فایده دعا توجه به خداوند متعال است که برای انسان بسیار ضروری است، نه اینکه خداوند به آن علم پیدا کند.
بین علم خداوند متعال و دعا کردن هیچگونه تعارضی نیست، برخلاف آنچه که برخی افراد مدعی شدهاند و گمان کردهاند که اگر دعا میکنیم برای این است که خداوند متعال را از نیازهای خویش آگاه سازیم، در حالی که حقیقت دعا این است که انسان به خداوند متعال متوجه شود و این توجه سبب میگردد که وی بتواند از آن لطف خاص الهی بهره ببرد، که گوشهای از آن لطف با استجابت دعا چنین شخصی محقق میشود. یعنی مهم در دنیا ارتباط با خداست و دعا یکی از بهترین راههای ارتباط با خداست؛ ما ممکن است نماز بخوانیم، اما در نماز روحمان اصلا متوجه خدا نباشد، اما در دعا چون خواسته خود را از خدا میخواهیم، بدون شک متوجه خدا هستیم و کاملا میدانیم چه میگوییم، به خصوص زمانیکه برایمان مشکلی پیش آید. پس ثمره دعا شنیدن خواسته ما توسط خداوند متعال نیست، بلکه فایده دعا ارتباط و توجه ما به خداوند متعال است.
علاوه بر این، دعا کردن سبب میشود که انسان در طول زندگی خویش به این نکته توجه داشته باشد که حقیقتی در عالم هستی به نام خداوند وجود دارد که تمام کارها به دست اوست، از اینرو چنین شخصی هیچگاه در زندگی خویش ناامید نمیشود، در حقیقت فایده دعا کردن برای خود شخص است، نه اینکه سبب آگاهی خداوند شود.