با نگاه محققانه در قرآن کریم به آیاتی مواجه میشویم که گویای عصمت، اخلاص، و ایثار، اهل بیت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) از جمله امام حسن(علیه السلام) میشویم.
نیم نگاهی به سیمای امام حسن (علیه السلام) در قرآن:
نگریستن به گوشهای از فضایل امام حسن(علیه السلام) از پنجرهای که هیچ تحریف و ناراستی در آن راه ندارد، بسیار زیباست، خدای متعال در قرآن کریم آیاتی را بیان داشته است بر اساس منابع اسلامی مصداق آن آیات پنج تن آل عبا، از جمله امام حسن مجتبی(علیه السلام) است.
1.معصوم بودن: بر اساس آیه33 سوره مبارکه احزاب امام حسن(علیه السلام) در زمرهی معصومین قرار دارد: «...إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً؛[احزاب/33] خداوند اراده کرده است که فقط شما اهل بیت را از پلیدی ها پاک و پاکیزه کند.» منظور از رجس تمام پلیدی هاست و واژه «إِنَّما» انحصار را میرساند. (مفردات الفاظ القرآن، ص342.) منظور از «یرید» اراده تکوینی الهی است چون اراده تشریعی تعلق به تمام انسانها گرفته است، در واقع عالمان و مفسران شیعه، پاک شدن اهل البیت(علیهم السلام) از رجس را به معنای عصمت از گناهان و توفیق طاعت دانستهاند.(المیزان، ج۱۶، ص۳۱۳.)
2.مستجاب الدعوه: آیه مباهله دلالت بر «مستجاب الدعوه بودن» اهل بیت(علیه السلام) نزد باری تعالی دارد؛ چرا که مسیحیان نجران با دیدن آنان حاضر به انجام مباهله نشدند، در واقع آنان یقین داشتند اگر پیامبر اکرم و همراهانش دست به دعا بلند کنند دعایشان رد نمیشود.(الارشاد، مفید ج۱، ص۱۶۶-۱۷۱)
3.اخلاص داشتن و ایثار: اکثر مفسران و محدثان شیعه و سنی قائل به این هستند که برخی از آیات سوره انسان از جمله آیات 8و 9، «يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكيناً وَ يَتيماً...» در خصوص اهل بیت پیامبر اکرم، یعنی امام علی، فاطمه زهرا، امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) نازل شده است، آیاتی که گویای اخلاص کامل این معصومین است.(مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 26، ص 147- 148)
مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانی، ذوی القربی، قم، بیتا، ص342.
ر. ک: طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مترجمان، فراهانی، تهران، چاپ اول، 1360ش، ج 26، ص 147-148.
مفید، الارشاد، تحقیق: مؤسسة آل البیت (علیهم السلام) لاحیاء التراث، قم: المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق.
تفسیر المیزان، طباطبایی، سیدمحمدحسین، جامعه مدرسین، قم، سال چاپ: 1417 ق.