- اسلام مخالف مطلق شادی نیست و شادی هایی مانند شادی با اموال دنیا که مانند غرور و تکبر می شود را منع می کند.
قطعا اسلام با توجه به تکامل و اشرافی که به ابعاد زندگی انسان دارد، نمی تواند نیاز های انسان را به طور مطلق سرکوب کند، لذا در مورد نیاز به شادی هم به طور مطلق آن را نهی نمی کند. مثلا در این آیه خداوند می فرماید: «إِذْ قالَ لَهُ قَوْمُهُ لا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحين [قصص/76] مردمش به او گفتند، اين قدر شادى مكن كه خدا خوشحالان را دوست نمى دارد.» قطعا خداوند در این آیه و آیات دیگر، با دلایلی مانند رسیدن به دنیا و کسب و مال و ... شادی بعد اکتسابات دنیوی را منع و نهی می کند، نه اینکه شادی رو به طور مطلق نفی کند.
علامه طباطبایی در تفسیرشان فرمودند: «كلمه" فرح" به معناى"بطر" تفسير شده، و ليكن بطر، لازمه فرح و خوشحالى از ثروت دنيا است، البته فرح مفرط و خوشحالى از اندازه بيرون، چون خوشحالى مفرط آخرت را از ياد مى برد، و قهرا بطر و طغيان مى آورد.»(ترجمه المیزان، ج16، ص111)
پس نیابد زود باور باشیم و هر تفسیری را در مورد قرآن و نسبت های ناروای موجود را بپذیریم.
_____________________________
پی نوشت
طباطبايى، محمدحسين، ترجمه تفسير الميزان، تاريخ وفات پديدآور: 1402 ه. ق، مترجم: موسوى، محمد باقر، متوفاى 1421 ه. ق.، موضوع: كلامى شيعى- اجتهادى- قرآن به قرآن- اجتماعى- ادبى بلاغى- فلسفى، زبان: فارسى، تعداد جلد: 20، ناشر: جامعه مدرسين حوزه علميه قم، دفتر انتشارات اسلامى، ج16، ص11.