-مومنین راستین هرگاه به یاد قیامت و باری تعالی میافتند، ترس و خوف وجود آنها را احاطه میکند.
امام حسن(علیه السلام) در اوج عبودیت و ترس از خدا
اهل بیت عصمت و طهارت بهترین و با ارزشترین الگو و اسوه سعادت و کمال بشری به شمار میآیند، به راستی اگر این ائمه هدی را سرمشق زندگی خود قرار دهیم به راحتی میتوانیم قلههای سعادت و کمال را فتح کنیم. در این نوشتار به گوشهای از خصوصیات اخلاقی امام حسن(علیه السلام ) در زندگی با برکتشان اشاره خواهیم کرد.
عبودیت و بندگی
یکی از زیباترین و با ارزشترین ابعاد زندگی الهی امام حسن مجتبی(علیهالسلام) عبودیت و بندگی ایشان است، در روایتی از امام صادق(علیه السلام) این چنین نقل شده است: «حسنبنعلىبنابىطالب(علیه السلام) عابدترین و زاهدترین و افضل اهل زمان خود بود و هميشه پياده به حج ميرفت و بسا با پاهاى برهنه بود و هميشه چون ياد مرگ ميكرد ميگريست و چون ياد قبر ميكرد ميگريست و چون ياد قيامت و نشور ميكرد ميگريست و چون ياد گذشت بر صراط ميكرد ميگريست و چون ياد ملاقات با خدا ميكرد نالهاى ميزد كه از آن بيهوش ميشد.»(الأمالي( للصدوق)، ص178)
نکته اخلاقی: یاد خدا و قیامت باید در روح و روان انسان تأثیر آشکار داشته باشد، کما اینکه امام حسن(علیه السلام) با یاد خدا خوف بر قلبشان چیره میشد و مصداق آیه شریف بودند: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ إيمانا؛[انفال/2] جز اين نيست كه مؤمنان كسانىاند كه چون خدا ياد شود دلهاشان ترسان شود- از عظمت يا عقوبت او- و چون آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان بيفزايد.»
الأمالي، ابن بابويه، محمد بن على، 1جلد، كتابچى - تهران، چاپ: ششم، 1376ش، ص178، ح8.