اقامه نماز یک رویکرد است؛ رویکرد به فرهنگ اسلام، رویکرد به فرهنگ قرآن. فرهنگ قرآنی که آمد خیلی از مشکلات فرهنگی، خود بخود حل می شود. خیلی از سردرگمی های فرهنگی و اینکه چه رویکردی داشته باشیم حل می شود.
هرچه به روز 29 اردیبهشت نزدیکتر می شویم انتخاب اصلح از میان کاندیداها بیشتر موضوعیت پیدا می کند. هر یک از کاندیداهای محترم در این ایام برنامه های خود را تبیین کرده اند. برنامه برای اقتصاد، برای سیاست خارجی، برای سیاست داخلی، برنامه در مورد مسائل اجتماعی و ... همه و همه ابعادی هستند که مربوط به زندگی مردم می باشد و باید برای آن برنامه داشت. مردم نیز با دیدن و سنجیدن برنامه ها به افراد رأی خواهند داد.
اما نظر قرآن در انتخاب حاکم اصلح چیست؟ کدام فاکتور برای قرآن از اهمیت بیشتری برخوردار است؟
خداوند متعال می فرماید: «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاة؛ [مائده/55] ولیّ و حاکم شما خداوند و فرستاده خدا و کسانی هستند که ایمان دارند و اقامه نماز می کنند.»
"اقامه نماز" در واقع، عنوان رویکردی است که قرآن از شرایط و فاکتورهای حاکم اسلامی می داند. اقامه نماز به معنی این است که باید حاکم اسلامی با دیگران تفاوت داشته باشد و جامعه را بگونه ای آماده کند که اقامه نماز و اقامه فرهنگ اسلامی اتفاق بیفتد و نسبت به آن بی تفاوت نباشد. اگر فرهنگ اسلامی حاکم شد، مدیر فقط از خدا می ترسد و از هیچ قدرت و هیچ کدخدایی ابا نخواهد کرد. اقامه نماز که باشد به اخلاق اسلامی در تبلیغاتش ملتزم می شود؛ چراکه همواره خود را در معرض امتحان الهی می بیند.