وقتی چرخ اقتصاد و تولید داخل می‌چرخد که جلوی واردات بی‌رویه گرفته شود. واردات اجناس بنجل چینی جز ایجاد اشتغال برای کارگر چینی و برشکسته شدن کارخانه‌جات داخلی چیز دیگری عاید مملکت نمی‌کند.
یکی از عوامل مهم شکسته شدن کمر تولید داخل در چهار سال اخیر، واردات بی‌رویه اجناس می‌باشد. رییس دولت یازدهم در خرداد 92 جلوگیری از واردات اجناس بنجل چینی را یکی از وعده‌های انتخاباتی قرار داده بود؛ ریاست جمهور یازدهم می‌گوید: «اگر تولید رونق یابد در بخش‌های مختلف هم بیکاری حل می‌شود و هم وقتی این مسئله افزایش یابد عرضه کالا زیاد می‌شود و در برابر تقاضا تعادل به وجود می‌آید در این صورت ناچار نمی‌شویم بنجل‌ها را از خارج وارد کنیم و برای کارگر چینی کار درست کنیم.»(وعده انتخاباتی، خرداد ۱۳۹۲) اما متأسفانه در آمار داده شده توسط گمرک ایران در چهار سال گذشته، خلاف این وعده را شاهد بودیم و نه‌تنها این نوع واردات کاهش پیدا نکرده بلکه به بیش از 2.5 برابر نسبت به دولت قبل، افزایش داشته است. گمرک اعلام کرد: «دولت یازدهم تا پایان سال ۱۳۹۵ معادل ۱۱۱ هزار میلیارد تومان انواع کالای چینی وارد کرده است. این در حالی است که دولت‌های نهم و دهم در طی ۸ سال مجموعا ۴۰ میلیارد دلار جنس چینی وارد کرده بود.»(مشرق نیوز، کد خبر: 705061) بر اساس آمار گمرک، در سال ۱۳۹۵ ایران از چین اجناسی به شرح زیر وارد کرده است: «قلوه‌سنگ، سنگ پا، شن و ماسه طبیعی، خوراک آماده آبزیان، سبوس، فضولات و سایر آخال گندم، موم زنبور عسل، زنجبیل، دارچین، لوبیا چیتی، ظروف چدنی، مداد، خودکار، مغزی مداد سیاه یا رنگی، مدادشمعی، مربا، ژله، مرکبات، حشره‌کش، ظرف آشپزخانه، قرقره، لباس، نخ، لاستیک چرخ خودرو، دستکش، مداد پاک کن، کیف، لباس، و....»(همان)