- مهربانی و محبت از جمله صفاتی است که مورد سفارش دین مبین اسلام می‌باشد و در زندگی امام حسن مجبتی به واقعیت تبدیل شد و حضرت با مهربانی کنیزش را آزاد کرد.
مهربانی و محبت با دیگران یکی از راه‌های ایجاد دوستی و صمیمیت بین مردم می‌باشد که در دین مبین اسلام مورد تأکید و سفارش قرارگرفته است، امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: مؤمنان را درنیکی و مهرورزی به یکدیگر و دوستی و ملاطفت به همدیگر، همانند یک پیکر می‌بینی که وقتی عضوی به درد آید و شکایت کند، اعضای دیگر با بی‌خوابی و تب با او هم‌صدا شوند و یکدیگر را فراخوانند.» (بحارالانوار، ج 74، ص 274)
امام دوم شیعیان در محبت و مهربانی به مردم و اطرافیان زبان زد عام و خاص بود، به‌طوری که انس بن مالک می‌گوید: روزی در محضر امام بودم. یکی از کنیزان ایشان با شاخه گلی که در دست داشت وارد شد و آن را به امام تقدیم کرد. حضرت گل را از او گرفت و با مهربانی فرمود: «برو تو آزادی!». من که از این رفتار حضرت شگفت‌زده شده بودم، گفتم: ای فرزند رسول خدا! این کنیز، تنها یک شاخه گل به شما هدیه کرد، آنگاه شما او را آزاد می‌کنید؟! امام در پاسخ فرمود: «خداوند بزرگ و مهربان به ما فرموده است: «وَ إِذا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها»؛ [نساء/86] هر کس به شما مهربانی کرد، دو برابر او را پاسخ گویید.» سپس حضرت فرمود: «پاداش در برابر مهربانی او نیز آزادی‌اش بود.» (مناقب آل ابیطالب، ج 4، ص 18)
_______________________________
پی نوشت
مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، چاپ دوم، انتشارات اسلامیه، تهران، ج 74، ص 274.
مناقب آل ابیطالب، ابن شهرآشوب، دارالأضواء، بیروت، 1408 ق، ج 4، ص 18.