نامزد ریاست جمهوری باید دشمن شناس و دشمن ستیز باشد

در عمر حدود 37 ساله انقلاب اسلامی ایران، مردم عزیزمان شاهد وقایع تلخ و شیرین زیادی بوده اند؛ که البته برخی از این موارد به طور تحمیلی بر ما واقع شده ولی قسمتی از آن نیز از جهت خود ما بوده است.
مانند زمانی که در انتخاب نمایندگان مجلس، ریاست جمهوری و شوراها چشم خود را باز نکردیم و به دنبال انتخاب اصلح نرفته و یا با بی اعتنایی از آن گذشتیم. دود آن به چشمان خودمان رفت.
بنابراین لازم است بعد از گذشت این همه سال، به فکر استفاده از تجربیات گذشته باشیم که دیگر بار، به ضرر خود و به سود دشمن کاری نکنیم.
حضرت علی (علیه السلام) در این باره می فرماید:
«هر که با تجربه ها[تصمیم خود را] استوار سازد از تباهی بر کنار می ماند.»[1]

دشمن ستیزی:
یکی از مهم ترین شرایط شخص کاندید این است که  دوست و دشمن خویش را بشناسد و مرز بین آن را درست درک کرده باشد و در مقابل  دشمن، رفتار محکم و جدی داشته و در مقابل دوستان رفتار ملاطفت آمیز از خود نشان دهد.
این امر بدیهی است که اگر شخصی دشمن خود را به خوبی نشناخته  و با او همچون دوست رفتار نماید، او را «مودب و باهوش» بنامد، با آنها دست بدهد و لبخند بزند دیگر نباید به بقاء  در منسب ریاست امیدی داشته باشد.
چنانچه امیر مؤمنان علی (علیه السلام) در كلام خود در این باره می فرمایند: «من نام عن عدوه انبهته المكاید [2] كسی كه در برابر دشمنش به خواب رود (از او غافل بماند) حیله های (غافلگیرانه دشمن) او را از خواب بیدار می كند)»

از ابتدای تشکیل این دولت و انقلاب اسلامی و گذشت فراز و نشیب هایی که در این دوران داشته ایم، مردم و ملت ایران فهمیده اند که دشمن درجه اول آنان کیست؟ مصادیق دشمنی او را بسیار دیده و یا شنیده ایم.
«علاوه بر آمریکا که دشمن درجه اول و مرکز توطئه است ، دشمنان دیگری هم وجود دارند که دولت انگلیس خبیث از جمله آنها است، اما از خود استقلالی ندارد و با دنباله روی، نقش مکمل دولت آمریکا را دارد.[3]
البته شناخت دشمن تنها به دشمنان بیرونی خلاصه نمی شود؛ چه بسا که خطر دشمنان درونی بیشتر باشد لازم است گول ظاهر افراد را نخورده و با نگاهی عمیق تر به افعال و سابقه ی افراد در مورد آنها قضاوت کنیم.
چه بسا افرادی بوده و هستند که با قیافه ای ظاهر الصلاح خود توانسته اند رای و نظر بسیاری از افراد را به خود را جلب نمایند.
مصداق بارز این مطلب در فتنه 88 مشهود است که چگونه افرادی، بسا در لباس روحانیت قصد ریشه کن کردن این انقلاب را داشتند.
به همین جهت است که مکررا مقام معظم رهبری بر خطر نفوذ در انتخابات و انقلاب تاکید دارند و قرآن کریم نیز در این باره تذکر می دهد:
 لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ [ال عمران/71 ] چرا حق را به باطل در مى آمیزید و حقیقت را كتمان مى كنید، با اینكه خود مى دانید؟

توجه به شایستگی و سابقه فردی افراد:
در 9 دی سال 88 بعد از تشبه باطل به حق، گروهی از مردم با دیدن حمایت غربی ها از اصجاب فتنه و بروز برخی اتفاقات، متوجه شدند که در لشکر دشمن بوده اند و لذا فورا خط خود را عوض و حمایت خود را قطع کردند این بود که روز 9 دی به روز بصیرت نامگذاری شد.
این ملاک در سیره ی سیاسی امام علی علیه السلام نیز مشهود است:
«از معیارهای مهم علی (علیه السلام) در انتخاب کارگزاران توجه ایشان به سابقه فردی آنان بود و در این زمینه کمال دقت را مبذول می داشت. از این رو، مغیره بن شعبه در همان روز نخست خلافت، خدمت امام رسید و پرسید: با معاویه چه خواهی کرد؟ آیا باز هم به او حکم فرمانداری میدهی فرمود: او را برکنار می کنم، چون او را شایسته حکومت بر مسلمانان نمی دانم.»[4]

تقوا و دینداری:
شاید اصلی ترین مشکلی که در تمامی شئون زندگی بشر جاری است، بی تقوایی، یا کمی تقوای افرادست.
مسلما هر چه تقوا بیشتر باشد، میزان تخلف چه در حوزه فردی و چه حوزه اجتماعی کمتر و کمرنگ تر است و  بالعکس؛ هر چه تقوا کمتر باشد، میزان تخلف و جرائم وی بیشتر خواهد بود.
امام علی علیه السلام در این باره می فرمایند:
حکومت و اداره جامعه بر اساس تقوا و پرهیزگاری، نه به کسی آسیب  می رساند و نه کشتزار قومی را از بین می برد» زیرا «تقوا چون دژی استوار است» که انسان را از گناه و سرکشی باز می دارد.[5]

که البته بخشی از این مسئولیت بر گردن شورای نگهبان است ولی قسمتی از آن به گردن، صاحبان این انتخاب، یعنی مردم است. انتخابات مال رهبری نیست مال ایران اسلامی است مال نظام جمهوری اسلامی است. [6]
بنابراین بر هریک از ما لازم است قبل از انتخاب شخص مورد نظر، تحقیق و تفحصی از سابقه ی وی داشته باشیم که این امر، یا با تحقیق خودمان حاصل می شود و یا با پرس و جو از افراد متخصص و مطمئن.
یکی از راهکارهای شناخت این خصیصه، توجه به سخنان و شعارهای نامزدها است؛ که چقدر در دایره تقوا و نزدیک به واقعیت است، اگر تکیه بر شعارهایی کرده اند که عملا مقدور نیست و یا زمانی غیرعملی و کوتاه را برای حل مشکلات بزرگ کشور  مطرح می کنند! میتواند دلیل بی تقوایی باشد.

خود باوری و ایمان بر توانایی ها
اگر مدیر و یا سرپرست در هر گروه و جمعیتی، ایمان کامل به توانایی خود و هم گروه هایش نداشته باشد، در برخورد با کوچکترین مشکلی، زانو زده و تسلیم خواهد شد.
به عنوان مثال زمانی توانستیم در عین تحریم های بیرحمانه ی دشمنان (بالاخص دشمن درجه اول) به دستاوردهای عظیمی چون هسته ای و نانو تکنولوژی و ... برسیم؛ که توانایی خدا داده خود را باور کردیم.
مسلما اگر با انتخاب غلط خود کسی را بر کرسی ریاست بنشانیم؛ که خود باوری نداشته باشد، تمام دستاوردهای نظام را مثل انرژی هسته ای به باد فنا خواهد داد.
مقام معظم رهبری نیز خود باوری را یکی از موثرترین عوامل اقتصاد مقاومتی  دانسته اند «ایشان خود باوری، اعتماد به نفس و اعتماد به کمک های الهی را عوامل مهم مدیریت جهادی خواندند و افزودند: توکل به پروردگار  و درخواست کمک از او، یقیناً عنایت و یاری الهی را حتی از راههایی که در محاسبات قابل پیش بینی نیست جلب می کند.» [7]

پی نوشت:
[1]. غررالحکم،ج2،ص1697
[2]. غررالحكم ج5 ص344
[3]. سخنان مقام معظم رهبری در نخستین روز از سال 1392 در حرم رضوی
[4]. شمیم یاس - مرداد 1385، شماره 41 - معیارهای انتخاب کارگزاران در سیره سیاسی امام علی (علیه السلام)
[5]. نهج البلاغه، خطبه 159
[6]. مقام معظم رهبری در دیدار مردم قم 19/10/1394
[7]. رهبر انقلاب در بازدید از مجموعه صنعتی مپنا و دیدار با کارگران ۱۳۹۳/۰۲/۱۰