- همه ما محتاج توبه و رحمت الهی هستیم؛ برای گرفتن خواسته خود همین امشب دست به کار شویم.
برخی میدانند کوله بار گناهشان لبریز است و گناهکارند؛ ولی توبه و درخواست عفو و بخشش را به فردا و فرداها میاندازند. برخی میدانند محتاج رحمت الهیاند و بدون نگاه پر مهر او محکوم به هلاکت و نابودی هستند؛ ولی دعا و درخواست از خداوند را رها کرده و به وقتی دیگر میاندازند؛ در حالیکه این نوع کارها صحیح نیست. انسانی که نمیداند کی فرشته مرگ به سراغش میآید و جانش را میستاند؛ کجا مجاز است کاری به این مهمی را عقب بیاندازد؟
مرگ آنقدر غیر قابل پیشبینی است که ممکن است مجال خواندن این متن کوتاه را هم نداشته باشیم! در چنین شرایطی توبه یا درخواست رحمت الهی را به آینده موکول کردن، اصلاً منطقی نیست.
از این رو امام زین العابدین(علیهالسلام) در دعای سحر خویش اینگونه نجوا میکرد تا ما بیاموزیم و بگوییم: «وَ ارْحَمْنِي يَا فَالِقَ الْبَحْرِ لِمُوسَى اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ؛ مرا مورد رحمت خود قرار بده ای کسی که دریا را برای موسی شکافتی، در همین شب، در همین شب، در همین شب، در این زمان، در این زمان، در این زمان.»(مصباح المتهجّد، ج۱،ص۵۹۹)
ای خدا در همین امشب و در این ساعت ما را ببخش و رحمت خویش را شامل حال ما بفرما.
* مصباح المتهجّد، شیخ طوسى، مؤسسة فقه الشيعة، بيروت، ۱۴۱۱ ق،ج۱،ص۵۹۹ .