-باور به اینکه خدای متعال صدای انسان را می شنود، و وعده اجابت دعای انسان را داده است، انسان را مشتاق دعا کردن می‌کند.
در دعای ابو حمزه ثمالی می‌خوانیم: «وَ لَيْسَ مِنْ صِفَاتِكَ يَا سَيِّدِي أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤَالِ وَ تَمْنَعَ الْعَطِيَّةَ؛ و اى مولاى من اين از صفاتت نيست كه بندگان را امر به سؤال كنى و چون سؤال كنند عطاى خود را از آنها دريغ دارى.»(مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج2، ص583)
یکی از نکات بسیار مهمی که در منابع اسلامی به آن اشاره شده این است که، خدای متعال خود امر به دعا و استجابت کرده است: «وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُوني أَسْتَجِبْ لَكُم؛[غافر، آیه60] پروردگار شما گفته است: «مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را بپذيرم.»، از اینرو بنده هوشیار و آگاه به این وعده الهی باور و اعتقاد داشته و در طلب کردن از خدای منان کوتاهی و سستی به خود راه نمی‌دهد.
مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، طوسى، محمد بن الحسن، مؤسسة فقه الشيعة - بيروت، چاپ: اول، 1411 ق، ج2، ص583.