- شاه کلید دست یابی به قله های پیشرفت و توسعه، ایستادگی، مقاومت و اتکاء به نیروی داخل است.
هر پیشرفتی مرهون ثبات قدم و ایستادگی است. برای جامعه اسلامی که با دشمنانی کینه‌توز مواجه است، ایستادگی و ثبات قدم، یکی از کلیدهای موفقیت و پیشرفت آن است. رهبر انقلاب اسلامی، در دیدار با دانشجویان بسیجی مدال‌آور دانشگاه صنعتی شریف، «ثبات و ایستادگی در راه دین و انقلاب» را عاملی برای پیشرفت کشور خواندند و گفتند: «انجام کارهای بزرگ همچون پیروزی انقلاب اسلامی و یا موفقیت در هشت سال دفاع مقدس و همچنین مقابله با فشارها و تعارض‌ها علیه نظام اسلامی، به دلیل (وجود) انسان‌هایی بوده است که دارای ثبات قدم و ایستادگی بودند و در مسیر دین و انقلاب دچار انحراف و تزلزل نشدند.»[1]
سخن از ایستادگی در پیروزی انقلاب و دفاع مقدس به میان آمد. نقش ایمان به خدا در پیشبرد انقلاب و دفاع مقدس، نقش بی‌بدیلی بود؛ نقشی که باعث شد ایران اسلامی علیرغم عدم توازن نظامی کمتر در دفاع مقدس، پیروز و سربلند شود.
ایستادگی به شرط ایمان
خدای بزرگ در قرآن بیان می‌کند: «وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ[آل عمران/139] سستى مكنيد و اندوهگين مباشيد، زيرا اگر ايمان داشته باشيد شما برترى خواهيد داشت.»
شأن نزول این آیه درباره جنگهای مسلمین با کفار است.[2] پیام این آیه، برای عصر حاضر این است که جامعه اسلامی خود را به ایستادگی در برابر موانع و مشکلات عادت دهند. جامعه اسلامی، در هر عصر و زمانی به ایستادگی و ثبات قدم نیاز دارد تا بر مشکلات داخلی و خارجی چیره شود. شکی نیست که اگر ایستادگی و ثبات قدم باشد، ولی ایمان راسخ نباشد، آن نتیجه مطلوب بدست نمی‌آید؛ چنانکه آیه فوق، در مقام دلداری مسلمینی است که بر اثر ضعف ایمان، جنگ را باخته بودند[3] به همین خاطر، در آیه دیگری فرمود: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ[محمد/7] اى كسانى كه ايمان آوردهايد، اگر (پیامبر و دین) خدا را يارى كنيد، خدا نیز شما را يارى خواهد كرد و ثبات قدم خواهد بخشيد.»
طبق این آیه کسانیکه درد دین داشته باشند، خداوند به قدم‌های آنها استواری و ایستادگی لازم را عطا می‌کند.
پیشرفت، حاصل ایستادگی توأم با ایمان
در قرآن می‌خوانیم: «اوَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّريقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقا[جن/16] و اگر (جن و انس) بر طريقه اسلام و ايمان پايدار باشند، آب (علم و رحمت و رزق) فراوان نصيبشان می‌شود.»[4]
در آیه هفت سوره محمد، یاری کردن دین خدا باعث ثبات قدم اهل ایمان معرفی شده است. در این آیه، اثرات دنیایی ایستادگی و ثبات قدم، همراه با ایمان را بیان می‌کند؛ همچنین در آیه دیگری، نازل شدن برکات آسمان و زمین را از ثمرات ایمان می‌داند: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ[اعراف/96] و اگر اهل شهرها و آبادىها ايمان مىآوردند و پرهيزكارمی‌شدند، يقيناً درهاىِ بركات از آسمان و زمين را بر آنان مىگشوديم.»[
پیشرفت‌های ایران اسلامی در سال‌های پس از انقلاب، مرهون ایستادگی همراه با ایمان ملت ایران است؛ که یکی از مهم‌ترین آنها دانش هسته‌ای است که متأسفانه با حواشی ناگواری روبرو شد. بنابراین در صورت ایستادگی توأم با ایمان جامعه اسلامی، جدای از ثمرات معنوی، پیشرفت‌های دنیایی چشم‌گیری نیز نصیب جامعه می‌شود.
نکته خیلی مهم: گر چه ایستادگی و ثبات قدم در هر کاری اثرات مثبت خود را دارد، ولی اگر ایستادگی، همراه با ایمان باشد، اثراتش جدای از دنیا، در آخرت هم نمود پیدا می‌کند. در سوره طه می‌خوانیم: «وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا لِنَفْتِنَهُمْ فيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى[طه/131] اى پيغمبر به آنچه از مال و منال دنيوى به مردم بى ايمان و كافر دادهايم چشم اميد نداشته باش؛ ما آنها را به اين زندگانى مرفه مورد امتحان و آزمايش قرار دادهايم و البته روزى خدای تو بهتر و پايدارتر است.»
این آیه، پیشرفت جامعه اسلامی دارای ثبات قدم را بهتر و پر سودتر از پیشرفت در سایه تلاش و ایستادگی بدون ایمان، می‌داند.
سخن آخر
ثبات قدم و ایستادگی همراه با ایمان، نقش ارزنده‌ای در پیشرفت جامعه اسلامی دارد. پیشرفت‌های ایران اسلامی در دفاع مقدس و دیگر حوادث انقلاب، گوشه‌ای از عنایات خداوندی به ملت با ایمان ایران بود؛ زیرا که خداوند، ملتی را که دین او را یاری کنند، یاری نموده و به قدم‌هایشان، توان مضاعف خواهد داد.
پی‌نوشتها
[1]. سخنرانی در جمع دانشجویان صنعتی شریف در13/10/95.
[2]. تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، ناشر: دارالکتب الاسلامیه، سال چاپ: 1374ش، ج3، ص18.
[3]. همان.
[4]. ترجمه الهی قمشه‌ای، ص573.