حسن خلق امام حسن(ع)

حسن خلق یکی از فضایل اخلاقی است که در زندگی اجتماعی کاربرد بسیار زیادی دارد و باعث دوستی و صمیمیت بین افراد می‌شود و لذا در دین مبین اسلام مورد تأکید و سفارش قرارگرفته است، امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید:
«خودتان را بر خوش‌اخلاقی تمرین و ریاضت دهید، زیرا که بنده مسلمان با خوش‌اخلاقی خود به درجه روزه‌گیر شب‌زنده‌دار می‌رسد.» (بحارالانوار، ج ‌10، ص 100)
امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) دارای خلق نیکویی بود که دوست و دشمن را به خود جذب می‌کرد، نقل می‌کنند روزی مرد شامی وارد مدینه شد و حضرت را مورد توهین و ناسزا قرارداد حضرت پس از تمام شدن حرف‌های او فرمود: به گمانم در این شهر غریب هستی، اگر گرسنه‌ای سیرت کنم، اگر برهنه‌ای تو را بپوشانم، اگر بارت را به خانه من بیاوری و تا وقتی در این شهر هستی میهمان من باشی، خوشحال می‌شوم، و... مرد شامی با دیدن این اخلاق نیکو و حسنه از رفتار خود پشیمان شد، تا زمانی که در مدینه بود مهمان حضرت بود و به یکی از محبان حضرت تبدیل شد. (مناقب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 19)

______________________________
پی‌نوشت‌ها
مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ دوم، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1403.
مناقب آل ابیطالب، ابن شهرآشوب، دارالأضواء، بیروت، 1408 ق، ج 4، ص 18.