-در اسلام زن و مرد برای رسیدن به کمالات انسانی مساوی هستند و زنان نیز مانند مردان می‌توانند با تهذیب نفس و طی کردن مراحل معنوی، به مقام عصمت نیز برسند. اما نبوت و امامت چون اقتضائات خاصی دارد، به زن داده نشده است.
بدون شک از منظر اسلام، زن و مرد در رسیدن به کمالات معنوی مساوی هستند و هیچ تفاوتی با هم ندارند؛ قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُون[نحل/97] از مرد و زن، هر كس كار شايسته انجام دهد در حالى كه مؤمن است، مسلماً او را به زندگى پاك و پاكيزهاى زنده مىداريم و پاداش‌شان را بر پايه بهترين عملى كه همواره انجام مىدادهاند، مىدهيم.» این آیه به صراحت تساوی زن و مرد در پیشگاه الهی را می‌رساند.
در بحث عصمت نیز باید گفت شیعه معتقد است، ملکه عصمت اعطایی است، یعنی خداوند متعال آن را به انسان عطا می‌کند.(رسائل الشریف المرتضی، ج3، ص326) البته نه به گزاف و بدون لیاقت، بلکه انسان خود تلاش کرده و لیاقت عصمت را کسب می‌کند و خداوند متعال هم به او عنایت می‌کند.(تصحیح الاعتقاد، ص 128) اما این‌که چرا در مقایسه زنان و مردان، مردان بیشتر به درجه عصمت رسیده‌اند، شاید به این برگردد که زنان تلاش کمتری در جهت معنویت داشته و اندک زنانی توانسته‌اند آن لیاقت را کسب کنند تا عصمت به آنان داده شود، و الا خداوند متعال نه بخیل است و نه ظالم؛ یعنی چنین نیست که زنی لیاقت عصمت را داشته باشد و به او عطا نکند.
از طرفی مقام نبوت و امامت نیز اقتصائاتی دارد که هرگز با زن بودن سازگاری ندارد، امام یا نبی، باید در اجتماع باشد، مردم را راهنمایی کند، به دیار مختلف سفر کند، با طاغوتیان بگنجد، خودش باید در میدان نبرد حضور داشته باشد و ... که هرگز این موارد با زن بودن سازگاری ندارد، لذا هیچ پیامبر یا امامی زن نبوده است، نه به خاطر این‌که زنان، لیاقت این منصب را نداشته‌اند، بلکه به این خاطر که زنان از حیث جسمی شرایط پذیرش این منصب را نداشته‌اند.
_________________________________________________
سیدمرتضی، رسائل لشریف المرتضی،موسسه النور،بیروت[بی‌تا]
شیخ مفید، تصحیح اعتقادات الامامیه، المؤتمر العالمي للشيخ المفيد، قم 1413.