همان، ج 24، 176؛ به نقل از سفينة البحار جلد 2 صفحه 131