عمر سرمایه ای است که هیچگاه بازنم گردد. این سرمایه هدیه ای خدادادیست که باید برای پیشرفت و رسیدن به سعادت از آن بهره جست.
اهمیّت زمان و عمر را همه به خوبی می دانیم و بارها شنیدیم که ارزش وقت از مال و ثروت هم بیشتر است. امّا شاید این سوال برای مابه وجود بیاید که دیلی این اهمیّت بالا چیست؟
پاسخ این پرسش را باید در ویژگی های زمان جستجو کرد. زمان دارای سه ویژگی مهم و اساسی است که آن را متمایز از سایر سرمایه ها و داشته های بشر کرده است:
1. سرعت بالای سپری شدن زمان
2. بازگشت ناپذیری زمان
3. عدم وجود هیچ جایگزنی برای زمان
اگر ما پول و امکانات مادی را از بدهیم می توانیم دوباره حداقل بخشی از آن را بدست آوریم ولی هیچگاه قادر نخواهیم بود زمان از دست رفته را برگردانیم.
در اهمیّت و ارزش زمان همین بس که خداوند متعال در قرآن کریم به این سرمایه گرانبهای بشر قسم یاد کرده است. (وَالعَصر. إنَ الإنسانَ لَفی خُسر) "به زمان سوگند. همانا انسان در ضرر و زیان است."[1]
در حقیقت تنها سرمایه بشر همین عمر و زمان است و از دست دادنش باعت بزرگترین خسران و زیان می شود. به همین دلیل خداوند برای بیان این زیان به سرمایه اصلی انسان یعنی زمان و عمر وی به آن قسم خورده است.
پس ما باید شکرگذار این نعمت خدادادی باشیم و از آن درجهت رسیدن به خوشبختی و رضایت خداوند بهره ببریم. امام علی علیه السلام می فرمایند: (اِغتَنِمُوا الفُرَص فَاِنَّها تَمُرُّ مَرَّ السَّحاب) " فرصت ها را غنیمت شمارید چون که همچون ابر در گذرند." [2]
باید گفت هرچه که باعث اتلاف وقت شود، لغو و بیهوده است. خداوند در قرآن کریم در بیان صفات مومنین می فرماید: (وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُون) " مومنین کسانی هستند که از لغو و کار بیهوده روی گردانند."[3]
پی نوشت ها:
[1]قرآن کریم، سوره عصر، آیه 1و2
[2] نهج البلاغه، حکمت 20
[3] قرآن کریم، سوره مومنون، آیه 3