- عبادت و بندگی خداوند سبحان ارزشی بسیار بزرگ است که در زندگی با برکت امام حسن مجتبی (علیهالسلام) به صورت کامل محقق شده و حضرت عمرشان را در راه عبادت خداوند صرف کردند.
عبادت و بندگی خداوند سبحان آرزوی انسانهای بزرگ و فرزانه است که عمرشان را در این راه صرف میکنند، این ویژگی آنقدر مهم و اساسی است که هدف خداوند سبحان از خلفت جن و انسان را تشکیل میدهد، خداوند در قرآن کریم میفرماید:
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُون [ذاریات/56] من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند).»
امام حسن مجتبی (علیهالسلام) عمر بابرکتشان را راه اجرای دستورات الهی که زیرمجموعه عبادت هستند صرف کرد تا جایی که درباره آن حضرت نوشتهاند: عابدترین مردم زمان خود بود. حجهای بسیاری بهصورت پیاده و گاه با پایبرهنه بهجای میآورد، همیشه او را در حال گفتن ذکر میدیدند و هرگاه آیهای که شروع آن با «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُو» است را میشنید، در پاسخ میگفت: «لَبَّیْکَ اللَّهُمَّ لَبَّیْک خداوند! گوشبهفرمان توأم.» (أمالی الصدوق، ص 180)
___________________________
پی نوشت
شیخ صدوق، امالی صدوق، چاپ پنجم، انتشارات اعلمی، بیروت، 1400 ق، ص 180.