اسلام، ندایی که از فطرت آدمی می‌جوشد

انسان موجودی متفکر و جستجوگر است که تلاش می‌کند راز و رمز اشیا پیرامون خود را بفهمد. از جمله سوالات مهم بشر سه سوال اساسی «از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود، به کجا می‌روم» می‌باشد، تا انسان پاسخی مناسب و قانع‌کننده به این سوالات را نیابد، هرگز به آرامش درونی نمی‌رسد و در برخی موارد که پاسخ نادرستی به این سوالات می‌دهد، به پوچی رسیده و زندگی را بی‌ارزش دانسته و در این حالت برخی از مردم به خودکشی روی آورده و خود را از این پوچی خلاص می‌کنند.
 اسلام، در واقع پاسخی مناسب و عالی به این ندای درونی انسان و فطرت جستجوگر اوست؛ بنابراین اولین خدمت دین مبین اسلام به بشر، پاسخ به سوالات اساسی او و نجات فکر و روح اوست از منجلاب پوچی و بی‌هدف بودن در دنیا.
دومین خدمت دین مبین اسلام، مبارزه با خرافات و اوهامی است که به دور خود تنیده است، و آزاد کردن او از افکار پلید و نادرستی که روح و جسم آدمی را ویران می‌کند. اسلام کمک می‌کند که هستی را خوب بفهمیم و مجهولات ذهنی خود را دریابیم. تمام افتخار بزرگانی هم‌چون خواجه نصیرالدین طوسی، ابن سینا، ابوریحان بیرونی، ملاصدرا و... این بوده که مسلمان بوده‌اند و در نهایت بعد از عمری تلاش فکری، به همان چیزی رسیده‌اند که اسلام گفته بود.
لذا این شبهه که دین، در فضای خرافات و اوهام و بی‌اخلاقی بیشتر رونق دارد، در مورد اسلام کاملا باطل است، بلکه اسلام دینی است که انسان را از اوهام و خرافات و سرگردانی نجات می‌دهد.