حساب ۲۲ بهمن جداست اما مردم گلایه دارند

یاد امام راحل عظیم‌الشأن ما گرامی باد که فرموده بود: «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر، بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله -صلی‌الله‌علیه‌وآله- و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی -صلوات‌الله‌و‌سلامه‌علیهم- می‌باشند.»[۱] و این کلام نورانی، همچنان جاری و صادق است.
ملت بصیر، فهیم و زمان‌شناس ایران، یکبار دیگر سطح بالایی از شعور سیاسی خود را به نمایش گذاشت و ۲۲ بهمن ۱۳۹۵ را هم به روزی آبرومند و ماندگار در کتاب پرافتخار انقلاب، تبدیل کرد. امسال بخاطر تهدیدها و گنده‌گویی‌های رییس‌جمهور تازه‌کار آمریکا، شرایط خاصی ایجاد شده بود که ملت انقلابی ایران برای چندمین بار، حمایت همه‌جانبه و وفادارانه‌ی خود از نظام را به نمایش گذاشتند.
اما در این میان، انگار عده‌ای –بطورعمدی یا غیرعمدی- دچار خطای محاسباتی شدند و این حضور پرشور را به حساب سطح بالای رضایتمندی مردم از مسئولان گذاشتند! گذشته از اینکه وضعیت نابسامان موجود خصوصا در حوزه‌ی اقتصادی، نیازی به بازگویی و اثبات ندارد اما باید به افرادی که چنین تصوری دارند، صریح و بی‌پرده گفت که در اشتباهی فاحش به سر می‌برند!
امروز مردم در بسیاری از زمینه‌ها ناراضی و گله‌مند هستند و کاملا هم حق دارند. بارها وعده داده شد که نتیجه‌ی مذاکرات هسته‌ای به رفاه و رفع تحریم‌ها منجر خواهد شد که نشد. وقتی هم اعتراض شد در پاسخ گفتند عینک بزنید تا دستاوردها را ببینید!
گفتند بنزین ساخت داخل، بی‌کیفیت است و باید بنزین را از خارج، وارد کنیم تا کیفیت هوای کلان‌شهرها بهبود یابد! به جای تقویت توان داخلی و رفع عیوب ادعایی، با هزینه‌ای گزاف، بنزین وارد شد اما هوا بدتر شد که بهتر نشد! و این روزها آمار تلفات ناشی از این مسأله، بسیار نگران کننده است.
مردم مومن و مظلوم برخی شهرهای جنوبی –خصوصا در استان خوزستان- مدتهای طولانی است که هوا را با خاک و ریزگرد، استنشاق می‌کنند ولی نه تنها دستی برای رفع این مشکل، بلند نمی‌شود بلکه گفته میشود که مردم باید با ریزگردها کنار بیایند!
با دریافت‌کنندگان حقوق‌های نجومی، نه تنها برخوردی نشد بلکه آنان را ذخیره‌ی نظام و کار آنان را قانونی نامیدند و الان به یقین می‌توان گفت که هیچ اراده‌ای در دولت، برای برخورد با این افراد وجود ندارد. یادمان نرفته که در فیش حقوقی برخی از این افراد، حق اوقات فراغت فرزندان هم وجود داشت؛ و  این در حالی است که بچه های مردم، از بیکاری و کمبود امکانات برای مسکن و ازدواج در رنج هستند.
رکود و بیکاری و گرانی، امان مردم را بریده است و قیمت‌ها بطور افسارگسیخته‌ای بالا می‌رود اما دولت، همچنان به آمارها می‌بالد و به آنها افتخار می‌کند! این در حالی است که قبلا ملاک تورم را جیب مردم می‌دانستند و نه آمارهای بانک مرکزی!
مسکن مهر را مزخرف نامیدند اما خودشان برای مسکن‌دار شدن مردم، طرحی نداشتند و هیچ کاری نکردند. حتی بعد از سفارش اکید رهبر انقلاب –در دو سال قبل- برای به سرانجام رساندن پروژه‌های نیمه‌کاره، باز هم گوش نکردند و همچنان عده‌ی زیادی از هموطنان ما گرفتار بی تدبیری آقایان هستند.
در حوزه‌ی فرهنگی هم نگرانی‌های بزرگان تمامی ندارد و «ولنگاری فرهنگی» با اتفاقاتی که در جشنواره‌ی اخیر فیلم فجر افتاد به سمت کامل شدن پیش می‌رود!
شمارش همه‌ی موارد و دلایل نارضایتی مردم از مسئولان، وقت زیادی می‌گیرد که در این نوشته‌ی کوتاه، نمی‌گنجد اما ذکرهمین چند مورد هم کافی است تا مسئولان محترم از خیالات نادرستی که دارند خارج شوند و مخاطب این کلام قرار گیرند که:
«این حضور مردمی در بیست‌و‌دوّم بهمن را به حساب گلایه نداشتن آنها از فعّالیّتهای ما مسئولین به حساب نیاورید. مردم گله‌مندند؛ از بسیاری از چیزهایی که در کشور میگذرد، مردم گله‌مندند. مردم با تبعیض میانه‌ای ندارند؛ هرجا تبعیض ببینند، احساس ناراحتی و رنج میکنند. هرجا کم‌کاری ببینند همین‌جور، هرجا بی‌اعتنائی به مشکلات ببینند همین‌جور، هرجا پیش نرفتن کارها را ببینند همین‌جور؛ مردم گله‌مندند. بیست‌ودوّم بهمن حساب خودش را دارد؛ ایستادگی مردم در مقابل دشمنِ کمین‌کرده‌ی برای بلعیدن ایران یک حرف است که این در بیست‌ودوّم بهمن ظاهر شد، امّا توقّعات آنها از ما مسئولین یک حرف دیگر است.»[۲]

پی‌نوشت:
[۱] صحیفه امام خمینی(رحمه‌الله)، جلد ۲۱، صفحه ۴۱۰
[۲] امام خامنه‌ای(حفظه‌الله)، ۲۷ بهمن ۱۳۹۵