خلاصه: اگر انسان در مراحل مختلف کینه توزی قرار بگیرد به جایی می‌رسد که، دیگران را مانعی برای رسیدن به موفقیت دانسته و با پیشرفت دیگران و حتی محبت کردنشان مخالفت خواهد کرد.
بسم اللہ الرحمٰن الرحیم
خداوند متعال، انسان را آفرین تا اینکه او خدا را بشناسد، و معرفت خدا با دوری جستن از رذائل بدست می آید، رذائل خیلی زیاد اند یکی از آن رذائل کینه است که این رذیلت انسان را ھلاک و از بین می برد، در شخصی اندکی از کینه باشد او نمی تواند وارد بھشت شود، بلکه قبل از آن از او کینه را دور می کند، چون بھشت جایی برای دشمنی و عداوت نیست، وقتی سورہ مبارکه حشر معرفی مومنین می کند و دربارہ مسئولیت ھای آنھا را معرفی می کند، آنجا بیان می کند که صاحبان ایمان بخاطر اموات شان طلب مغفرت می کنند۔ شھدا، علماء، معلمان و...، و آنھایی که با آنھا زندگی می کردند، دعا می کنند تا اینکه کینه ای از در دل مومنی نباشد[۱] به نظر داشتن رذالت آن در نگاہ امام حسن عسگری(علیه السلام) اینجا ذکر می شود.
امام حسن عسگری(علیه السلام) می‌فرمایند: «أَقَلُّ النَّاسِ رَاحَةً الْحَقُود [۲] كينه توز، ناآرامترينِ مردمان است»
اگر انسان در مراحل مختلف کینه توزی قرار بگیرد به جایی می‌رسد که، دیگران را مانعی برای رسیدن به موفقیت دانسته و با پیشرفت دیگران و حتی محبت کردنشان مخالفت خواهد کرد. در چنین افرادی حس انتقامجویی قوی شده و شب و روزشان، نقشه کشیدن برای از میان برداشتن دیگران خواهد بود. در چنین کیفیت او ھیچ وقت آرامش نمی یابد به ھمین سبب امام(علیه السلام) فرمودند که كينه توز، ناآرامترينِ مردمان است.
در جای دیگر امام حسن عسگری(علیه السلام) رسیدن به این درجه را یک بلا معرفی نموده و می‌فرمایند: «مِنَ الْفَواقِرِ الَّتى تَقْصِمُ الظَّهْرَ جارٌ إِنْ رَأى حَسَنَةً أَطْفَأَها وَ إِنْ رَأى سَيِّئَةً أَفْشاها[۳] يكى از بلاهاى كمرشكن همسايه اى است كه، چون خوبى بيند، پنهانش سازد و چون بدى بيند، فاشش نمايد.»
البته کار کینه توز فقط به اینجا ختم نشده و موجبات خواری و ذلت شخص فراهم می‌شود. چون شخص نه تنها به فکر دور شدن از این خصلت زشت نیست، بلکه روز به روز بیشتر به این رذیله انس بیشتری می‌گیرد. در این مرحله فرد نمی‌داند، اولا به یک زشتی خو گرفته و دوما همین زشتی است که او را خوار و ذلیل خواهد کرد. امام حسن عسکری(علیه السلام) در این بارہ فرمودند:«ما اقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ انْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ [۴] چقدر زشت است برای مؤمن که، دلبستگی به چیزی داشته باشد که موجب خواری و ذلّت او شود.»
نتیجه:
وقتی انسان در کینه توزی مردم مشغول شود دیگر او ناآرام می شود و بین مردم عزت و وقاری نمی ماند. خداوند به مقام امام حسن عسگری(علیه السلام) ما را از این بیماری روحی خطرناک محفوظ بدارد.
_______________________________________
منابع:
[۱] http://ur.rasanews.ir/detail/News/424088/1
[۲] محمد باقرمجلسى، بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربي – بيروت، چاپ دوم، ج۷۵، ص۳۷۳، ۱۴۰۳ ق.
[۳] ھمان، ص۳۷۲۔
[۴] حسن ابن شعبه حرانى، تحف العقول عن آل الرسول(صلى الله عليه و آله)، جامعه مدرسين - قم، چاپ دوم، ص۴۸۹، ۱۴۰۴ق.