-مسئله رجعت و انتقام گرفتن امام زمان(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) از ستمگران فاطمه زھرا(سلام اللہ علیھا).
سوال: چگونه امام زمان(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) بعد از ظهور، از آنانی که به حضرت زهرا(سلام اللہ علیھا) سیلی زده
اند و خون حضرت امام حسین(علیه السلام) را به ناحق ریخته
اند انتقام می
گیرند؟ و آنها در قبر عذاب می شوند؟ آنھا چطور زنده می
شوند؟
برای پاسخ این سوال، بررسی چند نکته ضروری است:
الف) چه کسانی به دنیا باز می
گردند؟
در کتب معارفِ شیعه، چنین آمده است: پس از ظهور حضرت مهدی(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) عده
ای از خالص ترین مؤمنان و نجس
ترین کافران به دنیا "بازگشت" می
نمایند. چنین بازگشتی را "رَجعت" می نامند و رجعت فقط شاملِ همان افرادی است که ایمان یا کُفرشان در بالاترین درجه باشد.[۱]
ب) آیا دشمنان حضرت زهرا(سلام اللہ علیھا) و امام حسین(علیه السلام) رَجعت می
کنند؟
حتماً بله، زیرا ستمگران به اهل بیت(علیه السلام)، مصداق حقیقی کُفر و شرک
اند. در احادیث آمده است:
"هرکس در کفر دشمنان به ما اهل بیت(علیھم السلام) شک کند، کافر است"[۲]
از این ھمه فھمیدہ می شود که دشمنان اھل بیت(علیھم السلام) حتماً به دنیا بازگشت می گردند و به دست یداللهیِ حضرت مهدی(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) سزای برخی اعمال خود می گیرند.
از احادیث متعدّد استفاده می
شود که:
"اولین کار حضرت مهدی(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) پس از ورود به مدینه، بیرون آوردن جنازه آن دو نفر ظالم و غاصبِ حق زهرا(سلام اللہ علیھا) است. و از مردم می پرسند: آیا از بین شما کسی هست که آن دو را بشناسد؟ در پاسخ می گویند: ما آنها را از طریق اوصافشان می شناسیم و کسی غیر از آن دو نفر کنار جدّ به خاک سپرده نشده.... سپس ایشان قبر را باز می کند و جسد آنها را با همان صورت که از دنیا رفته اند بیرون آورده و کفن را کنار می زنند. امام(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) به اذنِ خدا، آندو را زنده نموده و بر آنها لعن می نمایند و آنها نیز به جنایات خویش اعتراف می کنند، هر کس به اندازه دانه ای از دوستی و محبّت آنها به دل داشته باشد، آنجا عقیده خود را ظاهر کند. به دستور حضرت، ابتدا حاضرین از آنها قصاص می کنند. سپس حضرت امر می فرمایند تا آتشی از زمین بیرون آید که این همان آتشی است که بَر در خانه حضرت فاطمه(سلام اللہ علیها) آورده بودند. همان هیزم و آتش آنھا را می سوزاند تا اینکه تبدیل به خاکستر شوند و امر شود که آن را جداگانه به دریا ریخته شود ".
البته گمان نشود که این، آخرین عذابِ آندو است: حضرت امام صادق(علیه السلام) در این رابطه چنین می
فرمایند:
" به خدا سوگند که "سیّداکبر" رسول خدا(صلی اللہ علیه و آله وسلم) و "صدّیق اکبر" امیرالمؤمنان علی و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسین و بقیّة ائمه هُدی(علیھم السلام) و تمام مومنین آنجا حاضر شدہ و تک تک آنھا قصاص می
گیرند. از این لحاظ آنھا هزار مرتبه زندہ می شوند و کشته می شوند."[۳]
ج) آنها در قبر به عذاب می رسند، پس چرا باز هم در رَجعت متحمّل عذاب می شوند؟
راستی ما خیال می کنیم: جنایت دشمنانِ حضرت زهرا(س) همان سیلی زدن به ایشان است و ظلم قاتلان حضرت امام حسین(ع) نیز، قتل ایشان می باشد؟! درحالی که عمق جنایت فراتر از شعاع درکِ ماست. آن را فرستادہ خدا رسول(صلی اللہ علیه و آله و سلم) و آئمه(علھیم السلام) درک می کنند.
حضرت امام محمد باقر(علیه السلام) پاسخ این سؤال را چنین می
فرمایند:
"آن دو اولین کسانی هستند که به ما ظلم کرده، حق ما را ربوده و بر ما چیره شدند. ظلمی آن دو کردند ظلمی است تا قیامت (یعنی ظلمی که در حق اھل بیت(علیھم السلام) می شود سسب آن این دو نفر ھستند). خداوند از ستمی که در حق ما نمودند، نگذرد و آنها را نیامرزد".[۴]
به عبارتی: آن "سیلی" نیز آغاز نبرد بی پایانی بود که از دست پلید دوّمی شلیک شد و تنها جنایت آن دو نیست![۵]
از این کلام امام می توان نتیجه گرفت که تمام جنایات تا امروز شدہ است ریشه از ھمین دو نفر است، چه جنایات و ظلم و ستم کربلا باشد یا ظلمی بر پیروانان آنان امروزہ می شود، باش. این ھمه بعھده آن دو نفر است.
حضرت امام صادق(علیه السلام) می فرماید: "تا قیامت هر خون ناحقی که ریخته شود، هر مالی که از حرام کسب شود، و هر فحشایی که مرتکب شوند همه بر گردن آن دو می
باشد، تا اینکه قائم آل محمد(صلی اللہ علیه و آله و سلم) به پاخیزد و از این اعمال جلوگیری کند. ما بنی هاشم بزرگ و خُردسال خود را دستور می دهیم که آن دو را سَب نموده گویند و از آنها برائت و بیزاری جویند"[۶]
نتیجه: به ھمین سبب گفته می شود که گناھان آن ھا یکی دوتا نیست بلکه گناھان بی حساب است و فقط قصاص رجعت کافی نیست.
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منابع:
[۱] انما یرجع الی الدنیا قیام القائم(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) من محض الأیمان محضا او محض الکفر محضا. فاما من یَسوی هذین فلا رجوع لهم الی یوم الحساب. بحارالانوار، ج۶، ص ۲۵۴، ب۸، ح۸۷؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۳۸.
[۲] بحار، ج۲۷، ص۶۲؛ وسایل الشیعه، ج۲۸، ص۳۴۵؛ اعتقادات شیخ صدوق(ره)۸۰ـ۷۹.
[۳] ر.ک: احتجاج، ص۴۴۹، اِعلام الوری، ص۴۳۶، عیون ج۱، ص۵۸، کمال الدین۲۵۳ـ۳۷۷، الهدایة الکبری، ۱۶۳، مثالب النواصب،۱۱۳، ارشاد القلوب ج۲، ص۲۸۵، الایقاظ ۲۸۷، بحار۲۵۲ـ۳۸۶، بحار ج۳، ص۲۷۷ـ۲۷۶، و ج ۳۶، ص۲۴۵، ج۵۲، ص۳۷۹ و۲۸۳، ج۵۳، ص۱۲ـ۴.
[۴] بحار، ۳۰/۳۸۳.
[۵] کتاب «شهادت مادرم زهرا(سلام اللہ علیھا) افسانه نیست.
[۶] بحار ج۴۷، ص۳۲۳، رِجال کَشّی، ص۲۰۶.
چگونه امام زمان(عجل اللہ تعالیٰ فرجه الشریف) بعد از ظهور، از آنانی که به حضرت زهرا(سلام اللہ علیھا) سیلی زده اند و خون حضرت امام حسین(علیه السلام) را به ناحق ریخته اند انتقام می گیرند؟ و آنها در قبر عذاب می شوند؟ آنھا چطور زنده می شوند؟
برای پاسخ این سوال، بررسی چند نکته ضروری است:
الف) چه کسانی به دنیا باز می گردند؟
ب) آیا دشمنان حضرت زهرا(سلام اللہ علیھا) و امام حسین(علیه السلام) رَجعت میکنند؟
ج) آنها در قبر به عذاب می رسند، پس چرا باز هم در رَجعت متحمّل عذاب می شوند؟
حضرت امام محمد باقر(علیه السلام) پاسخ این سؤال را چنین می فرمایند:
"آن دو اولین کسانی هستند که به ما ظلم کرده، حق ما را ربوده و بر ما چیره شدند. ظلمی آن دو کردند ظلمی است تا قیامت (یعنی ظلمی که در حق اھل بیت(علیھم السلام) می شود سسب آن این دو نفر ھستند). خداوند از ستمی که در حق ما نمودند، نگذرد و آنها را نیامرزد".[۱]
حضرت امام صادق(علیه السلام) می فرماید: "تا قیامت هر خون ناحقی که ریخته شود، هر مالی که از حرام کسب شود، و هر فحشایی که مرتکب شوند همه بر گردن آن دو می باشد، تا اینکه قائم آل محمد(صلی اللہ علیه و آله و سلم) به پاخیزد و از این اعمال جلوگیری کند. ما بنی هاشم بزرگ و خُردسال خود را دستور می دهیم که آن دو را سَب نموده گویند و از آنها برائت و بیزاری جویند"[۲]
نتیجه: به ھمین سبب گفته می شود که گناھان آن ھا یکی دوتا نیست بلکه گناھان بی حساب است و فقط قصاص رجعت کافی نیست.
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منابع:
[۱] بحار، ج۳۰، ص۳۸۳.
[۲] بحار ج۴۷، ص۳۲۳، رِجال کَشّی، ص۲۰۶.