عبادت نه هزار ساله

امام حسن (علیه‌السلام) از جمله کسانی است که آیه تطهیر در شان آنها نازل شده است و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) راجع به ایشان فرمود :«حَسَنٌ مِنّي و أنَا مِنهُ، أحَبَّ اللَّهُ مَن أحَبَّهُ.» (کامل الزیارات، ابن قولویه، ص52) 
فضائل اخلاقی امام حسن (علیه‌السلام) بی شمار است، اما از برجسته ترین صفات ایشان احسان و کرامت است. به عنوان نمونه میمون بن مهران نقل می کند: من در محضر امام مجتبی (علیه‌السلام) بودم، در حالیکه ایشان معتکف بودند. مردی خدمتشان آمد و عرض کرد: من به شخصی بدهکار هستم و طلبکار پولش را می‌خواهد و چون قدرت پرداخت ندارم، می‌خواهد مرا به زندان بیفکند. امام حسن (علیه‌السلام) فرمود: «پولی ندارم که دین شما را ادا کنم. آن شخص عرض کرد: شما اگر بیایید با طلبکار صحبت کنید ممکن است به خاطر شما مرا به زندان نبرد.
میمون بن مهران می‌گوید دیدم حضرت آماده شد که از مسجد خارج شود. عرض کردم: آیا فراموش کردید که در حال اعتکاف هستید و معتکف نباید از مسجد خارج شود؟ امام فرمود: فراموش نکرده‌ام؛ ولی پدرم از جدم نقل کرد که اگر کسی گره‌ای از کار مسلمین یا شخص مومنی بگشاید و حاجت او را برآورده سازد، مانند آن است که نه هزار سال خدا را عبادت کرده، روزه‌ها را به روزه و شب‌ها را به شب زنده داری سپری کرده باشد.» (وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج10، ص550)

_________________________
ابن قولويه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، دار المرتضوية، نجف اشرف، 1356ش، ‏ص52.
شيخ حر عاملى، محمد بن حسن‏ ، وسائل الشيعة، آل البيت عليهم السلام‏، قم‏، 1409 ق‏، ج10، ص550.