چند روزی است در رسانه‌های خبری این خبر منتشر شده: «اعضای کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی، بودجه 50 موسسه فرهنگی را قطع کرد و این بودجه را به کمیته امداد و بهزیستی اختصاص داد».[1] جا دارد در این زمینه با دقت نگریست و این تصمیم موکلان مردم را ارزیابی کرد که آیا در زمان کنون که دشمن تمام تلاش خود را در راه تخریب فرهنگ این ملت به کار گرفته است، این تصمیم خردمندانه بود؟
در زمان کنون و در سال‌های اخیر هر کسی که اندک آشنایی با ماهواره و فضای مجازی داشته باشد، به روشنی در می‌یابد که دشمن با تمام توان و با تصویب بودجه‌های کلان، به جنگ فرهنگی با نظام آمده و با ساختن فیلم‌های مد نظر خود و راه انداختن صدها شبکه ماهواره‌ای فارسی زبان، تلاش می‌کند فرهنگ مخرب غرب را جایگزین فرهنگ مترقی اسلام کند و کشور عزیز ما را از درون ویران کرده و مردم با استحاله فرهنگی، عملا مانند غرب شده و مسیر ویران شده آنان را در پیش گیرند و در مرحله بعد با کوچک‌ترین حمله به ایران اسلامی، آن را فتح کرده و زیر سلطه خود ببرد، مانند سایر کشورهای اسلامی.
برای این کار چند چیز را اولویت کار خود قرار دادند و با تمام توان و با استفاده از نیروهای خارجی و منافقین داخلی به این جنگ نرم قدم گذاشتند؛ آنان ابتدا تلاش کردند که اندیشه سکولار و جدایی دین از سیاست را در میان اندیش‌مندان و دانشگاهیان ایران‌زمین جا انداخته و به مردم القا کنند که دین فقط جنبه فردی دارد، سپس به تخریب اعتقادات مردم، از بین بردن حجاب، مسائل جنسی و تحریک نسل جوان و آوردن هیجانات جنسی به میان جامعه و مکان‌های عمومی پرداختند. آنان با ساختن فیلم‌های متناسب با هدفشان و تخریب اعتقادات مردم، تلاش می‌کنند فرهنگ مخرب و دنیاگرای غرب ـ که فقط ناظر به بُعدحیوانی انسان است ـ را جایگزین فرهنگ ناب اسلامی و انسانیت انسان کنند و جوانانی شهوت‌باز و چشم‌چران تربیت کنند که جز به ارضا شهوات نفسانی به چیز دیگری فکر نمی‌کند.
این‌جاست که مسئولین کشور و به خصوص متصدیان امور فرهنگی کشور باید بیدار و هوشیار باشند و از خواب غفلت بیدار شوند و با تمام توان به مبارزه با این اقدام کمرشکن دشمن همت گمارند. اما به نظر می‌رسد در چند سال اخیر مسئولان فرهنگی کشور نتوانسته‌اند چندان کار مفیدی در این زمینه انجام دهند که مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) در این زمینه فرمودند: «مسئله‌ی فرهنگ یک مسئله‌ی مستمرّی است و بسیار مهم است. برادران عزیز، خواهران عزیز! در مسئله‌ی فرهنگ، بنده احساس یک ولنگاری می‌کنم؛ در دستگاه‌های فرهنگی -اعم از دستگاه‌های دولتی و غیر دولتی- یک نوع ولنگاری و بی‌اهتمامی در امر فرهنگ وجود دارد؛ چه در تولیدِ کالایِ فرهنگیِ مفید که کوتاهی می‌کنیم، چه در جلوگیری از تولید کالای فرهنگی مضر. اهمیت کالای فرهنگی از کالای مصرفی جسمانی کمتر نیست، بیشتر است. فرض کنید مرتب تکرار بکنند که مثلاً فلان‌جور پفک مضر است، نخورید؛ حالا مگر ضررش چقدر است، چه‌جور ضرری است، چه میزان ضرر دارد، برای چند درصد از مردم ضرر دارد؟ این را دائماً می‌گویند، امّا ضرر فلان‌جور فیلم یا فلان‌جور کتاب یا فلان‌جور بازی رایانه‌ای یا امثال این‌ها را کسی جرئت نمی‌کند بگوید که نبادا متّهم بشوند به این‌که جلوی آزادی اطّلاعات و جریان آزاد اطّلاعات را گرفته‌اند. آن‌هایی که اساس این حرف‌ها هستند، خودشان بیشتر از ما در این مسائل سخت‌گیری می‌کنند؛ این را باور کنید».[2]
مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) تاکید می‌کنند که مساله فرهنگ بسیار مهم است و حداقل در حد مسائل اقتصادی است اگر بیشتر نباشد؛ که به نظر می‌رسد اهمیت این مساله به مراتب بالاتر از اقتصاد است؛ زیرا اگر مردم در رفاه کامل باشند و تقوای الهی را پیشه نکنند، زمینه فساد کشور و مسائل غیر اخلاقی بیشتر فراهم خواهد شد. بنابراین مسئولین باید مساله فرهنگ را مد نظر قرار داد و برای آن برنامه‌ریزی کرده و بودجه تخصیص داده و اجازه نداد دشمن به این هدف شوم خود برسد.
اگر به آیات قرآن کریم دقت کنیم خداوند متعال همیشه تزکیه و تهذیب را حتی بر تعلیم و علم‌آموزی مقدم می‌دارد که نشان از اهمیت و برتری مسائل تربیتی و اخلاقی و تهذیب نفس بر تعلیم و علم‌آموزی دارد، و این‌که فرهنگ و تزکیه بر علم‌آموزی مقدم شده، نشان می‌دهد که بر اقتصاد هم مقدم است؛ زیرا تعلیم و علم‌آموزی در هر جامعه‌ای بدون شک مهم‌ترین هدف یک جامعه است، زیرا اقتصاد زمانی رشد می‌کند که علم پیشرفت کند. بنابراین به طریق اولویت می‌توان گفت چون تزکیه بر تعلیم مقدم شده، بر اقتصاد هم مقدم است. به طور مثال قرآن کریم می‌فرماید: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي ضَلالٍ مُبين[آل عمران/164] یقيناً خدا بر مؤمنان منّت نهاد كه در ميان آنان پيامبرى از جنس خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنان می‌خوانند و [از آلودگی‌های فكرى و روحى] پاك‌شان می‌كند، و كتاب و حكمت به آنان می‌آموزد، و به راستى كه آنان پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند». در این آیه تزکیه نفس و تقوای الهی را مقدم داشته بر تعلیم و دانش آموزی، که این تقدیم نشان از اهمیت مطلب دارد.
اما متاسفانه شاهد این هستیم که مسئولین نسبت به این مساله چندان رغبتی نشان نمی‌دهند و همان‌طور که رهبر فرزانه انقلاب(حفظه‌الله) فرمودند فرهنگ را رها کرده و اصلا دغدغه‌ای نسبت به آن ندارند، این حرکت مجلس نیز نشان از آن دارد که نه تنها فرهنگ در اولویت کاری مجلس نیست، بلکه اصلا اهمیتی برای آنان ندارد، چرا که اگر مهم بود و دغدغه فرهنگی داشتند، بودجه 50 مرکز فرهنگی کشور را قطع نمی‌کردند.
این در حالی است که دشمنان این مرز و بوم، بودجه مراکز خود را حتی با ریاضت اقتصادی که در اروپا ایجاد شد، بیشتر کردند. از جمله سازمان‌هایی که بودجه‌ی برنامه خودش را بیشتر کرد شبکه «بی بی سی» بود، این شبکه با این‌که تعدیل نیرو انجام داد و خیلی از کارکنان خود را در بسیاری از کشورها اخراج کرد، اما بودجه قسمت فارسی زبان خود را اضافه کرد.[3]
ای کاش مسئولین ما نیز به این اندازه درک داشتند که حساسیت این موضوع را به خوبی درک کنند و در کنار مسائل اقتصادی به مسائل فرهنگی نیز می اندیشیدند و برای این مساله هم برنامه‌ریزی می‌کردند و بودجه‌های مختلف تصویب می‌کردند و با ساخت فیلم‌ها و انیمیشن‌ها و برنامه‌های کودک، بچه‌های این نسل را با فرهنگ ناب اسلامی آشنا می‌کردند. به نظر می‌رسد این حرکت مجلس «آب در آسیاب دشمن ریختن» است، نه دل‌سوزی برای فقرا؛ چرا که همان خانواده‌های فقیر حاضر هستند بچه آن‌ها فقر را تجربه کند، اما سالم رشد کند و در جامعه‌ای سالم و به دور از مسائل غیر اخلاقی زندگی کند.
به امید روزی که اصلی‌ترین دغدغه دولت‌مران این مرز و بوم و ایرانی اسلامی، مساله فرهنگ و تمدن ناب اسلامی شود و به جای ولنگاری فرهنگی، به ثبات فرهنگی برسیم و جوانان این کشور عزیز را از توطئه‌های دشمن نجات دهند.
_______________________________________________
پی‌نوشت
[1]. خبرگزاری خبروان و امروز نامه.
[2]. سایت مقام معظم رهبری
[3]. سایت خبری بولتون نیوز