خلاصه: حضرت زینب (سلام اللہ علیها) معروف از به علاقه زیادی به برادر و عبادت خدا معروف است ھمان طور واقعات کرامت وی نیز کریمه بودن وی را نشان می‌دھد۔
جود و سخاوت، کمک، کرامت و عطا این ویژگی خانوادہ اھل بیت(علیھم السلام) است و این ویژگی مخصوص به معصومین(علیھم السلام) این خانوادہ نیست بلکه افراد غیر معصوم این خانوادہ که بالاترین کمال بودند و خودشان را به نزدیک به دائرہ عصمت رساندند، سر فھرست آنان حضرت زینب(سلام اللہ علیہا) و حضرت ابوالفضل العباس(عليه السلام) ھستند.
داستان‌ھای کرامت حضرت زینب(سلام اللہ علیہا) در کتاب ھا موجود است، ما در اینجا فقط یک داستانی را ذکر می‌کنیم.
مرحوم محمدرحیم اسماعیل بیک، که در توسل به اهل بیت(علیه السلام) و علاقه به امام حسین(علیه‌السلام) کم نظیر بود و از این باب رحمت و برکات صورى و معنوى نصیبش شده است.
منقول است که در شش سالگى به درد چشم مبتلا شد و تا سه سال گرفتار بوده و عاقبت از هر دو چشم نابینا گردید.
در ماه محرم در منزل دایى او مرحوم حاج محمد تقى اسماعیل بیک روضه خوانى بود، هوا گرم و شربت به مستمعین مى‌دادند. او از دایى‌اش خواهش کرد که اجازه دهد وی نیز به مردم شربت بدهد! دایى‌اش فرمود: تو چشم ندارى و نمى‌توانى! او گفت: یک نفر برای کمکم همراهم بیاید! درخواستش را قبول کرد، و با کمک خودش او قدرى شربت به شنوندگان داد.
مرحوم معین الشریعه اصطهباناتى سخنرانى مى‌کرد. در ذکر مصیبت خود روضه حضرت زینب(علیها السلام) خواند و محمد رحیم تحت تأثیر قرار گرفت. آن قدر گریه کرد تا از حال رفت در آن حال بانوى مجلله اى را دید(به او الھام شد که آن بانو حضرت زینب(سلام اللہ علیہا) بود) آن بانوی مجلله دست مبارکشان را بر چشمان او کشیده و فرمودند: «خوب شدى و دیگر به چشم درد مبتلا نخواهى شد». ناگاه چشم باز کرد اهل مجلس را دید شاد و فرح ناک به طرف دایى اش دوید، تمام اهل مجلس منقلب شده و اطراف او گرفتند، بعد دایى‌اش به اتاقى فرستاد.
این از برکات توسل به حضرت زینب(سلام اللہ علیہا) است که او شفا یافت و بینائی حاصل شد[۱]
نتیجه: این چنین داستان‌ھا به ما می‌آموزد که ما ھمیشه باید با اھل بیت(علھیم السلام) متوسل باشیم چون این‌ھا ھستند که خداوند وسیله‌ای برای ما مقرر کرده است.
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منابع:
[۱] داستان‌ھای شگفت، شهید دستغیب، ص ۵۲.